Cogas ονομάζονται οι μάγισσες που συναντάμε στους folklore θρύλους της Σαρδηνίας. Οι μάγισσες αυτές βάφτισαν το ομώνυμο κουαρτέτο από το Ηνωμένο Βασίλειο που σχηματίστηκε προ εξαετίας από πρώην και νυν μέλη των Atvm, Cythraul και Demon’s Bridge, παίζει μάχιμο black metal παλιάς σχολής και στην θεματολογία των στίχων του συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων οι θρύλοι και οι παραδόσεις της Σαρδηνίας.
Το σχήμα φαίνεται να έχει μια γενικότερη αγάπη στη θεματολογία που αφορά τον αποκρυφισμό και γι’ αυτό και καταπιάνεται μαζί της ολοκληρωτικά τόσο σε στιχουργικό, όσο και σε αισθητικό επίπεδο, όπως καταδεικνύεται και από το πολύ όμορφο και παλιάς κοπής εξώφυλλο του ντεμπούτου τους, “Unconscious Sons Of The Reptile God”. Πριν από αυτή την κυκλοφορία έχουν προηγηθεί δύο EPs, το περσινό “Fuck Your Black Metal Scene” και το προπέρσινο “At The Gates Ov Pazuzu”.
Πρόκειται για ένα σχήμα που ισομοιράζει τις επιρροές του από το πρώτο και το δεύτερο κύμα black metal, συνδυάζοντας στοιχεία και από τα δύο. Για παράδειγμα υπάρχει μια έντονη αίσθηση παρουσίας των Bathory σε κομμάτια όπως το “Dying Sun”. Οι συγκεκριμένες στιγμές είναι εκείνες που κατά την γνώμη μου αποτελούν και τις καλύτερες του δίσκου. Από την άλλη, επιρροές από σχήματα σαν τους Dark Fortress κάνουν παράλληλα την εμφάνισή τους, με πιο χαρακτηριστική στιγμή το finale του δίσκου “Ettagramma”.
Οι Λονδρέζοι συγκεντρώνουν όση ποικιλία μπορεί να χωρέσει σε μια αμιγώς black metal κυκλοφορία, γεγονός που κάνει την ακρόασή της μια εξαιρετικά ευχάριστη διαδικασία. Τα επτά κομμάτια – δίσκος αποκρυφιστικού στιχουργικού περιεχομένου χωρίς τον αριθμό αυτό να κάνει την εμφάνισή του θα ήταν μισή δουλειά – είναι επιτυχώς τοποθετημένα σε τέτοια σειρά κι έχουν την κατάλληλη χρονική διάρκεια το καθένα, ώστε να επιτυγχάνεται μια πολύ ωραία ροή ακρόασης. Η δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες από τον ιταλικής καταγωγής μουσικό Davide Ambu συγκαταλέγεται μαζί με το γενικότερο old-school πνεύμα, στα βασικότερα συστατικά που θα λέγαμε ότι διαχωρίζουν το σχήμα από μπάντες παρόμοιου ύφους, τοποθετώντας το ένα σκαλί παραπάνω από αυτές.
Σε κάθε περίπτωση, το ντεμπούτο των Λονδρέζων αποτελεί μια κυκλοφορία-πρόταση για τους φίλους του ήχου, με πολύ δικό της χαρακτήρα και όλα τα συστατικά που απαιτούνται για να κάνει αίσθηση στον χώρο. Διότι, αν παραβλέψεις το corpsepaint και την αποκρυφιστική φανφάρα και κοιτάξεις πέρα από αυτά τα στοιχεία εντυπωσιασμού, εύκολα διαπιστώνεις ότι κάτι πολύ καλό πάει να στηθεί εδώ μουσικά. Ας ευχηθούμε μόνο να έχει ανάλογη συνέχεια.
8/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
