O Hazard είναι το μυαλό πίσω από το γαλλικό project Les Chants du Hasard, το οποίο μου έκανε τεράστια θετική εντύπωση λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του. Αυτός δεν είναι άλλος από τη μίξη ορχηστρικής μουσικής και black metal φωνητικών. To motto του, άλλωστε, είναι “Καθόλου κιθάρα. Καθόλου μπάσο. Καθόλου drums. Ορχήστρα. Ορχήστρα. Ορχήστρα.” Έτσι, με αφορμή την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου του με τίτλο “Livre Second”, επικοινωνήσαμε μαζί του και λάβαμε τις παρακάτω ενδιαφέρουσες απαντήσεις.
Γεια χαρά Hazard. Θέλω να σε καλωσορίσω στο GreekRebels.gr. Συγχαρητήρια για το καινούριο album, ήταν μια πολύ ευχάριστη και εκπληκτική ανακάλυψη για εμένα! Πρώτα απ΄όλα πες μας παρακαλώ λίγα λόγια για το project σου.
Το Les Chants du Hasard είναι ένα project που γεννήθηκε με την σκέψη ότι το metal είναι ένα μουσικό είδος που έχει να κάνει με έντονα συναισθήματα, θυμό, βία, σκοτάδι, απελπισία και ο σκοπός του είναι να δημιουργήσει μια αιθέρια εμπειρία από αυτά τα συναισθήματα. Αναρωτιόμουν το ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να δημιουργήσω μια τέτοια μουσική και η απάντηση που βρήκα ήταν ότι θα χρειάζονταν τα πιο εκφραστικά μέσα που θα μπορούσαν είτε να ψιθυρίσουν στο αυτί σου ή να ουρλιάξουν στο πρόσωπό σου, να ακούγονται σαν μέσα από ένα μακρινό δάσος, μια χιονισμένη πεδιάδα ή μια ηλιόλουστη μέρα και να μπορεί να φανεί η οποιαδήποτε λεπτή διαφορά μεταξύ τους. Επομένως, ποια είναι εκείνη η μουσική με τις περισσότερες δυνατότητες, τις περισσότερες λεπτομέρειες και έχει διακριθεί για αιώνες από τους πιο ταλαντούχους; Η ορχηστρική. Έτσι, γεννήθηκε το Les Chants du Hasard, αυτή είναι η απάντηση μου στο ποιος πιστεύω ότι είναι ο σκοπός του metal ως μουσικό είδος. Κάποιοι μπορεί να το σκέφτονται αλλιώς, ότι το metal γεννήθηκε από το rock και ως τέτοιο θα πρέπει να χρησιμοποιεί τις κιθάρες και τα drums. Και όμως, μπορώ να καταδείξω παραδείγματα από μπάντες που ολοένα και περισσότερο ανοίγονται στην ορχηστρικότητα του metal. Το Les Chants du Hasard είναι ένα βήμα μπροστά και απογυμνώνει το metal από την rock παράδοση του, χρησιμοποιώντας ορχήστρα και φωνητικά, για να δημιουργήσει μια πιο ακραία μουσική.
Μάλλον θα έχεις κουραστεί να απαντάς αυτή την ερώτηση, αλλά πως σκέφτηκες να συνδυάσεις την κλασική μουσική και τα ουρλιαχτά του black metal; Αυτό δίνει ένα εντελώς καινούριο νόημα στον όρο “symphonic metal”.
Πιστεύω πως απάντησα μερικώς στην προηγούμενη απάντηση για το πώς αποφάσισα να εντάξω την ορχήστρα στο metal. Τώρα σχετικά με τα φωνητικά, πιστεύω ότι ήταν ένα απαραίτητο στοιχείο για την “ακραία μουσική”. Για παράδειγμα, υπάρχουν κάποιες βίαιες όπερες όπως η “Ηλέκτρα” του Strauss, όπου η φωνή όπου οι φωνές φτάνουν ελάχιστα πριν τις κραυγές, απλώς και μόνο διότι αυτό δεν επιτρέπονταν εκατό χρόνια πριν. Το growling, οι κραυγές είναι μία ακόμη προσθήκη στις δυνατότητες της φωνής και θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ανάλογα.
Ποια ήταν η αντίδραση της metal σκηνής για το “Livre Second”?
Ήταν η ίδια αντίδραση, όπως σε κάθε τι καινούριο. Κάποιοι το αγάπησαν, κάποιοι το μίσησαν, τους περισσότερους δεν τους ένοιαξε. Δεν μπορώ να πω πως δεν προσέχω αυτές τις αντιδράσεις, αλλά προσπαθώ να μην επηρεάζουν την μουσική που φτιάχνω και αυτό είναι κάτι δύσκολο.
Πώς ηχογράφησες την μουσική; Πόσο καιρό σου πήρε;
Εκτός από τα φωνητικά, το υπόλοιπο κομμάτι δεν ηχογραφήθηκε. Δεν μπορώ να υποστηρίξω χρηματικά την ενοικίαση μιας ορχήστρας, όποτε όπως για την ενορχήστρωση ταινιών, βιντεοπαιχνιδιών, διαφημίσεων, έπρεπε να χρησιμοποιήσω έτοιμους ήχους. Πρόκειται για αρχεία όπου η κάθε νότα του κάθε οργάνου ηχογραφήθηκε πολλές φορές, legato (πιάνο σε forte), staccato (πιάνο σε forte) και με άλλες ρυθμίσεις. Οπότε, σε αυτές τις τεράστιες βιβλιοθήκες ο καθένας διαλέγει αυτό που θέλει. Σημειωτέον, τα όργανα δεν έχουν ηχογραφηθεί πραγματικά. Η διαδικασία αυτή χωρίστηκε σε δύο κομμάτια. Ασχολήθηκα πρώτα με το πιάνο σε κάθε κομμάτι, κάτι σαν γρήγορο προσχέδιο των μελωδιών και των αρμονιών. Αυτό μου έδωσε μια γενικότερη ιδέα για το πού θα τοποθετήσω τα φωνητικά, καθώς επίσης και όλη την σύνθεση. Όταν λοιπόν συνθέτεις για ένα rock project, αυτό είναι συνήθως το τελευταίο στάδιο της σύνθεσης, καθώς το κομμάτι που συντέθηκε στην κιθάρα, θα παιχτεί στην ίδια κιθάρα. Με την ορχήστρα υπάρχει άλλο ένα στάδιο, διότι πρέπει να μεταγράψεις την αρχική σου ιδέα από ένα όργανο σε ένα σετ, πιθανότατα, είκοσι οργάνων. Μιλώντας γενικά, εκεί αποφασίζεις ποιο όργανο (ή συνδυασμός οργάνων) θα παίξει ποια μελωδία. Εκεί πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός, διότι μια φτωχή επιλογή μπορεί να καταστρέψει μια καλή ιδέα ή να την κάνει βαρετή. Μια καλή ενορχήστρωση όμως μπορεί να βελτιώσει δραματικά μια σύλληψη, με τα όργανα που έχεις στην διάθεση σου και όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Τώρα, επιστρέφοντας στην ερώτηση σου, πλατίασα λίγο, μου πήρε εννέα μήνες από την πρώτη μέρα που κάθισα στο πιάνο μου, μέχρι που έστειλα το έργο μου στον ηχολήπτη για μίξη.
Θα ήθελα να μου πεις κάποια πράγματα για τους στίχους του “Livre Second”! Παρακολουθούσα κάποτε μαθήματα γαλλικών όταν ήμουν μικρότερη, αλλά και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τους στίχους.
Οι στίχοι περιγράφουν ένα μεταφορικό ταξίδι, από αυτά που κάνεις μια μόνο φορά. Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού κάνεις σκέψεις (“La Course”, “Le Bossu”), γίνονται συναντήσεις (“Thelxiope”, “Le Voleur d’yeux”), με αργό ρυθμό, αλλά σίγουρα το ταξίδι αυτό σε αλλάζει (“L’Eveil”, “L’Echec”). Όλα αυτά ενώνονται ή χωρίζονται ανάλογα το από ποια οπτική θα το δεις (“La Marche”). Υπάρχει ένα τελευταίο κείμενο στο booklet που δεν σχετίζεται με κανένα τραγούδι και θα μπορούσε να μεταφραστεί ως “Το τέλος κάθε ταξιδιού”.
Αν ήταν να διαλέξεις μόνο ένα κομμάτι από το “Livre Second”, ποιο θα ήταν και γιατί;
To “Le voleur d’Yeux”. Πάλεψα πολύ γι΄αυτό, έκανα μια πρώτη εκδοχή του που διαρκούσε έξι λεπτά, δεν ήμουν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα, κράτησα μόνο την εισαγωγή και όλα τα άλλα είναι καινούρια. Αποκόμισα πολλά από την διαδικασία, πρώτο και κύριο ότι πρέπει μερικές φορές κάποιες ιδέες να πετάγονται, ακόμα και αν περνάς ώρες και ώρες δουλέυοντάς τες. Τελικά, πιστεύω πως είναι αυτό που έχει την καλύτερη διαδικασία και εκμεταλλεύεται καλύτερα τις δυνατότητες μιας ορχήστρας, με την πολύ βίαιη εισαγωγή και τα μικρά μοτίβα που πάντα υπάρχουν στην διαδικασία, αλλά δημιουργούν μια κλιμάκωση και διαμορφώνεται μια μελωδία τύπου τσίρκου.
Ας μιλήσουμε για το εξώφυλλο. Τι αντιπροσωπεύει;
To εξώφυλλο είναι μια αντανάκλαση της θεματολογίας των στίχων, αντιπροσωπεύει έναν μικρό άνθρωπο σε ένα ταξίδι, κοιτάζοντας ένα βουνό πολύ μακριά. Το βουνό είναι μια μεταφορά των δυσκολιών και προβληματισμών που θα συναντήσει στον δρόμο του.
“Les Chants Du Hasard” και “Livre Second”. Ποια είναι η μετάβαση από το ντεμπούτο στο δεύτερο album;
Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω κλισέ του τύπου «αυτό είναι το καλύτερο μας άλμπουμ», αλλά όλα είναι καλύτερα στο “Livre Second”, η ορχήστρα, το μιξάρισμα, η σύνθεση και ενορχήστρωση μου, η φωνή μου. Το πρώτο album ήταν ένα τεράστιο ερωτηματικό, καθώς δεν ήξερα αν αυτό που έκανα πήγαινε προς την σωστή κατεύθυνση. Στο “Livre Second” ήμουν πεπεισμένος πως ήταν.
Η όλη εικόνα σου αποπνέει έντονα μια αύρα της εποχής του 19ου αιώνα. Πώς σε επηρέασε αυτή η περίοδος;
H ύστερη ρομαντική περίοδος έχει μια θεματική από ακραία αισθήματα και δυναμικές, πες το ευδαιμονία, απελπισία, δύναμη της φύσης, ακόμα και σατανισμό σε κάποιες περιπτώσεις. (“Night on the bald mountain” για παράδειγμα). Αν τώρα σκεφτείς το black metal, έχουν μια κοινή θεματική, μόνο που τα μέσα είναι διαφορετικά. Πάντα ένιωθα πως και το black metal και η περίοδος του Ρομαντισμού τείνουν προς τα άκρα αισθήματα, εκείνα που βιώνεις ως έφηβος, όταν ο έρωτας, το μίσος, η απελπισία, η χαρά είναι ακόμη πιο έντονα. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποίησα την μουσική εκείνης της περιόδου ως θεμέλιο λίθο για αυτό το project και η φαντασία ακολούθησε.
Ποιος είναι ο συνθέτης που θαυμάζεις περισσότερο και γιατί;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, θαυμάζω πολλούς συνθέτες και η απάντηση μου θα εξαρτηθεί από την διάθεση μου, την περίοδο του χρόνου και άλλους παράγοντες. Αλλά προς το παρόν θα έλεγα τον Mussorgsky. Κάποια από τα έργα του είναι πολύ σκοτεινά, έχουν μυστηριώδη και ανησυχητική αύρα, όπως το “Songs and dances of Death” ή το “La Khovantchina” για παράδειγμα. Η τονικότητα του προσφέρει πολλή έμπνευση, καθώς δεν έλαβε επίσημη μουσική παιδεία και έτσι κατέρριψε πολλά κλισέ της εποχής του. Είχε επίσης μια πολύ δύσκολη ζωή, πάλευε με το αλκοόλ, ψυχικά προβλήματα και οικονομικά, αλλά συνέχισε να συνθέτει μουσική που δεν ήταν διάσημη στις μέρες του, οι όπερες που έγραψε για παράδειγμα.
Ο Vaerohn των Pensées Nocturnes εμφανίζεται ως guest στο album. Δύο εγκέφαλοι από δύο πολύ ενδιαφέροντα metal project γίνονται ένα. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
O Vaerohn είναι εδώ και πολλά χρόνια πολύ καλός μου φίλος. Παίζαμε μαζί σε μια μπάντα που λέγονταν Way to End, έπαιξα μερικές φορές με τους Pensées Nocturnes ως live κιθαρίστας και έκανα κάποια guest φωνητικά στα δύο του τελευταία album. Του ζήτησα να συμμετάσχει στο “Livre Second” και ενθουσιάστηκε. Επίσης, έκανε κάποια guest φωνητικά για ένα κομμάτι που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη, αλλά θα κυκλοφορήσει σε μια μελλοντική συλλογή από συγκροτήματα από την I, Voidhanger.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια για το Les Chants Du Hasard?
Να γράψω περισσότερη μουσική. Το να συνθέτω για το Les Chants du Hasard είναι η κύρια μου προτεραιότητα, είναι μια υπέροχη δοκιμασία και έχω έναν τόνο ιδέες που θέλω να βάλω σε εφαρμογή σε αυτό το project, όπως να δουλέψω περισσότερο τον ήχο, διαφορετικές ιδέες σύνθεσης από άποψη αρμονίας και να δουλέψω με διαφορετικούς τραγουδιστές. Δεν θα τα κάνω όλα μαζί, οπότε να αναμένετε περισσότερα album στα επόμενα χρόνια.
Merci pour tes réponses! (Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου!) Καλή τύχη για τα επόμενα σχέδια σου. Οι τελευταίες λέξεις δικές σου.
Παρακαλώ! Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που έδωσες σε αυτό το project.
Τζούλια Τσαγκάρη
Μετάφραση: Δέσποινα Χατζή
Band Members
Hazard – φωνητικά, ενορχηστρώσεις
Discography
Livre Premier, 2017
Livre Second, 2019
