Αντί προλόγου κουίζ για δυνατούς λύτες…
Ο Aaron Stainthorpe των My Dying Bride είναι
a. ευγενέστατος αλλά ταυτόχρονα αφοπλιστικά ειλικρινής για τα πάντα
b. ένας γλυκύτατος και πολύ στοργικός μπαμπάς
c. μια από τις βασικές αιτίες για ένα ακόμα καταπληκτικό My Dying Bride album
d. όχι μεγάλος fan των (σ.σ. δικών του) live shows
d. εντελώς ψύχραιμος, όταν μεθυσμένοι κρητικοί ρίχνουν μπαλωθιές γύρω του σε γαμήλια γλέντια και πολύ χαρούμενος για αυτό
Μην βιαστείς να απαντήσεις, πριν διαβάσεις την παρακάτω συνέντευξη. Τα αποτελέσματα μπορεί να σε εκπλήξουν.
Καλησπέρα κύριε Stainthorpe, σας καλώς ορίζω εκ μέρους του Greekrebels.gr. Είναι όλα καλά εκεί;
Ναι, είμαι έτοιμος, μόλις έφτιαξα μια κούπα τσάι, ωραία και χαλαρά.
Στα Ελληνικά ΜΜΕ έχει γίνει χαμός με το ζήτημα του covid-19 στην Αγγλία και για αυτό ρωτάω αν εσύ, η οικογένεια και οι φίλοι σου είναι όλοι εντάξει;
Ναι, είμαστε όλοι καλά, ευτυχώς.
Πρώτα απ’ όλα συγχαρητήρια για τον καινούριο δίσκο “The Ghost Of Orion”. Είσαι ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα;
Πολύ ευχαριστημένος. Η δημιουργία του μας πήρε πολύ χρόνο γιατί στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχαμε προθεσμία. Η Nuclear Blast μας έδωσε τον χρόνο μας να το κάνουμε και απλά να τους ενημερώσουμε όταν είμαστε έτοιμοι. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να πειραματιστούμε με κάποια πράγματα στον ήχο, να δοκιμάσουμε διαφορετικές εκδοχές, για να παράγουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ξοδέψαμε επίσης πολύ χρόνο στο artwork του δίσκου, γιατί ήταν σημαντικό για εμάς να έχει ένα πολύ όμορφο σύνολο. Νομίζω ότι όταν το ακούσαμε ολοκληρωμένο, μας φάνηκε εκπληκτικό. Πιστεύω ότι από άποψη παραγωγής είναι ό,τι καλύτερο έχουμε κάνει και πιστεύω από αυτά που ακούω από τους οπαδούς μας, ότι συμφωνούν και εκείνοι με αυτό. Είμαι πολύ χαρούμενος και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Πάνε 30 χρόνια και δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα ένα πραγματικά κακό My Dying Bride album. Είναι λες και είστε η heavy metal εκδοχή της αγγλικής τηλεοπτικής σειράς “Dr. Who” που παίζεται από τα ‘50s και είναι ακόμα το ίδιο καλή. (γελάει πολύ, αλλά συμφωνεί) Δεν ξέρω πως τα κάνετε αυτό κάθε φορά, πες μου το μυστικό σας.
Δεν έχω ιδέα! Αν ήξερα ποιό είναι το μυστικό της επιτυχίας, θα έγραφα ένα βιβλίο και θα γινόμουν εκατομμυριούχος. Αλλά δεν το ξέρω! (γέλια). Ίσως φταίει ότι όταν φτιάχνουμε μουσική, δεν γράφουμε αυτό που λέμε rock ‘n’ roll τραγούδια. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Τα τραγούδια μας είναι έντονα και συναισθηματικά, αλλά δεν ακολουθούν την λογική ενός τυπικού heavy metal τραγουδιού. Δεν υπάρχουν πολλά κιθαριστικά solos, ούτε πολλά επαναλαμβανόμενα refrains και συχνά δεν έχουν καν επαναλαμβανόμενα riffs. Είναι επίσης λίγο περίπλοκα σαν τραγούδια. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει φόρμουλα, απλά γράφουμε αυτό που νιώθουμε από καρδιάς, το ηχογραφούμε και ελπίζουμε να αρέσει στον κόσμο. Νομίζω αυτό είναι το σωστό. Πάνε 30 χρόνια όντως, αλλά ακόμα το απολαμβάνουμε. Αυτό μας ανταμείβει για αυτό που κάνουμε. Ελπίζω να συνεχίσουμε να το κάνουμε για πολύ ακόμα.
Ας μιλήσουμε για τον τίτλο του δίσκου, “The Ghost Of Orion”. Ξέρω ότι δεν θες να αποκαλύψεις πολλά για αυτό, έχεις ακουστά τον ελληνικό μύθο για τον Ωρίωνα;
Όχι, δεν νομίζω.
Άκουσα ότι ο πλήρης τίτλος ήταν μεγαλύτερος και εμπνευσμένος από κάποιο από τα ποιήματα σου…
Ο αρχικός τίτλος ήταν “Α Ghost Crawls From The Mouh Of The Orion” αλλά ήταν ένας πολύ, μα πολύ μεγάλος τίτλος. Στην πραγματικότητα μ’ αρέσουν οι μεγάλοι τίτλοι. Είναι σαν μικρές ιστορίες και δελεάζουν τους ανθρώπους, τους βάζουν σε μια διαδικασία να ψάξουν πράγματα. Αλλά δεν είναι πρακτικό να έχεις για τίτλο ένα γλωσσοδέτη, οπότε το συντόμευσα σε “The Ghost Of Orion”. Και ναι, υπάρχει μια μικρή ιστορία πίσω από αυτό, αλλά δεν αποκαλύψω περισσότερα. Δεν έχει να κάνει με την ελληνική μυθολογία πάντως. Είμαι σίγουρος ότι σχεδόν σε κάθε κουλτούρα υπάρχουν αναφορές στους θεούς, τον Ωρίωνα και τους αστερισμούς. Αλλά εγώ έφτιαξα τη δική μου ιστορία, την οποία θα αποκαλύψω κάποια στιγμή στο μέλλον.
Μας κάνεις να αναρωτιόμαστε…
Ναι, χρειάζεται λίγο μυστήριο.
Η απόδοση σου στο δίσκο ήταν εκπληκτική. Μου έκανε εντύπωση όταν διάβασα ότι ζορίστηκες τόσο πολύ με τις ηχογραφήσεις.
Δυσκολεύτηκα, ναι. Νομίζω ότι αυτό συνέβη γιατί πέρασα τόσο μεγάλο διάστημα χωρίς να ασχοληθώ με την μπάντα και όταν ξεκίνησα να δραστηριοποιούμαι πάλι, νόμιζα ότι μπορούσα να τραγουδήσω με τον ίδιο τρόπο που έκανα πάντα. Νόμιζα ότι θα είναι εύκολο. Αλλά οι υπόλοιποι του συγκροτήματος έφτιαξαν έναν πολύ καλό δίσκο και τον έφτιαξαν χωρίς εμένα. Οπότε τον άκουσα και συνειδητοποίησα ότι το παλιό μου στυλ φωνητικών δεν θα δούλευε για αυτό τον δίσκο. Πρέπει να είμαι καλύτερος, όταν το υπόλοιπο συγκρότημα είναι καλύτερο. Έτσι προσπάθησα να τραγουδήσω σε διαφορετικές νότες, που κανονικά είναι εκτός του εύρους που πιάνει η φωνή μου. Δεν είναι το “στιλάκι” μου να είμαι ένας τυπικά σωστός τραγουδιστής. Οι τραγουδιστές μπορούν να πιάσουν όλες τις σωστές νότες. Ξέρω ότι δεν μπορώ να το κάνω, αλλά δούλεψα σκληρά σε αυτό τον δίσκο για να επιτύχω όσες περισσότερες νότες είναι δυνατό για την έκταση της φωνής μου. Ο μηχανικός ήχου και παραγωγός του δίσκου, Mark Mynett, με ώθησε να προσπαθήσω πολύ να τραγουδήσω περισσότερες νότες από όσες κανονικά μπορώ. Τεχνικά ήταν πάρα πολύ δύσκολο αυτό. Αλλά το αποτέλεσμα βγήκε πολύ καλό και όλη η σκληρή δουλειά που έκανα ένιωσα ότι ανταμείφθηκε. Όμως ήταν πολύ ζόρικο (σ.σ. είπε επί λέξει tough), ελπίζω το επόμενο να μην είναι τόσο.
Πως είναι η καινούρια δυναμική του σχήματος δεδομένου ότι έχετε καινούρια μέλη; Πως αισθάνεσαι με το καινούριο line up;
Τα πράγματα φαίνονται πολύ καλά αυτή τη στιγμή. Καταφέραμε να κάνουμε πρόβα τέσσερις με πέντε φορές μαζί με τα καινούρια μέλη, πριν συμβεί αυτό με τον ιό. Ο Neil (σ.σ. Blanchett) ο καινούριος κιθαρίστας, μπήκε στο συγκρότημα αφού ηχογραφήθηκε ο δίσκος οπότε δεν είναι στον δίσκο. Αλλά ο Jeff Singer, είναι πρώην μέλος των Paradise Lost και συμμετείχε από την αρχή στις ηχογραφήσεις του νέου δίσκου. Έκανε καταπληκτική δουλειά στα drums για εμάς και είναι αξιαγάπητος τύπος. Με παίρνει συχνά τηλέφωνο μόνο και μόνο για να δει αν είμαστε όλοι εντάξει. Ο Neil μένει ένα τετράγωνο μακριά από το σπίτι μου, εξαιρετικός άνθρωπος και φυσικά κιθαρίστας, για αυτό είναι και στην μπάντα. Αυτή την περίοδο είμαστε πολύ καλά σε αυτό το θέμα, αυτή την περίοδο το line-up είναι εγώ, ο Andrew (σ.σ. Craighan), η Lena στο μπάσο, ο Shaun Macgowan στα πλήκτρα και το βιολί και πλέον έχουμε τον Neil και τον Jeff μαζί μας. Οι πάντες φαίνονται χαρούμενοι και χαλαροί, το οποίο είναι θαυμάσιο.
Η Lena Abe ήταν σε άδεια μητρότητας κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων; Κάτι τέτοιο διάβασα.
Ναι, γέννησε εκείνη την περίοδο, αλλά αυτό δεν την σταμάτησε καθόλου. Ηχογράφησε τα περισσότερα μέρη όταν ήταν έγκυος και επέστρεψε αφού γέννησε για να προσθέσει και τα υπόλοιπα. Δούλεψε πολύ σκληρά.
Πως προέκυψε η συνεργασία με την Lindy Fay Hella των Wardruna;
Ο Andrew έγραψε ορισμένα ήρεμα κιθαριστικά μέρη, που δεν χρειάζονταν τύμπανα ή κάτι επιπλέον. Ξέραμε ότι θα ταίριαζε να είναι μαζί μου ένας διαφορετικός τραγουδιστής. Επειδή ο Andrew είναι μεγάλος fan των Wardruna, ήρθε σε επαφή μαζί τους και τους είπε: “Είμαστε οι My Dying Bride, φτιάχνουμε καινούριο δίσκο, έχουμε ένα κομμάτι που θα ήταν τέλειο για την Lindy Fay, μήπως θα ήθελε να το κάνει;”. Ευτυχώς εκείνη συμφώνησε, ηχογράφησε τα μέρη της στη Νορβηγία (σ.σ. συγκεκριμένα στα Mors Kjeller Studios τον Μάρτιο του 2019) και μας τα έστειλε πίσω μερικές εβδομάδες μετά. Το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο και μόλις το άκουσα σκέφτηκα… “Εντάξει, δεν θα ηχογραφήσω τα δικά μου μέρη γιατί αυτό που έχει κάνει είναι ήδη φανταστικό και δεν χρειάζεται τα φωνητικά μου να το καταστρέψουν” (σ.σ. γελάει). Οπότε το κρατήσαμε έτσι, τόσο απλό. Αυτό το τραγούδι φτιάχτηκε μόνο από δύο ανθρώπους και ο ένας από τους δύο δεν είναι καν στους My Dying Bride. Αλλά λειτούργησε τέλεια. Είναι αιθέριο, σχεδόν μαγική μουσική. Δεν χρειάζεται κάτι να είναι απαραίτητα heavy metal, δεν χρειάζεται καν να έχει μπάσο ή drums ή οτιδήποτε άλλο. Μερικές φορές μπορούμε να κάνουμε ένα διάλειμμα από όλα αυτά και απλά να κάνουμε ένα διαφορετικό ταξίδι. Και η Lindy Fay μας το έδωσε αυτό με την καταπληκτική φωνή της. Είναι μια ωραία παύση στη μέση του δίσκου, που έχει αρκετή ένταση πριν και αρκετή ένταση μετά. Το “The Solace” είναι ένα ωραίο σημείο για να χαλαρώσεις.
Οι ζωντανές εμφανίσεις σας και συγκεκριμένα η δική σου παρουσία σε αυτές, είναι πάντα πολύ έντονες και θεατρικές. Δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτές που έχετε κάνει στην Ελλάδα, αλλά και σε ότι άλλο έχω δει από εσάς γενικά. Πόσο εύκολο είναι για έναν performer όπως εσύ να αποδώσει ζωντανά το ιδιαίτερα συναισθηματικό και προσωπικό υλικό ενός δίσκου σαν το “The Ghost Of Orion”;
Είναι πολύ δύσκολο. Προφανώς και δεν μου αρέσει να παίζει live. Πρέπει να το κάνω όμως γιατί η υπόλοιπη μπάντα και οι οπαδοί μας θέλουν να μας βλέπουν ζωντανά. Το κάνω για εκείνους λοιπόν και ευχαριστιέμαι στο τέλος κάθε εμφάνιση, γιατί νιώθω κάποιου είδους συγκίνηση. Είναι υπέροχο συναίσθημα. Νιώθω φανταστικά όταν τελειώνει ένα live, αλλά πριν και κατά τη διάρκεια είναι πολύ δύσκολο. Όταν ξέρεις ότι πρέπει να τραγουδήσεις τόσο φορτισμένα συναισθηματικά τραγούδια που προέρχονται από καρδιάς και μάλιστα ότι πρέπει να το κάνεις ενώ στέκεσαι μπροστά σε χιλιάδες άτομα. Για αυτό έχω πάντα κλειστά τα μάτια μου και γίνομαι ξανά οι χαρακτήρες για τους οποίους μιλάνε τα τραγούδια μας. Αυτοί οι χαρακτήρες βιώνουν συχνά κάποιου είδους ταραχή στη ζωή τους. Είναι κάτι που νιώθω εκείνη τη στιγμή, δεν είναι υποκριτική. Αισθάνομαι τις ανάγκες και τα βάσανα αυτών των ανθρώπων, για τους οποίους γράφω στους στίχους. Δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω αυτό live. Θα μου άρεσε να είμαι ο τύπος που τρέχει πάνω στη σκηνή και ουρλιάζει “let’s rock everybody!”, να περνάω καλά, να δίνω το χέρι μου στο κοινό και να τους λέω αστειάκια. Να απολαμβάνω πραγματικά να είμαι πάνω στη σκηνή. Αλλά δεν μου βγαίνει να το κάνω αυτό. Δυσκολεύομαι τόσο με τις συναυλίες, που η πολύ πολύ αγαπημένη μου στιγμή σε αυτές είναι όταν λέω “Καληνύχτα”.
Ναι, αλλά αυτό είναι που κάνει τους My Dying Bride ξεχωριστούς. Αλλιώς θα ήταν μια από τα ίδια…
Συμφωνώ απολύτως.
Η online λίστα με τα βιβλία που έδωσες ως πρόταση για τις ημέρες της καραντίνας είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Δεν μπορούσα να μην ρωτήσω αν πιστεύεις ότι κάποιο βιβλίο είτε της λίστας, είτε εκτός αυτής, εμπεριέχει ομοιότητες με όσα ζούμε παγκοσμίως τον τελευταίο καιρό. Το “Lord Οf Τhe Flies” ας πούμε…
Ζούμε περίεργες καταστάσεις αυτή τη στιγμή. Μοιάζει περισσότερο με ταινία επιστημονικής φαντασίας αυτό που συμβαίνει, είναι τρελό. Και έχω φίλους που πιστεύουν ότι θα γίνει πολύ χειρότερο πριν καλυτερέψει, οπότε δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί από εδώ και πέρα. Μας είπαν ότι θα μείνουμε σε καραντίνα για τουλάχιστον δώδεκα εβδομάδες. Είναι πολύς καιρός. Δεν νομίζω η κόρη μου να επιστρέψει στο σχολείο πριν τον Σεπτέμβριο, οπότε της κάνω εγώ μαθήματα καθημερινά. Τουλάχιστον αυτό βοηθάει να περνάει λίγο η ώρα. Αν το σκεφτεί κανείς, είναι σχεδόν σαν το βιβλίο “1984” του George Orwell, όπου η κοινωνία ελέγχεται από την κυβέρνηση, της λέει τι να κάνει. Είναι ακριβώς σαν να μας καθοδηγεί ο μεγάλος αδερφός και εμείς να κάνουμε ακριβώς ότι μας λέει. Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα με τον ιό, δεν μας επιτρέπουν να βγούμε έξω και δεν είναι εύκολο να το ανακαλύψουμε. Πιστεύω, όσον αφορά αυτό που ρώτησες για τα βιβλία λοιπόν, ότι υπάρχει μια καλή αναλογία με το “1984” ή τουλάχιστον θα υπάρξει αν συνεχίσουμε έτσι, το οποίο είναι τρομακτικό.
Η ύπαρξη του Leonard Cohen και του Nick Cave στην ίδια λίστα με κάνει να σκέφτομαι ποιό τραγούδι αυτών των δύο θα ταίριαζε για να διασκευάσετε.
Καλή ερώτηση. Ο Leonard Cohen έχει ένα καταπληκτικό τραγούδι που λέγεται “Avalanche”. Θα ήθελα να κάνουμε αυτό, αλλά επειδή δεν έχει καθόλου drums μέσα από μόνο του, ο drummer μας θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα εφευρετικός και να βρει τρόπο να εντάξει τα κατάλληλα κρουστά για να ταιριάζουν στο τραγούδι. Αλλά είναι υπέροχο. Λατρεύω τον Nick Cave και τους Bad Seeds εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Υπάρχει ένα τραγούδι τους που ονομάζεται “Oh, Μy Lord” και είναι πολύ ενδιαφέρον και ασυνήθιστο. Οι στίχοι έχουν τρομερό ενδιαφέρον και μου τράβηξαν την προσοχή από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Ο τρόπος που έχουν γραφεί και ο τρόπος που έχουν τραγουδηθεί, πραγματικά μου δίνει όλες τις απαντήσεις. Οπότε “Avalanche” από Leonard Cohen και “Oh My Lord” από Nick Cave.
Νιώθεις περισσότερο παιδί των Black Sabbath ή των Pink Floyd;
Τίποτα από τα δύο. Ο κόσμος δεν με πιστεύει όταν του λέω ότι δεν έχω ούτε ένα δίσκο Black Sabbath στο σπίτι μου. Το ίδιο ισχύει και για τους Pink Floyd, Led Zeppelin, Rainbow και Deep Purple. Μπήκα σε αυτή τη μουσική σε μεγαλύτερη ηλικία και ήταν δίσκοι σαν το “Powerslave” των Iron Maiden που με έβαλαν. Μου αρέσουν κάποια πιο παλιά πράγματα, αλλά κατά κύριο λόγο δεν τρελαίνομαι για αυτές τις μπάντες. Γνωρίζω ότι είναι πολύ καλές. Απλά δεν ξέρω γιατί, δεν τις γούσταρα ποτέ ιδιαίτερα (σ.σ. “I just haven’t got into them” είπε για την ακρίβεια). Μου αρέσει να βρίσκω τον δικό μου δρόμο παρόλα αυτά. Φαντάσου, δεν έχω ούτε το “Dark Side Of The Moon” που θεωρείται ιστορικός δίσκος. Μπορώ να ζήσω μ’ αυτό πάντως.
Τα videoclip σας είναι πάντοτε ιδιαίτερα, από την εποχή του “The Angel And The Dark River” δεν δείχνουν απλά το συγκρότημα να παίζει μουσική, αλλά λένε ενδιαφέρουσες ιστορίες. Θέλεις να μας πεις περισσότερα για εκείνη που θέλατε να πείτε στο video του “Your Broken Shore” ;
Η οπτικοποίηση της ιδέας του σκοταδιού και του φωτός. Όταν τραγουδάω με καθαρά φωνητικά, δίνεται έμφαση στην ομορφιά και την αρμονία και αντιπροσωπεύει την ευχάριστη πλευρά της ζωής. Όταν εμφανίζονται τα death metal φωνητικά, είναι το άλλο μισό αυτής της προσωπικότητας, η σκοτεινή πλευρά. Εκφράζεται με τις φωτιές και το μαύρο make up. Στην ουσία παίζει με αυτό το αντικρουόμενο συναίσθημα που έχουμε όλοι κάποιες φορές. Κάποιες στιγμές μας βρίσκουν γεμάτους χαρά και ανακούφιση και κάποιες άλλες σε πολύ κακό σημείο. Εκεί βρίσκεσαι να παλεύεις με τις δυσκολίες της ζωής και νιώθεις την θλίψη να σε περιβάλλει. Μερικές φορές αυτό μετατρέπεται σε θυμό, γιατί δεν μπορείς να βρεις τον δρόμο σου και νιώθεις χαμένος. Το “Your Broken Shore” αντιπροσωπεύει το φως και το σκοτάδι. Όλη η τέχνη μιλάει για την μάχη μεταξύ καλού και κακού, είναι συνηθισμένο θέμα. Αλλά εδώ δεν αναφέρομαι σε κάτι έξω από εμένα, που είναι καλό ή κακό. Είναι κάτι που συμβαίνει μέσα στο κεφάλι κάποιου όταν έχει αυτά τα αντικρουόμενα συναισθήματα.
Κατάφερε εκείνος ο ηλικιωμένος άντρας να μην πνιγεί στο τέλος;
Ναι. Ήταν ένας δαίμονας του νερού, ένας θεός, οπότε δεν γινόταν να πνιγεί.
Είναι δύσκολες στιγμές σαν και αυτή πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες όπως εσείς ή τις βιώνουν απλά δυσάρεστα όπως εμείς οι υπόλοιποι;
Αν η κόρη μου πήγαινε σχολείο, ίσως είχα πολύ περισσότερο χρόνο για να είμαι δημιουργικός. Αλλά αυτή την στιγμή, επειδή έχω αναλάβει τη διδασκαλία της, σηκωνόμαστε στις 07:30 το πρωί και κάνουμε μαθηματικά και φυσική, μετά διάλειμμα για φαγητό, καλλιτεχνικά και ζωγραφική και γυμναστική στον κήπο. Μετά έχω να μαγειρέψω, περνάμε μια ώρα μπροστά στην τηλεόραση και μετά είναι ώρα για μπάνιο, παραμύθι και ύπνο. Συνήθως είμαι τόσο κουρασμένος που πηγαίνω και εγώ για ύπνο πολύ νωρίς. Είναι χρονοβόρα διαδικασία και έτσι δεν έχω καθόλου χρόνο για τον εαυτό μου και για γράψιμο. Είναι πολλές μπάντες που έρχονται σε επαφή μαζί μου και μου λένε “Θες κατά την διάρκεια της καραντίνας να σου στείλουμε τραγούδια, για να ηχογραφήσεις ορισμένα φωνητικά στο σπίτι σου και να μας τα στείλεις πίσω με mail;” Πραγματικά θα το ‘θελα πολύ, αλλά δεν έχω καθόλου χρόνο. Είμαι εξαντλημένος από όλα αυτά, καθώς και το γεγονός ότι δίνω συνεντεύξεις καθημερινά από αρχές Ιανουαρίου. Δεν έχω καθόλου δημιουργικό χρόνο, αλλά ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα.
Μιλώντας για τον χρόνο, αν είχες μια χρονομηχανή θα άλλαζες κάτι στην καριέρα σου; Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που να σε ενοχλεί;
Όχι, τίποτα και πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο ότι ποτέ δεν είχαμε manager. Οι My Dying Bride μανατζάρονταν πάντα από εμένα και τον κιθαρίστα μας, τον Andrew. Θεωρώ ότι πήραμε πολλές καλές αποφάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Οι οποίες μας οδήγησαν να περιοδεύσουμε με τους Iron Maiden και τον Ronnie James Dio (RIP), μας προσκάλεσαν οι Metallica να παίξουμε μαζί τους στην Αθήνα και έχουμε καταφέρει κάποια καλά πράγματα. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης εμένα και του Andrew, όχι κάποιου τρίτου. Κοιτώντας πίσω στον χρόνο, αυτή η τακτική αποδείχθηκε σωστή και όλα πήγαν καλά, οπότε εξακολουθούμε να κάνουμε το ίδιο. Ακόμα δεν έχουμε mananger και παρόλα αυτά κλείσαμε συμβόλαιο με μια μεγαλύτερη εταιρεία, που θα μας βοηθήσει καλύτερα να εξαπλώσουμε το μήνυμα των My Dying Bride παγκοσμίως. Επίσης, θα μας βοηθήσει να περιοδεύσουμε περισσότερο, καθώς υπάρχουν μέρη του κόσμου που δεν έχουμε επισκεφθεί σαν συγκρότημα και ευελπιστούμε ότι με την Nuclear Blast θα συμβεί κάτι τέτοιο. Εννοείται ότι έχουμε έναν promoter εδώ στο Λονδίνο, αλλά εμείς επιλέγουμε τα μέρη που θέλουμε να παίξουμε, δεν είναι ότι μας λέει “Πρέπει να βγείτε σε περιοδεία για τρεις χιλιάδες μέρες φέτος”(γέλια). Δεν λειτουργούμε έτσι, δίνουμε περίπου δεκαπέντε με είκοσι εμφανίσεις τον χρόνο, αλλά το γεγονός ότι επιλέγουμε εμείς τα μέρη, είναι αυτό που κάνει τις συναυλίες αυτές ξεχωριστές. Όχι λοιπόν, ακόμα και αν έμπαινα σε μια χρονομηχανή, δεν θα άλλαζα κάτι. Νομίζω ότι έχουμε κάνει καλή δουλειά.
Τι συμβουλή θα έδινες σε μια νεότερη εκδοχή του εαυτού σου;
Δεν ξέρω. Όπως είπα και πριν, τα καταφέραμε σχετικά καλά με την διαχείριση του συγκροτήματος όλα αυτά τα χρόνια και νομίζω ότι κάναμε καλή δουλειά, Δεν θα ήταν συμβουλή που αφορά τη μουσική, πιο πολύ πρακτικά πράγματα όπως “κάνε περισσότερη οικονομία”, πεζά πράγματα σαν κι αυτό. Πιστεύω ότι ποτέ δεν είχα έναν ιδιαίτερα rock n roll τρόπο ζωής, ήμουν αρκετά πρακτικός πάντα, οπότε απλά θα μου έλεγα “Να είσαι καλός με τους άλλους και απλά μην ξοδεύεις τόσα λεφτά”.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Όταν ηχογραφήσαμε το album, ηχογραφήσαμε τρία επιπλέον τραγούδια, δηλαδή σύνολο έντεκα τραγούδια. Τα οκτώ από αυτά μπήκαν στον δίσκο και τα επέλεξε η Nuclear Blast γιατί εμείς δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε, μας άρεσαν όλα το ίδιο. Τα τρία τραγούδια που απέμειναν θα κυκλοφορήσουν σε ένα ΕΡ αργότερα μέσα στην χρονιά. Δεν γνωρίζω πως η κατάσταση με τον ιό θα επηρεάσει τις κυκλοφορίες, αλλά αυτό είναι το σχέδιο. Το EP θα λέγεται “Macabre Cabaret” και το artwork του έχει ήδη ολοκληρωθεί. Είναι σχεδόν έτοιμα τα πάντα. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να παίξουμε στην Αθήνα στο τέλος της χρονιάς. Ξέρω ότι ήδη τα περισσότερα καλοκαιρινά festival έχουν ακυρωθεί η θα ακυρωθούν. Αλλά ελπίζω ότι αυτό ισχύει ακόμα, να παίξουμε στην Αθήνα με τους Helloween. Φέτος ήταν καταστροφή για τις συναυλίες, ελπίζω να καταφέρουμε να περιοδεύσουμε κανονικά μέσα στο 2021. Και εννοείται ότι όταν γίνει αυτό θα έρθουμε στην Ελλάδα, είναι το αγαπημένο μου μέρος στον κόσμο!
Άλλαξαν οι πρόσφατες εξελίξεις κάποιο από τα σχέδια σας;
Ναι, τις προγραμματισμένες συναυλίες. Δεν έχουμε παίξει σε καλοκαιρινό festival εδώ και τρεισήμισι χρόνια και ελπίζαμε να είμαστε σε έξι ή επτά καλοκαιρινά festival. Έχουμε ήδη τις πρώτες ακυρώσεις, σήμερα έμαθα ότι ακυρώθηκε το Graspop Metal Meeting. Κάποια πράγματα δεν ακυρώνονται ακριβώς, απλά αναβάλλονται για το 2021. Υποθέτω ότι και οι εμφανίσεις του Ιουλίου και Αυγούστου είναι πιθανό να ακυρωθούν. Εμείς σαν μπάντα δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε πρόβες, γιατί το μέρος που χρησιμοποιούμε συνήθως είναι κλειστό. Επίσης στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν επιτρέπονται οι μετακινήσεις σε ακτίνα μεγαλύτερη του ενός ή δύο μιλίων από το σπίτι και ο χώρος αυτός ο χώρος είναι πέντε μίλια μακριά. Οπότε νομικά δεν μου επιτρέπεται να πάω καν εκεί. Δεν μπορούμε να προβάρουμε για να προετοιμαστούμε για τις επερχόμενες συναυλίες, από την άλλη όμως οι επερχόμενες συναυλίες αναβάλλονται συνεχώς. Έτσι δεν κάνουμε τίποτα και ελπίζουμε να καταφέρουμε να διατηρήσουμε το χρονοδιάγραμμα για την κυκλοφορία του ΕΡ για να συγκρατήσουμε το momentum για τους My Dying Bride και η συναυλία στην Αθήνα είναι Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο… Νοέμβριο… Είναι στο τέλος της χρονιάς, οπότε είναι το μόνο που μπορεί να μην αναβληθεί τελικά. Δεν είναι επιλογή μας αν θα αναβληθεί κάτι ή όχι, άλλοι το αποφασίζουν για εμάς.
Τι θυμάσαι από την τελευταία επίσκεψη σας εδώ;
Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που ήρθα με το συγκρότημα, αλλά ήμουν στην Ελλάδα μόλις πέρυσι. Πολλά χρόνια πριν, πριν καν σχηματιστούν οι My Dying Bride, γνώρισα έναν τύπο από την Ελλάδα και ξεκινήσαμε να αλληλογραφούμε, κάτι που κράτησε για 35 χρόνια. Είμαστε ακόμα σε επαφή και παντρεύτηκε πέρυσι στην Κρήτη, οπότε με κάλεσε στον γάμο. Πέρασα καταπληκτικά και γνώρισα μερικούς αξιαγάπητους ανθρώπους εκεί που με κάλεσαν στο χωριό τους, οπότε ελπίζω να ξαναέρθω μέσα στο 2021. Είναι υπέροχα, ειδικά τα νησιά Μύκονος και Σαντορίνη, αλλά το καλύτερο είναι ότι έχω ανθρώπους που αγαπώ εκεί, που δεν είναι απλά φίλοι. Τους ξέρω τόσα χρόνια που πλέον είναι σαν οικογένεια. Η Ελλάδα έχει ένα πολύ ξεχωριστό μέρος στην καρδιά μου και θα επιστρέφω πάντα, με το συγκρότημα ή χωρίς.
Θα πρέπει να είναι πολύ τρομακτικό ένα τέτοιο γλέντι με τόσους μεθυσμένους μεγάλης ηλικίας κιόλας, που πυροβολούν στον αέρα. Τουλάχιστον εμείς οι Έλληνες ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε και πάμε προετοιμασμένοι… (σ.σ. πολλά γέλια)
Ω ναι, είναι πολύ επικίνδυνο, αλλά πέρασα πολύ καλά και το απόλαυσα.
Τι κάνει ένα συγκρότημα σαν εσάς να συνεχίζει μετά από τόσα χρόνια; Τι είναι αυτό που σας κινητοποιεί;
Μας αρέσει αυτό που κάνουμε, μας ενδιαφέρει βαθιά να δημιουργούμε καλή μουσική, τη μουσική που θα θέλαμε οι ίδιο να ακούμε. Δεν κάνουμε μουσική με άλλους ανθρώπους, ούτε για άλλους ανθρώπους. Γράφουμε για τους εαυτούς μας, για να το απολαύσουμε και δεν υπάρχει λόγος να σταματήσουμε. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό, μέχρι μια μέρα να θελήσουμε κάτι διαφορετικό. Μπορώ να μας φανταστώ να υπάρχουμε άλλα δέκα με είκοσι χρόνια ακόμα, γιατί νιώθω ότι έχουμε πράγματα που θέλουμε να πούμε. Πολλά περισσότερα. Ο Andrew ήδη γράφει καινούριο υλικό για τον επόμενο δίσκο. Όταν είσαι στη μουσική βιομηχανία, δεν κάνεις ποτέ διάλειμμα στην πραγματικότητα. Απλά έχεις κάποιες πιο ήσυχες περιόδους. Σαν στιχουργός γράφω πάντα κάτι εδώ κι εκεί, τις περισσότερες φορές, ίσως όχι αυτή την περίοδο γιατί είμαι απασχολημένος με άλλα πράγματα. Κάθε μέρα όμως δημιουργείς και από λίγο και στο τέλος καταλήγεις να έχεις μετά από κάποιο διάστημα αρκετό υλικό για να φτιάξεις ολόκληρο δίσκο. Οπότε μπορείς να πεις ότι δεν σταματάμε ποτέ στην πραγματικότητα και αυτό γιατί το απολαμβάνουμε πραγματικά. Δεν είμαστε από εκείνες τις μπάντες που εξαρτώνται οικονομικά από τη μουσική. Οι My Dying Bride είναι χόμπι για εμάς. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος γιατί μπορούμε και υπάρχουμε τόσο καιρό. Είναι ένα χόμπι που απολαμβάνουμε. Ορισμένοι άνθρωποι μπαίνουν στη μουσική απλά για να βγάλουν λεφτά και σταματούν όταν καταλαβαίνουν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, γιατί απογοητεύονται που η ενασχόληση αυτή δεν έχει το κέρδος που περίμεναν. Εμείς δεν το κάναμε ποτέ για τα λεφτά γιατί όταν παίζεις την μουσική που παίζουμε εμείς, δεν κερδίζεις πολλά λεφτά ούτως ή άλλως. Το κάναμε γιατί μας αρέσει και για αυτό έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε το συγκρότημα για τόσο μεγάλο διάστημα.
Σε ευχαριστώ πολύ για την συνομιλία, ελπίζω να πάνε όλα καλά από εδώ και πέρα.
Ελπίζω να σε δω στην Αθήνα, cheers!
Χρύσα Γιουρμετάκη
* Ευχαριστώ ιδιαίτερα την Τζούλια Τσαγκάρη
http://mydyingbride.net/
https://www.facebook.com/MyDyingBrideOfficial/
https://www.instagram.com/mydyingbride_official/
https://twitter.com/Official_MDB
Band Members
Andrew Craighan – Κιθάρες
Aaron Stainthorpe – Φωνητικά
Lena Abé – Μπάσο
Shaun Macgowan – Πλήκτρα, Βιολί
Jeff Singer – Τύμπανα
Neil Blanchett – Κιθάρες
Discography
As the Flower Withers, 1992
Turn Loose the Swans, 1993
The Angel and the Dark River, 1995
Like Gods of the Sun, 1996
34.788%… Complete, 1998
The Light at the End of the World, 1999
The Dreadful Hours, 2001
Songs of Darkness, Words of Light, 2004
A Line of Deathless Kings, 2006
For Lies I Sire, 2009
Evinta, 2011
A Map of All Our Failures, 2012
Feel the Misery, 2015
The Ghost of Orion, 2020
