Les Chants Du Hasard ονομάζεται το solo project του Hazard και όπως μας ενημερώνει και στο Facebook: “No guitars – no bass – no drums – orchestra, orchestra, orchestra”. Πραγματικά, δεν ξέρω πόσο πιο σαφές θα μπορούσε να το κάνει. Οπότε, να πούμε τα γνωστά πάλι, πως αν ψάχνεις κάτι αμιγώς metal, κλείσε το tab όσο προλαβαίνεις και τα λέμε σε κάποια άλλη κριτική.
Ξεκινώ. Με δύο λέξεις, το “Livre Second” είναι μεγαλειώδες και επιβλητικό. Έχουμε να κάνουμε με σκοτεινή, δραματική, παραδοσιακή κλασσική μουσική με μοχθηρά black metal φωνητικά. Κυριολεκτικά δίνει τελείως νέο νόημα στον όρο symphonic black metal. Δεν ξέρω καν αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, κατ’ αρχάς. Στα bonus του δίσκου, το εξώφυλλο αποτελεί δημιούργημα του Jeff Grimal, έργο του οποίου είναι επίσης το εξώφυλλο του νέου album των The Great Old Ones, “Cosmicism”.
Η ατμόσφαιρα που χτίζει η ορχήστρα είναι ανατριχιαστική. Η μουσική έχει τόσες πολλές λεπτομέρειες να ακούσεις που κάνουν την ακρόαση συναρπαστική και φυσικά ζητούν ακόμη περισσότερες, για να τις απολαύσεις όλες. Παράλληλα, τα φωνητικά του Hazard είναι εκφραστικότατα και ενισχύουν την παρανοϊκή ατμόσφαιρα. Το αποτέλεσμα της ανάμειξης των παραπάνω είναι ένας αινιγματικός ήχος φοβερά θεατρικός που στ’ αλήθεια ζωγραφίζει ολοζώντανες σκοτεινές εικόνες.
Ο δίσκος έχει, ασφαλώς, και τα εξ ολοκλήρου ορχηστικά κομμάτια του, χωρίς καθόλου φωνητικά, όπως και κάθε είδους φωνητικά που συναντά κανείς στην κλασσική μουσική, από άριες μέχρι χορωδίες. Στο κομμάτι “Le Voleurd‘ Yeux”, μάλιστα, εμφανίζεται κι ένας καλεσμένος, ο Vaerohn από το project Pensées Nocturnes.
Το “Livre Second”, συμπερασματικά, είναι ένα πρωτοποριακό δημιούργημα, από τις ιδέες που τους αξίζει να προωθηθούν. Δεν είμαι καν σίγουρη ότι αυτό θα ήταν εύκολο, βέβαια, γιατί το “Livre Second”, καλώς ή κακώς, μάλλον περιορίζεται σε συγκεκριμένο κοινό. Αλλά τέτοιες ιδέες πρέπει να επιβραβεύονται. Αυτά από εμένα. Πάω να κάνω κανένα φρεσκάρισμα στα γαλλικά, γιατί τώρα έχω περιέργεια να μάθω και τι μας λένε οι στίχοι.
8,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
