Μετά από πέντε χρόνια δισκογραφικής απουσίας, οι ατμοσφαιρικοί black metallers Perennial Isolation επιστρέφουν με το τέταρτο ολοκληρωμένο τους album “Portraits”. Ο τραγουδιστής και μπασίστας της μπάντας A, ιδιαίτερα ευδιάθετος και ομιλητικός απαντάει στις ερωτήσεις που του τέθηκαν σχετικά με το νέο album, τα πέντε αυτά χρόνια που μεσολάβησαν, την μουσική τους ταυτότητα καθώς και το μέλλον της μπάντας.
Γεια σου Α και συγχαρητήρια για το τέταρτο album σας. Πάνε πέντε χρόνια από την κυκλοφορία του “Epiphanies Of The Orphaned Light” και όπως φαντάζομαι το συναίσθημα του να επιστρέφετε κατά κάποιο τρόπο μετά από τόσο καιρό πρέπει να είναι έντονο. Είναι όντως έτσι;
Μεγάλη μας χαρά που μιλάμε μαζί σου από την Βαρκελώνη αυτή την ζεστή καλοκαιρινή ημέρα. Ζορίζει ήδη πολύ η ζέστη και είναι ήδη αρκετά ζεστός ο καιρός στις ακτές της Καταλονίας. Όντως πάνε πέντε ασταμάτητα χρόνια. Απολύτως, είμαστε πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι με αυτό το νέο μας μεγάλο βήμα και φυσικά είναι πάντα ενθουσιώδες το να κυκλοφορείς καινούργιο υλικό, στο οποίο έδωσες το 300% του εαυτού σου. Αλλά βλέπω πως πολλά μέσα που έκαναν κριτική στο “Portraits” δίνουν μεγάλη έμφαση σε αυτά τα πέντε χρόνια, ως χρόνια σιωπής και δεν είναι έτσι πραγματικά. Από την κυκλοφορία του “Epiphanies Of The Orphaned Light” μέχρι τα μέσα του 2018 κάναμε εμφανίσεις χωρίς σταματημό και χρειάστηκε να αναβάλουμε αρκετές φορές την συνθετική διαδικασία λόγω του ότι ήμασταν απορροφημένοι στις διάφορες περιοδείες που είχαμε προγραμματισμένες. Ξέρεις πως έχει το πράγμα, να ετοιμάζεις set list, εμφανίσεις, ηχητικά θέματα κλπ. Το 2019 ξεκινήσαμε την προ-παραγωγή και γενικά το «χτίσιμο» του δίσκου και στα τέλη του ίδιου χρόνου μπήκαμε στα διάφορα studios για να ηχογραφήσουμε το υλικό. Τότε ήρθε και η πανδημία και όλα καθυστέρησαν. Χωρίς αυτόν τον χαμένο ένα χρόνο θα είχαμε προχωρήσει πολύ αλλά είδες και εσύ πως είχε η κατάσταση. Οπότε ναι, είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι με το πως έχουν τα πράγματα και τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα γιατί καταφέρνουμε πράγματα που δεν φανταζόμασταν.
Αρχικά, μπορείς να μας συστήσεις την μπάντα για όσους δεν σας γνωρίζουν; Θα ήθελα επίσης πολύ να μάθω το νόημα πίσω από το όνομα της μπάντας, όχι την ουσιαστική μετάφραση αλλά περισσότερο το τι σημαίνει για εσάς.
Οι Perennial Isolation είναι μία ατμοσφαιρική black metal μπάντα, γεννημένη το 2012 στην Βαρκελώνη. Παράξενη πόλη για τέτοιο είδος. Από τότε έχουμε κυκλοφορήσει διάφορα albums, το τελευταίο μας κυκλοφόρησε φέτος, λέγεται “Portraits” και έχουμε κάνει διάφορες περιοδείες και εμφανίσεις στην Ευρώπη και έχουμε μοιραστεί την σκηνή με μεγάλες μπάντες της σκηνής όπως οι Nocturnal Depression, Kampfar, Harakiri for the Sky. Αυτή η μπάντα είναι αντανάκλαση των πραγμάτων που αισθάνομαι όταν είμαι μόνος μου. Η φύση είναι πολύ σημαντική για εμένα και μου αρέσει να χάνομαι σε αυτή, όπου είμαι πραγματικά μόνος μου. Το συναίσθημα είναι μαγικό και ενοχλητικό παράλληλα. Σε βάζει σε μία ενδοσκοπική δίνη στην οποία ξεκινάς να αναλογίζεσαι την ίδια σου την ύπαρξη. Κατά την διάρκεια του 2020 νομίζω πως όλοι ζήσαμε μία Perennial Isolation κατάσταση ως αποτέλεσμα του εγκλεισμού. Ήταν τέλεια για κάποιους και δύσκολο για κάποιους άλλους. Αλλά επιτρέψαμε στη μητέρα γη να αναπνεύσει για λίγο. Αυτό κρύβεται πίσω από το όνομα, η συναίσθηση της ύπαρξης όταν ακούς τον σιωπηλό κήρυκα της φύσης.
Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για τον νέο δίσκο, θα ήθελα την γνώμη σου σχετικά με κάτι που ανέφερα στην κριτική του δίσκου σας. Γράφω πως το album είναι κλασικό και όχι εμπορικό. Πως γίνεται αυτό; Υπάρχει τρόπος να πετύχεις κάτι τέτοιο, από την στιγμή που γνωρίζεις πως το κοινό έχει βαρεθεί το ίδιο τυπικό black metal υλικό;
Νομίζω πως είναι πολύ σωστή και ακριβής η περιγραφή σου και συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό. Πολλοί από τους οπαδούς του black metal μπορεί να έχουν βαρεθεί τον ίδιο ήχο και τα ίδια κλισέ αλλά επίσης υπάρχουν και αυτοί που δεν ξεκολλάνε από αυτό καθώς πιστεύουν πως είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει σε όλα τα είδη εκεί έξω. Ατελείωτα πολλά διαφορετικά γούστα. Όπως και να έχει, δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας εμπορικούς και συνάμα η μουσική μας δεν είναι για τις μάζες του black metal. Παρά ταύτα, τι σημαίνει κλασικό; Τι χαρακτηρίζουμε ως κλασικό; Το να ακολουθείς το ίδιο μονοπάτι στο τι έκαναν ξανά και ξανά μπάντες σαν τους Venom, Mayhem και γενικά όλη την γραμμή που έχτισαν οι σκανδιναβικές μπάντες; Οι κιθαρίστες μας δεν έχουν επηρεαστεί από αυτή την σκηνή. Φυσικά επηρεάστηκαν από άλλους κιθαρίστες που είχαν και οι ίδιοι επιρροές, αλλά όχι επειδή άκουγαν ή ένιωσαν ταύτιση με το νορβηγικό κύμα. Υποθέτω πως έχουμε συνδέσει τον όρο «κλασικό» με τη νορβηγική/ σουηδική σκηνή, αλλά στη δικιά μου περίπτωση, θεωρώ κλασική την αμερικανική και αγγλική σκηνή του black metal του 2000, για παράδειγμα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ακολουθούμε κανενός το πρότυπο. Ναι, φυσικά και επηρεάζουμε ο ένας τον άλλο, αλλά κάνουμε κάτι προσωπικό και κάτι που αρέσει επί το πλείστον πρώτα σε εμάς.
Παρότι παίζετε ατμοσφαιρικό black metal ή σε γενικές γραμμές ένα ύφος, το οποίο είναι βασισμένο σε περίπλοκες συνθέσεις αλλά σχετικά εύκολο παικτικά, ξεχώρισα μερικές τεχνικές στιγμές στον δίσκο. Είναι κάποιου τύπος πειραματισμού αυτό ή απλά ο τρόπος που εσείς αντιλαμβάνεστε το ατμοσφαιρικό black και το black metal εν γένει;
Δεν πιστεύω πως αυτό που κάνουμε είναι εύκολο παικτικά. Ναι, υπάρχουν περίπλοκες συνθέσεις, αλλά εγώ παραδείγματος χάρη, έπρεπε να περάσω από πολύ εξουθενωτική και έντονη διαδικασία προκειμένου να γράψω τον δίσκο. Και είμαι καθηγητής φωνητικής και έμπειρος ως προς το αντικείμενο. Και αυτό το επεκτείνω και στο κιθαριστικό κομμάτι. Οι αρμονικές γραμμές δεν είναι καθόλου εύκολες ως προς το εκτελεστικό κομμάτι, γιατί δεν είναι βασισμένες σε εύκολα μοτίβα. Υπάρχει τόση μελέτη και έλεγχος πίσω από τις αρμονίες που με εκπλήσσουν. Αλλά πέραν τούτου, έχεις δίκιο, εμπλέκεται πολλή τεχνική σε διάφορα σημεία του δίσκου. Είναι κάτι το φυσικό για εμάς. Αγαπάμε το ατμοσφαιρικό black metal αλλά και την ambient μουσική γενικά. Πρέπει όμως να συμπεριλάβουμε και τα προσωπικά ακούσματα και των τεσσάρων από εμάς. Κάποιοι ακούνε djent, άλλοι deathcore, άλλοι 70s rock. Υπάρχουν πολλές απόψεις που αργότερα ενσωματώνονται στο δικό μας όραμα του ambient και black metal. Οπότε νομίζω πως ισχύουν και τα δύο. Μας αρέσει να πειραματιζόμαστε αλλά παράλληλα δεν παραμελούμε την ουσία του black metal.
Κάτι ακόμα που μου άρεσε καθώς άκουγα τον δίσκο είναι το μπάσο. Ας είμαστε ειλικρινείς, οι φίλοι του black metal ή έστω οι καλλιτέχνες, τις περισσότερες φορές αν όχι πάντα, σνομπάρουν το μπάσο. Παρόλα αυτά, βρήκατε έναν πολύ έξυπνο και ρυθμικό τρόπο να το συμπεριλάβετε. Πρέπει να αποτελεί πρόκληση όταν παίζετε ζωντανά το να τραγουδάς και να παίζεις αυτές τις μπασογραμμές ταυτόχρονα, σωστά;
Φίλε, πολύ χαίρομαι που το διαβάζω αυτό. Δεν μου το έχουν ξανά ρωτήσει ποτέ αυτό. Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Κοίτα, θα είμαι ειλικρινής, είμαι τραγουδιστής. Είναι το βασικό μου όργανο, αλλά έχω έρωτα με το μπάσο. Δεν είμαι ιδιαίτερα καλός μπασίστας αλλά είναι κάτι που έχω αφομοιώσει. Όταν αρχίσαμε τους Perennial Isolation το μπάσο είχε τον ρόλο του να προσφέρει μια στιβαρή και γερή βάση και με τα χρόνια άρχισα να γράφω λίγο πιο αφηρημένες γραμμές, που έβγαιναν έξω από το καθιερωμένο συμπληρωματικό πλαίσιο. Για το “Portraits” ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό και μιας που ήμασταν στο σημείο που θέλαμε να δώσουμε το καλύτερο από τους εαυτούς μας, άρχισα να χτίζω και να δημιουργώ. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τις μπασογραμμές γιατί είναι πολύ έξω από τα πλαίσια ασφάλειας μου. Τώρα, για να απαντήσω και στην ερώτηση σου, προσωπικά μου είναι εύκολο το να παίζω και να τραγουδάω ταυτόχρονα. Δεν νομίζω πως είναι κάτι έμφυτο, αλλά είναι κάτι που κάνω για χρόνια. Το κόλπο είναι πως η φωνή και οι μπασογραμμές μου, πάνε προς την ίδια κατεύθυνση. Αδιαφορώ πλήρως για το πως το κάνουν οι άλλοι, αλλά εγώ πρέπει να σκεφτώ για τρία πράγματα, το μπάσο, τη φωνή και τους στίχους. Οι φωνές προηγούνται πάντα, όπως σου είπα είμαι τραγουδιστής κατά βάση. Οπότε στα σημεία που τραγουδάω, προσπαθώ να απλοποιώ το μπάσο χωρίς να στερώ την ουσία ή την παρουσία του, αλλά στα σημεία που δεν υπάρχει φωνή το μπάσο γίνεται εντονότερο και λειτουργεί σαν επέκταση του λαιμού μου. Φυσικά στις ζωντανές εμφανίσεις προσαρμόζεις κάποια πράγματα για μεγαλύτερη άνεση, αλλά για αυτό τον δίσκο θέλω να προσπαθήσω να μην αντικαταστήσω τίποτα.
Ποιες είναι μερικές από τις επιρροές σου, τόσο εντός και εκτός μουσικής; Υπάρχει κάτι που θα έλεγες ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον ήχο σου όπως τον ξέρουμε σήμερα;
Όσον αφορά τον ήχο της μπάντας, νομίζω πως οι κιθαρίστες μας θα έπρεπε να συνεισφέρουν περισσότερο στην απάντηση. Αυτοί, μαζί με τον drummer, είναι ο κεντρικός άξονας του ήχου των Perennial Isolation. Όπως είπα παραπάνω, ο πυρήνας είναι το ατμοσφαιρικό black metal, αλλά ο καθένας φέρνει τις ιδέες του. Αλλά αν μου επιτρέπεις, θα ήθελα να περιοριστώ στο δικό μου ρόλο. Ήθελα να επεκταθώ παραπάνω στο κομμάτι της φωνής, δεν ήθελα να συμβιβαστώ στα τυπικά black metal γρυλίσματα. Παρατήρησα πιο δυνατές και καθαρές φωνές όπως οι Ólafur Guðjónsson των Sinmara, Hjalti Sveinsson των Auðn και του Dolk των Kampfar. Έψαξα για τρόπους ανώτερης δυναμικής, με περισσότερη παρουσία και νόημα χωρίς όμως να παραμελώ την επιθετικότητα. Αλλά έπαιξε τεράστιο ρόλο στο να μπορέσω να συνδεθώ με την μουσική και τους στίχους. Δεν έχω νιώσει ποτέ άλλοτε τόσο συνδεμένος με την μουσική όσο αυτή την φορά. Υποθέτω πως πολλά πράγματα στην προσωπική μας ζωή είχαν κάποια επιρροή σε αυτό. Μπορεί να ακουστεί χαζό αλλά πραγματικά η μουσική μας με βοήθησε πολύ στο πως να εκφράσω τον εαυτό μου φωνητικά και πως να μεταδώσω την χροιά που ήθελα. Και φυσικά, αυτό που επίσης με σημάδεψε ιδιαίτερα είναι η φύση. Το να περπατάς στην ησυχία και να εκφράζεις αυτά τα συναισθήματα με την φωνή σου.
Σε μία χώρα όπου ο κόσμος έχει πάθος με την εθνική ομάδα και τον αθλητισμό, πόσο δύσκολο πιστεύεις πως είναι το να τραβήξεις την προσοχή τους και την υποστήριξη τους στο θέμα μουσικής;
Ας αρχίσουμε με το ότι η Ισπανία, όπως και άλλες χώρες, δεν έχει παράδοση και γενικά κουλτούρα με ρίζες στο metal. Η κουλτούρα αυτής της χώρα είναι συνδεδεμένη με τα αστέρια της ανούσιας pop μουσικής και την απολυτότητα του flamenco. Οτιδήποτε πέρα από αυτά και το ποδόσφαιρο, δεν θεωρείται κουλτούρα ή τέχνη. Για ένα παιδί, το να μάθει να παίζει τύμπανα, θεωρείται χαμένος χρόνος για την ισπανική κοινωνία. Και για αυτόν, καθώς και για άλλους λόγους, δεν υπάρχει ιδιαίτερη παρουσία από ισπανικές μπάντες στα διεθνή festivals. Δεν είναι πάντα έτσι όμως. Υπάρχουν μερικές πολύ καλές μπάντες εδώ και μάλιστα και σε σπουδαίες εταιρείες, αναφορικά θα πω τους Angelus Apatrida, Crisix, Wormed. Το metal στην Ισπανία είναι ένας διαφορετικός κόσμος που λειτουργεί αυτόνομα. Υπάρχει στήριξη σε τοπικές και διεθνείς μπάντες. Φυσικά θα μπορούσε να υπάρχει σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό. Αλλά είμαστε σε μια χώρα που επίσης προσκολλάται περισσότερο στο κλασικό metal παρά στο πιο extreme, με εξαίρεση την Καταλονία που κλίνει περισσότερο στο death και black. Οπότε η στήριξη από τοπικούς οπαδούς είναι εύκολη, αλλά όσον αφορά άλλες επαρχίες τα πράγματα γίνονται περίπλοκα. Κάθε περιοχή δείχνει προτίμηση στις δικές της μπάντες και σε πολλές περιπτώσεις αδιαφορεί για τα τριγύρω. Υποθέτω πως είμαστε από αυτές τις μπάντες που σπάνε αυτόν τον κανόνα, ίσως επειδή υπάρχουν λίγες μπάντες στον ήχο μας ή ίσως η μουσική μας φιλοσοφία ταιριάζει σε πολλούς φίλους. Σε αυτή την περίπλοκη λόγω Covid-19 χρονιά έχουμε πάρει τεράστια υποστήριξη από εγχώριους οπαδούς. Τους είμαστε ευγνώμον και θα τους ανταμείψουμε με μερικές εμφανίσεις αντάξιες των προσδοκιών. Το αξίζουν.
Προμηνύει αυτή η κυκλοφορία την επιστροφή σας στο δυνατό σας ξεκίνημα, όταν και είχατε μία κυκλοφορία κάθε ένα χρόνο σχεδόν; Πρέπει κάτι να σημαίνει αυτή η κυκλοφορία.
Είμαστε μια μπάντα που παίζει ζωντανά. Πρέπει να τραφούμε από αυτό. Δεν έχουμε παίξει για πάρα πολύ καιρό και προς το παρόν μόνο αυτό έχουμε στο μυαλό μας. Και ναι, θα θέλαμε να γυρίσουμε στην νοοτροπία της κυκλοφορίας νέου δίσκου κάθε χρόνο αλλά η μουσική και καλλιτεχνική μας πρόταση έχει γίνει πιο περίπλοκη και προσωπική. Τώρα είμαστε πιο προσεκτικοί και δεν αρκούμαστε με τα βασικά, θέλουμε να πάμε παρακάτω, κάτι που παίρνει πολύ χρόνο. Πλέον δεν θέλουμε να βιαζόμαστε και να κάνουμε και κάτι βιαστικά, καθώς επίσης δεν έχουμε καμία πίεση από την εταιρεία, κάτι που εκτιμούμε πάρα πολύ. Υποθέτω πως αλλάζουν οι εποχές καθώς και τρόπος που κάνεις μουσική έχει αλλάξει πλέον σε σχέση με έξι χρόνια πριν. Δεν θα κυκλοφορήσει νέο υλικό μέχρι να βεβαιωθούμε πως είναι 100% έτοιμο.
Πέρα από τα ίδια τα κομμάτια, ακόμα και το εξώφυλλο δεν μπορεί να μείνει δίχως περιγραφή. Ελπίζω πως το τοπίο είναι υπαρκτό και δεν πρόκειται για κάποια αχαλίνωτη φαντασία. Τι μπορείς να μας πεις για αυτό;
Χαχα και εγώ ελπίζω να υπάρχει στα αλήθεια αλλά θέλω να το αφήσω αναπάντητο αυτό. Όχι επειδή ξέρω την απάντηση και δεν θέλω να την μοιραστώ μαζί σου, αλλά επειδή προτιμώ να ζω στην άγνοια και να φαντάζομαι ότι ο καλλιτέχνης του το είδε κάπου ή το επισκέφτηκε. Θα μπορούσα να τον ρωτήσω αλλά προτιμώ να το έχω στην φαντασία μου και να συνεχίσω να ταξιδεύω νοητά και ως εκ τούτου να εξερευνώ κάθε γωνιά, ώστε να μπορώ να εξακολουθώ να γράφω μουσική. Πρέπει επίσης να προσθέσω πως δέκα χρόνια πριν, σε μία από τις περιοδείες μας στην Ιβηρική Χερσόνησο επισκεφτήκαμε ένα παραπλήσιο μέρος, με ένα παραπλήσιο σπίτι αλλά χωρίς το χιόνι. Θυμάμαι την επίδραση που είχε πάνω μας το τελειωμένο εξώφυλλο, έμοιαζε πολύ με το μέρος αυτό που επισκεφτήκαμε και όλο αυτό μας ενέπνευσε για το “Epiphanies Of The Orphaned Light”. Αλλά πίσω στο εξώφυλλο, αυτός ο πίνακας είναι δημιουργία ενός Καναδού καλλιτέχνη, του Mark Thompson που έχει δουλέψει και με τους Agalloch. Θέλαμε να απομακρυνθούμε από τις φωτογραφίες και τις ψηφιακές συνθέσεις. Θέλαμε κάτι οργανικό, κάτι που δημιουργήθηκε από την φαντασία και υλοποιήθηκε από τα χέρια του καλλιτέχνη, κάτι μοναδικό. Αυτό το τοπίο είναι άριστα προσαρμοσμένο στο θέμα του δίσκου, στο όνομα της μπάντας και την σημασία του, όπως είπα και παραπάνω. Νομίζω πως αυτό το εξώφυλλο είναι ένας φόρος τιμής στους εαυτούς μας και σε αυτά που συμβολίζουμε.
Έχεις ιδιαίτερες εμπειρίες από παλαιότερες εμφανίσεις σας; Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας κάποιο αστείο περιστατικό ή περιπέτεια που είχατε.
Θα σε ενθάρρυνα να πάρεις μερικές μπύρες και να κάνεις μια ζωντανή εκπομπή σχετικά με αυτό, γιατί έχουμε πολλά που μπορούμε να πούμε. Το κάναμε για αρκετά χρόνια δίχως σταματημό, οπότε υπάρχει αρκετό υλικό από όλα. Κοίτα, δεν ξέρω αν θα είναι αστείο ή όχι αλλά, θυμάμαι στην ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Atra Vetosus και τους Drawn into Descent ότι την τελευταία μέρα από τις δεκαέξι που είχαμε, έπεσα μία ώρα πριν ανεβούμε στην σκηνή και έσπασα τον αγκώνα μου. Εκείνο το βράδυ μόνο να τραγουδήσω μπορούσα. Νόμιζα πως απλά το χτύπησα και μια εβδομάδα μετά παίζαμε στην Βαρκελώνη. Μετά από εκείνη την εμφάνιση ο πόνος δεν σταματούσε και συνέχισε να με ενοχλεί, οπότε ακόμα μια εβδομάδα μετά πήγα στο νοσοκομείο. Μου έκαναν μερικές ακτινογραφίες και ο γιατρός ήρθε στο γραφείο με το στόμα ανοιχτό και μου είπε ότι έχω το κόκκαλο του αγκώνα ενσωματωμένο κόντρα στο άλλο και πως δεν ξέρει πως ήμουν σε θέση να παίζω για δύο εβδομάδες σε αυτή την κατάσταση. Αυτό είναι που σημαίνει extreme μουσικός χαχα. Έχω και άλλα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μεθύσι του κιθαρίστα μας του M και του drummer μας του V στην Πολωνία. Ή τον κιθαρίστα μας, τον I που είναι πολύ φίλος των UFO και γενικά αυτού του μυστηριώδες κόσμου. Σε μια περιοδεία στη Χερσόνησο, γυρνώντας νύχτα στη Βαρκελώνη, με πήρε ο ύπνος και όταν ξύπνησα οι υπόλοιποι φώναζαν και διαφωνούσαν στο αμάξι σχετικά με τις αύρες και τα φασματικά φώτα. Τους ρώτησα για τι ακριβώς μιλούσαν και βρήκα τον I να μου λέει να σκάσω γιατί κοιτάει την αύρα μου. Δεν θυμάμαι να έχω γελάσει τόσο πολύ ξανά. Έχω να σου πω πολλά τέτοια.
Ποια τα σχέδια σας για το μέλλον; Μια πιθανή συνεργασία με κάποια άλλη μπάντα ή σας αρέσει να δουλεύετε μόνοι σας;
Προς το παρόν είμαστε 100% αφοσιωμένοι στο να υπερασπιστούμε αυτό το album ζωντανά. Ξέρουμε πως είναι τα πράγματα στην Ισπανία και στην Ευρώπη λόγω του Covid-19, παρότι αρχίζει πλέον να ξεκαθαρίζει το θέμα, είναι ακόμα βιαστικό το να αρχίσουμε να ετοιμάζουμε εμφανίσεις ακόμα και στα κοντά. Οπότε από μεριάς μας, στο τέλος του καλοκαιριού θα κάνουμε μια εμφάνιση μέσω live stream και δωρεάν, παίζοντας ολόκληρο το νέο δίσκο. Πιστεύουμε πως οι φίλοι μας το αξίζουν και είναι ο τρόπος μας να τους ευχαριστήσουμε για την τεράστια υποστήριξη που λάβαμε. Κοιτάμε στο 2022 για να κλείσουμε εμφανίσεις και περιοδείες. Θα ανακοινώσουμε περισσότερα τις προσεχείς εβδομάδες, αλλά είμαστε ξεκάθαροι πως τον επόμενο χρόνο δεν θα σταματήσουμε να παίζουμε. Και όσον αφορά τις συνεργασίες, δεν έχουμε ούτε είχαμε ποτέ σκεφτεί στο παρελθόν να κάνουμε κάποιο split, αλλά θα θέλαμε να επανακυκλοφορήσουμε τα παλαιότερα albums μας και να κάνουμε και ένα live album.
Τα πρώτα χρόνια με την Darkwoods και τώρα με την Non Serviam Records. Τι μπορείς να μας πεις για την συνεργασία σας και με τις δύο εταιρείες; Αν υπάρχει επίσης κάποιος που θα θέλατε να ευχαριστήσετε για την τελευταία σας κυκλοφορία μπορείτε να το κάνετε εδώ.
Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ευχαριστήσουμε αρκετά την Non Serviam Records για όσα έχουν κάνει για εμάς. Είναι πολυτέλεια για εμάς να είμαστε εδώ και μία μοναδική ευκαιρία που θέλουμε να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Είμαστε υπερευχαριστημένοι με την συμπεριφορά και το καλωσόρισμα τους, μας έχουν συμπεριφερθεί σαν να είμαστε οικογένεια τους. Αυτό είναι ανεκτίμητο. Δουλέψαμε μαζί για την κυκλοφορία και ήταν τρομερά, καθώς δεν έχουμε φτάσει ποτέ μακρύτερα από ότι τώρα. Η Darkwood είναι μία πιο διεθνής εταιρεία, η οποία έχει κερδίσει φήμη ανάμεσα στις black metal εταιρείες της Ισπανίας. Ήταν χαρά μας να είμαστε μαζί τους τόσα χρόνια και πρόσεξαν όλες μας εκδόσεις στη λεπτομέρεια, αλλά ήρθε ο καιρός που έπρεπε να εξελιχθούμε σαν μπάντα και να πιάσουμε νέους στόχους. Είμαστε μια μπάντα που δουλεύει πολύ σκληρά, κανένας δεν μας χάρισε τίποτα, οπότε δείξαμε το εξώφυλλο και το νέο μας υλικό αργότερα στη δανέζικη εταιρεία. Μερικοί λένε πως ήταν προφανές πως κάποια μεγαλύτερη εταιρεία ενδιαφερόταν για εμάς, αλλά εγώ το λέω απλά τύχη. Έχουμε πολλά σχέδια με τη Non Serviam Records. Πιστεύω πως είμαστε στο σωστό μέρος, που καταλαβαίνουν την μουσική μας φιλοσοφία λεπτομερώς.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, σας εύχομαι τα καλύτερα για την μελλοντική δισκογραφική σας πορεία. Όποια τελευταία λόγια είναι δικά σας.
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο και την αφοσίωση σου, καθώς και τους αναγνώστες, που ελπίζω να απολαμβάνουν αυτήν την συνέντευξη. Ελπίζουμε να συνεχίσετε να απολαμβάνετε και τον δίσκο μας. Να είστε ασφαλείς.
Συνέντευξη: Γιώργος Χατζηιωαννίδης
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μάρης
Facebook
Instagram
Youtube
Spotify
Bandcamp
Band Members
A – Φωνητικά, Μπάσο
Μ – Κιθάρες
I – Κιθάρες
V – Τύμπανα
Discography
Conviction Of Voidness, 2014
Astral Dream, 2015
Epiphanies Of The Orphaned Light, 2016
Portraits,2021
