Οι Superstatic ερχόμενοι από την Ιρλανδία, μας παρουσιάζουν τη δεύτερη ολοκληρωμένη τους δουλειά, “Glimmering Veil”, μετά από τρία χρόνια από το ντεμπούτο τους. Μιλήσαμε με τον ιθύνων νου πίσω από αυτό το εγχείρημα, τον Alex, όπου μας ανέφερε τα παρακάτω.
Γεια σου Alex! Χαιρόμαστε πραγματικά που σε έχουμε μαζί μας, ειδικά μετά το καταπληκτικό νέο σας album “Glimmering Veil”. Θα μπορούσες να αναφέρεις τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ αυτού και του ντεμπούτου σας;
Γεια σου Χρύσα, χαίρομαι που σε γνωρίζω! Το νέο album ανήκει σε γενικές γραμμές στο ίδιο είδος με το πρώτο, το “Key To The Abyss”, αυτή είναι η κύρια ομοιότητα. Εκτός αυτού, και τα δύο αποτελούνται από επτά τραγούδια το καθένα, και τα δύο επικεντρώνονται σε θέματα τρόμου και περιλαμβάνουν διασκευές, αν και είναι λίγο πιο δύσκολο με το “Glimmering Veil”. Ενώ τα “Santa Dolore” και “Good Morning, Great Moloch” από το “Key To The Abyss” είναι κατάλληλες διασκευές τραγουδιών των Die Form και Current 93, το “Edge” είναι στην πραγματικότητα δικό μου τραγούδι, το οποίο έγραψα πριν από 20 χρόνια για τους Rakoth και κυκλοφόρησε στο album “Tiny Deaths”. Αυτή τη φορά είναι απλώς πιο «βαριά» και πιο σκοτεινή έκδοση.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές του album είναι ότι αν και ακούγεται σταθερό, δυσκολεύτηκα πολύ να το κατηγοριοποιήσω. Θεωρείτε ότι ανήκετε σε ένα συγκεκριμένο υποείδος;
Δεν καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια στην κατηγοριοποίηση της μουσικής μου, οπότε κατά τη γνώμη μου οι Superstatic ανήκουν στο death/doom metal με κάποιες άλλες επιρροές, με στοιχεία από black metal, classic doom και ακόμη και industrial. Έχω δει ανθρώπους να αποκαλούν τους Superstatic funeral doom, αλλά αυτό δεν ισχύει – είναι πολύ γρήγορη, επιθετική και ασύμφωνη μουσική για κηδεία. Ας συμβιβαστούμε λοιπόν με το death/doom.
Όσον αφορά τους στίχους, φαίνεται να αντλείτε έμπνευση από κλασικούς συγγραφείς φαντασίας και από μυθιστορήματα. Πώς ήρθατε σε επαφή με αυτό και πώς αποφασίσατε να εντάξετε αυτό το στοιχείο στη μουσική σας;
Το πρώτο album βασίστηκε σε μια πενταλογία του Ρώσου συγγραφέα τρόμου Ilya Masodov. Τα βιβλία του ήταν σκοτεινά και βίαια σε ακραίο βαθμό, και στην πραγματικότητα είναι απαγορευμένα στη Ρωσία τώρα. Και δεν ξέρω αν υπάρχουν αγγλικές μεταφράσεις. Τον διάβασα τη δεκαετία του 1990 και πραγματικά εντυπωσιάστηκα, δεν ήξερα τίποτα τέτοιο πριν. Ωστόσο, το νέο album δεν βασίζεται σε έναν συγγραφέα. Επιπλέον, δύο τραγούδια βασίζονται σε βιντεοπαιχνίδια — το “House Dagoth” βασίζεται στο “The Elder Scrolls III: Morrowind” και το “Remember Citadel” βασίζεται στο “System Shock 2”. Η προσέγγιση στο “Glimmering Veil” είναι διαφορετική από το πρώτο album: ρητά, μόνο δύο πηγές έμπνευσης από φαντασία τρόμου υπάρχουν, το “I Have No Mouth, And I Must Scream” και το “I Am The Doorway”. Όλα τα άλλα δεν είναι τόσο τρομακτικά, αλλά προσπάθησα να πάρω την πιο ανησυχητική και σκοτεινή πτυχή του καθενός, και ταιριάζουν απόλυτα με την έννοια της μουσικής τρόμου death/doom με αυτόν τον τρόπο. Πώς πήρα την απόφαση να τα χρησιμοποιήσω στη μουσική μου — τυχαία συνάντησα κάτι που απλώς έκανε κλικ: «Αυτό θα ήταν ένα εξαιρετικό Superstatic τραγούδι!».
Σημειώνετε τυχόν παραλληλισμούς μεταξύ του δυστοπικού μέλλοντος που οραματίζονταν οι συγγραφείς και του σημερινού πραγματικού κοινωνικοοικονομικού παγκόσμιου κατεστημένου;
Συμφωνώ ότι ζούμε ήδη σε ένα δυστοπικό μέλλον, αλλά αυτό συνεχίζεται για περισσότερο από όσο πιστεύουν οι άνθρωποι.
Ποιες είναι οι πιο απαιτητικές πτυχές, αν υπάρχουν, όταν δούλευες σε αυτόν τον δίσκο;
Αυτός ήταν στην πραγματικότητα ο λιγότερο απαιτητικός δίσκος που έχω κάνει. Όλα πήγαν ομαλά, μάλλον η εμπειρία αποδίδει τελικά.
Θα μπορούσες να μας πεις περισσότερα για το εξώφυλλο και πώς συνδέεται με την ιδέα του album;
Είμαι ιδιαίτερα περήφανος για το πώς εξελίχθηκε το εξώφυλλο. Φτιάχτηκε από έναν καλλιτέχνη από το Δουβλίνο και φίλο μου, Jane Dickson. Το μπροστινό εξώφυλλο δείχνει κάτι που κρυφοκοιτάζει αυτή την πραγματικότητα πέρα από το «πέπλο που αστράφτει». Επιπλέον, κάθε σελίδα του booklet με στίχους τραγουδιού φέρει εικόνες που συνδέονται με το τραγούδι. Για παράδειγμα, το χέρι με τα μάτια στη σελίδα “I Am the Doorway” ή το πρόσωπο του Shodan στο “Remember Citadel”.
Η συμμετοχή της Cynthia Voland ήταν άλλο ένα ενδιαφέρον στοιχείο και προσωπικά μου άρεσε το “Edge”. Πώς ήρθατε σε επαφή μαζί της;
Την πρωτογνώρισα στα μέσα της δεκαετίας του 2000 σε μια μουσική έκθεση στη Μόσχα, πιθανότατα το NAMM του 2004. Από τότε είμαστε φίλοι και συνεργαστήκαμε πολύ. Εκτός από τη φωνή στο “Edge” και το “The Rose Garden” ηχογράφησε μερικά μέρη πλήκτρων και κύρια κιθάρα και στα δύο album, αλλά μου ζήτησε να μην της το αποδώσω επίσημα. Η Cynthia είναι πολύ ταλαντούχα και είμαι σίγουρος ότι θα συνεργαστούμε ξανά.
Μιλήστε μας για την πόλη που ζείτε και τη metal σκηνή εκεί.
Ζω στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Η πόλη φημίζεται για το ότι είναι το Δουβλίνο, υποθέτω. Η metal σκηνή είναι αρκετά μεγάλη εδώ. Συγκροτήματα όπως οι Primordial, Cruachan, Dread Sovereign, Death The Leveller, Two Tales Of Woe, Celtachor είναι διάσημα πολύ έξω από την Ιρλανδία. Σπουδαία συγκροτήματα από άλλα μέρη της Ιρλανδίας έρχονται να παίξουν συχνά εδώ, όπως οι Mourning Beloveth, Ten Ton Slug, God Alone κ.λπ. Δηλαδή, συνήθιζαν να παίζουν πριν από την πανδημία.
Ποια άλλα συγκροτήματα, παλιά ή νέα, απολαμβάνετε να ακούτε;
Ακούω πολλή μουσική. Κυρίως goth και metal, αλλά όχι μόνο. Απλώς για να αναφέρω μερικά από την άκρη του μυαλού μου: Dead Can Dance, Cynic, Fates Warning, Celtic Frost, Bathory, Die Form, Morbid Angel, Bjork, The 3rd and the Mortal, Paradise Lost, Sunn O))), Necromantia , Metal Church, Tiamat… Θα μπορούσα να συνεχίσω για πάντα.
Ως συγκρότημα σήμερα, ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζεις;
Αβεβαιότητα. Είναι πολύ δύσκολο να προγραμματίσεις οτιδήποτε. Οποιαδήποτε συναυλία μπορεί να ακυρωθεί, κάθε ταξίδι περίπλοκο.
Κάποια μελλοντικά σχέδια για περιοδεία ή οτιδήποτε άλλο ετοιμάζετε;
Δεν έχουν προγραμματιστεί περιοδείες, καθώς οι Superstatic δεν έχουν παίξει ζωντανά ακόμα. Κάθε μέλος του συγκροτήματος είναι έμπειρος μουσικός και έχει περιοδεύσει με τις αντίστοιχες μπάντες του στο παρελθόν, αλλά οι Superstatic είναι φρέσκοι ως συγκρότημα, μόλις συγκέντρωσα τη σύνθεση για να παίξουμε ζωντανά. Η πρώτη μας συναυλία υποτίθεται ότι θα είναι στον διαγωνισμό του συγκροτήματος Music 2 The Masses στις αρχές του 2022 στο Δουβλίνο, μόλις πήραμε το σημείωμα ότι έχουμε επιλεχτεί για αυτό το show. Έχουμε επίσης μερικές προσκλήσεις από διοργανωτές, αλλά δεν υπάρχουν ακόμη πραγματικά σχέδια.
Σε ευχαριστώ πολύ που συνομίλησες μαζί μου! Σας ευχόμαστε καλή τύχη σε όλες τις προσπάθειές σας. Οποιαδήποτε τελευταία λέξη είναι δική σου.
Ευχαριστούμε για την πραγματικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη και τις καλά μελετημένες ερωτήσεις! Ήταν ευχαρίστησή μου.
Συνέντευξη: Χρύσα Γιουρμετάκη
Μετάφραση: Ελίζα Καπουράλου
Band Members
Alex – Φωνητικά, μπάσο
P. C. Stevens – Κιθάρες
Ryan Erwin – Κιθάρες
Tauro Alterfour – Τύμπανα
Discography
Key To The Abyss, 2018
Glimmering Veil, 2021
