Είναι πάντα πολύ ωραίο να βλέπεις ποιοτικά ελληνικά συγκροτήματα να κυκλοφορούν νέες δουλειές, ειδικά μετά από μεγάλη παύση. Το groove metal/metalcore σχήμα των System Decay, κυκλοφόρησε μετά από πολύχρονη απουσία τον δυναμίτη “Crown”. Ένα album με το οποίο δηλώνουν ότι είναι πιο δυνατοί, ώριμοι και έτοιμοι από ποτέ. Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Χρήστος Μπριντζίκης μας ενημερώνει για το τι συμβαίνει γύρω από το συγκρότημα.
Γεια σου Χρήστο και συγχαρητήρια για την επιστροφή σας με το “Crown”. Πώς και σας πήρε τόσα χρόνια να ηχογραφήσετε καινούρια δουλειά;
Πρώτα απ’ όλα ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία! Η αλήθεια είναι ότι το διάστημα των επτά χρόνων μεταξύ των δυο δίσκων είναι τεράστιο, όμως μεσολάβησαν πολλές δυσκολίες, οι οποίες μας έφεραν κοντά ακόμα και σε διάλυση! Παρ’ όλα αυτά όμως, τα ξεπεράσαμε όλα και είμαστε εδώ, πιο δυνατοί από ποτέ.
Μετά από σιωπή έξι ετών, επιστρέψατε με το single “Dying Nation”. Πρώτον, μήπως και μιλάει για εμάς; Νομίζω μας περιγράφει απόλυτα. Δεύτερον, πώς και δεν το συμπεριλάβατε στο “Crown”;
Προφανώς και μιλάει για τη χώρα μας και όλες τις κοινωνικοπολιτικές αναταράξεις που πέρασε από τα πρώτα χρόνια της κρίσης μέχρι και σήμερα. Κυρίως όμως για το ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία, σφύριζε αδιάφορα στην άνοδο του νεοναζισμού. Πάντα μας άρεσε να μιλάμε για τέτοια ζητήματα και θεωρήσαμε ότι αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος να ξαναμπούμε ενεργά στη σκηνή. Αυτό λοιπόν καθιστά το “Dying Nation” ένα κομμάτι «ειδικού σκοπού» κατά κάποιο τρόπο. Έκανε τη δουλειά του με τον καλύτερο τρόπο, προλάβαμε και το παίξαμε σε συναυλίες, θεωρήσαμε όμως ότι δεν ταίριαζε με τον υπόλοιπο δίσκο και τελικά δε μπήκε. Στις επόμενες συναυλίες (ελπίζουμε γρήγορα…) θα βρίσκεται στο setlist.
Δώσε μας λίγες πληροφορίες για το “Crown”. Πόσο πίσω πάνε τα τραγούδια και πόσο καιρό σας πήρε να το ηχογραφήσετε;
Η ιδέα μιας νέας δισκογραφικής δουλειάς πάρθηκε πριν από μια συναυλία, όταν κάτσαμε οι τέσσερίς μας και είπαμε ότι δεν έχουμε κάτι να χάσουμε, δεν έχουμε πίεση από πουθενά, πιο ώριμοι είμαστε, όποτε ας το κάνουμε. Η αλήθεια είναι ότι υλικό υπήρχε σχεδόν αμέσως μετά από το “Gun”, το οποίο όμως δεν προχώρησε γιατί εκείνη την περίοδο και δεν υπήρχε η όρεξη μετά από τις καταστάσεις που είχαμε περάσει, δεν υπήρχε και η κατάλληλη συνθετική ωριμότητα. “Waves” και “No Quarter Given” για παράδειγμα, είναι ιδέες του 2014 οι οποίες δεν μας «έβγαιναν» και τώρα μέσα σε δυο sessions έγιναν ολοκληρωμένα κομμάτια. Οι ηχογραφήσεις μας πήραν λιγάκι παραπάνω, γύρω στους έξι μήνες, καθώς μεσολάβησε και το lockdown. Το αρχικό πλάνο ήταν να κυκλοφορήσει ο δίσκος το Μάιο να φανταστείς.
Στο “Crown” πάντως φαίνεται μία μεγάλη αναβάθμιση σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές σας, τόσο στον τομέα της παραγωγής όσο και συνθετικά. Παράδειγμα, τα εξαιρετικά καθαρά φωνητικά στο φοβερό “Engage”. Θα το χαρακτήριζα αρκετά πιο ώριμο. Τι διαφορετικό κάνατε σε σχέση με το παρελθόν;
Πραγματικά χαίρομαι πολύ που το αναφέρεις αυτό, γιατί ήταν η μεγαλύτερη μας επιδίωξη. Ο λόγος που πιστεύω ότι ήρθε αυτή η αναβάθμιση, ήταν γιατί για πρώτη φορά συνθέσαμε και ηχογραφήσαμε ακριβώς όπως θέλαμε, χωρίς παρέμβαση από τρίτους και χωρίς καμία απολύτως πίεση. Σίγουρα υπήρξαν διαφωνίες μεταξύ μας, όμως όλα έγιναν για να βγάλουμε το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Μάθαμε κιόλας από λάθη του παρελθόντος, ειδικά από τις ηχογραφήσεις και την παραγωγή του “Gun”, προσπαθήσαμε να μην τα επαναλάβουμε και το αποτέλεσμα νομίζω μας δικαιώνει. Τεράστιο ρόλο εννοείται ότι έπαιξε ο Αντώνης Μακρογιάννης, ο οποίος έκανε μαζί μας την παραγωγή και είναι υπεύθυνος για τη μίξη και το mastering. Πραγματικά βρέθηκε μπροστά μας ουρανοκατέβατος και με τις ιδέες του και τις παρεμβάσεις του ανέβασε δυο σκαλιά πάνω το “Crown”.
Βλέπω επίσης ότι το album δεν κυκλοφορεί κάτω από τη σκεπή κάποιας εταιρείας. Δεν μπορέσατε να βρείτε συμβόλαιο που να σας ικανοποιεί ή θέλατε να αναλάβετε μόνοι σας την όλη διαδικασία;
Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου! Ό βασικός λόγος για τον οποίο είχαμε κοντέψει να διαλυθούμε το 2014, ήταν ένα συμβόλαιο που είχαμε υπογράψει με μια «εταιρία» που δραστηριοποιούταν εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα και είχε αρκετά δυναμική παρουσία. Δεχτήκαμε πίεση χωρίς λόγο, χάσαμε χρήματα, χρόνο και ήρθαμε αρκετές φορές και σε διένεξη μεταξύ μας. Όταν πήραμε την απόφαση να γράψουμε νέο δίσκο, συμφωνήσαμε ότι θα το τρέξουμε όλο μόνοι μας, μια αποστολή που ξέραμε εξ αρχής ότι θα ήταν πολύ δύσκολη καθώς χάνεις πολλά σε θέματα προβολής, κερδίζεις όμως άλλα. Προσφορές για συμβόλαιο είχαμε, μια εκ των οποίων μάλιστα ήταν αρκετά συμφέρουσα, επιλέξαμε όμως τελικά το δρόμο του DIY. Θα δούμε στο μέλλον αν μας δικαιώσει η επιλογή μας.
Έχετε έναν ήχο που συνδυάζει το groove με το metalcore και το death/thrash, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Πώς θα το περιέγραφες εσύ και πώς βλέπεις την εξέλιξη του ήχου σας από το 2006 μέχρι τώρα;
Γενικά, από τα πρώτα κιόλας χρόνια είχαμε πει ότι δε θέλουμε να βάλουμε κάποια ταμπέλα στο τι θα παίζουμε, καθώς δε θέλαμε να περιοριστούμε. Αυτό είχε γίνει και στο “No Tomorrow” και στο “Gun”. Η μεγαλύτερη αλλαγή/εξέλιξη στο “Crown” είναι ότι «επενδύσαμε» στα δυνατά μας σημεία και αφήσαμε έξω τα αδύνατα. Γεγονός που πιστεύω ότι δείχνει ότι μετά από τόσα χρόνια ωριμάσαμε συνθετικά (επιτέλους…). Τώρα πως θα περιέγραφα τη μουσική μας, groove metal νομίζω.
Επίσης, πώς βλέπετε την αντιμετώπιση του Έλλην οπαδού απέναντι στο metalcore ανά τα χρόνια; Είναι ένα είδος που ποτέ δεν είχε τόσο μεγάλη απήχηση εδώ, ειδικά όταν ξεκινήσατε.
Ούτε τώρα έχει την απήχηση που του αρμόζει αλλά αυτή είναι μεγάλη κουβέντα. Σίγουρα στο παρελθόν το metalcore είχε συστηθεί κάπως άκομψα στον Έλληνα metalhead ο οποίος, αν κρίνω και από μένα, δεν είναι και ο πλέον ανοιχτός ακροατής στα πιο μοντέρνα ακούσματα. Όμως πραγματικά αν κάτσει κάποιος και δει την core σκηνή της χώρας και της δώσει μια ευκαιρία, θα ανακαλύψει «διαμάντια». Εντάξει όταν ξεκινήσαμε, οι μεν μας έλεγαν soft για τα καθαρά φωνητικά, οι δε ότι δεν γουστάρουν τα growls. Oh wait! Το ίδιο γίνεται και σήμερα (γέλια)!
Πιστεύω ότι το όνομά σας τα λέει όλα για το πού κινείστε στιχουργικά. Με τι ασχολούνται λοιπόν οι στίχοι σας και πού εντοπίζεται η σαπίλα ή παρακμή του συστήματος κατά τη γνώμη σας;
Τετριμμένο ή όχι, αν οι στίχοι δεν έχουν πραγματικά κάτι να πουν και είναι επιτηδευμένοι, αρχικά κάνει μπαμ και κατ’ επέκταση δε σε παίρνουν και στα σοβαρά. Δεν είχαμε κρύψει ποτέ ότι οι στίχοι μας (του Άρη και του Άγγελου ως επί το πλείστον) έχουν και πολιτική χροιά και γενικότερα πραγματεύονται με κοινωνικά και προσωπικά θέματα. Κατά την άποψή μου, η σαπίλα και η παρακμή δυστυχώς βρίσκεται πλέον μέσα μας, καθώς ολοένα και αφομοιωνόμαστε στην όλη κατάσταση και μας πιάνω πολλές φορές να έχουμε παραδοθεί νομίζοντας ότι δε μπορεί να αλλάξει κάτι. Άκρως λανθασμένη αντίληψη. Αν λοιπόν αλλάξουμε πρώτα εμείς, υπάρχει η ελπίδα να αλλάξουν τα πάντα!
Υπάρχει κάποιος συμβολισμός πίσω από το εξώφυλλο του album; Ποιανού ιδέα ήταν και ποιος το σχεδίασε;
Κάποιος συμβολισμός όχι, δεν υπάρχει. Τον τίτλο “Crown” τον είχαμε προαποφασίσει σχεδόν από τον Σεπτέμβριο του 2019. Όπως χάζευα στο internet ξαφνικά πέφτω πάνω στη δουλειά του Γιώργου Παππά, των Kin Beneath Chorus και Dystopia Arts, είδα αυτό το εξώφυλλο και απλά είπα στα παιδιά ότι «μάγκες το ‘χουμε». Δε νομίζω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε βρει πιο ταιριαστό artwork για το δίσκο.
Διαβάζω για δύο διακρίσεις στην ιστορία σας σε διαγωνισμούς συγκροτημάτων. Από τη μία, οι τελικοί του πρώτου Battle Of The Bands το 2007, μόλις ένα χρόνο μετά την ίδρυσή σας. Από την άλλη, η δεύτερη θέση στο Nakas Band Fest το 2011 καθώς ήσασταν το μόνο metal συγκρότημα σε ένα σύνολο 100 σχημάτων από όλη την Ελλάδα. Τι αναμνήσεις έχεις από εκείνες τις περιόδους;
Κάθε περίοδος έχει τα δικά της καλά. Για μια νεοσύστατη μπάντα το να έχει τέτοιες μικρές «διακρίσεις» σίγουρα είναι μια ώθηση και δίνει κίνητρο να δουλέψει παραπάνω. Αυτή είναι άλλωστε και η λογική μας. Μικρές κατακτήσεις και να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι κάθε φορά. Η πιο ωραία ανάμνηση ήταν από το festival του Νάκα, που για να πραγματοποιηθεί η εμφάνιση μας έπρεπε να πήξουμε στην αγγαρεία ο Άρης κι εγώ, μιας και ήμασταν φαντάροι και έπρεπε με κάποιο τρόπο να πάρουμε άδεια. Το αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι με τις ψήφους είχαμε έρθει πρώτοι αλλά η Sony που τότε έδινε ως έπαθλο ένα δισκογραφικό συμβόλαιο, μας βρήκε λιγάκι πιο κάφρους για τα γούστα τους!
Επιπρόσθετο στην προηγούμενη ερώτηση, πιστεύεις ότι θα μπορέσει ποτέ η rock και metal σκηνή να μην θεωρείται περιθωριοποιημένη στη χώρα του γαρύφαλλου και του μπουζουκιού;
Κοίτα, άλματα προς τα μπρος θεωρώ ότι έχουν γίνει, μιας και πιο εύπεπτα είδη του metal, έχουν φέρει κόσμο στο ιδίωμα, κόσμο που λίγα χρόνια πριν δε θα έμπαινε καν στη συζήτηση να ακούσει metal ή rock. Είναι και από τη φύση του συντηρητικός ο Έλληνας, κυλάει και στη φλέβα του το σκυλάδικο, όποτε βήμα βήμα όλο και κάτι θα αλλάξει. Βέβαια, να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια, πιο πολύ με ενοχλεί η trap και αυτά τα σκουπίδια, παρά τα μπουζούκια.
Αναμενόμενη ερώτηση η επόμενη, καθώς τέτοια χρονιά σαν το 2020 δεν έχουμε ξαναδεί. Πώς σας επηρέασε η πανδημία, τόσο προσωπικά όσο και σαν συγκρότημα, και πού βλέπετε να πηγαίνει η κατάσταση μέχρι να ξεμπερδέψουμε από αυτό το θέμα;
Μπορεί να πάει και να μην ξανάρθει αυτή η χρόνια; Να λέμε 2018, 2019, 2021… Πρωτόγνωρες καταστάσεις για όλους, που λίγο «ευαίσθητος» να είσαι τη χάνεις τη μπάλα. Προσωπικά πιο πολύ με φοβίζει η μετά την πανδημία περίοδος, όπου θα φανεί πραγματικά το κόστος των lockdowns και της καθημερινής τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ, τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Το πιο σημαντικό βέβαια αυτή τη στιγμή, είναι να προσέχουμε όλοι και πιο πολύ για τις ομάδες υψηλού κινδύνου, που λίγο πολύ όλοι έχουμε στον κοινωνικό μας περίγυρο. Τώρα όσον αφορά τη μπάντα, πραγματικά μας πήγε όλα τα σχέδια πίσω. Ούτε συναυλιακή παρουσίαση του δίσκου, ούτε συναυλίες γενικά για την προώθησή του, οι φυσικές κόπιες πήγαν πίσω γιατί τα οικονομικά δεν ήταν όπως τα υπολογίζαμε… Σκέψου ότι μίξη και mastering έγιναν μέσω messenger!
Τι να αναμένουμε από εσάς στο μέλλον; Ελπίζω να μην χαθείτε για άλλα έξι χρόνια, ειδικά μετά από ένα album όπως το “Crown”.
Κατηγορηματικά όχι! Υπάρχουν πολλά σχέδια για το μέλλον, τα οποία σύντομα θα τα υλοποιήσουμε, αρχής γενομένης με το video για το “Hate Me”, κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, σε σκηνοθεσία του Bob Κατσιώνη. Θα μπει σιγά σιγά μπροστά και η «επιχείρηση: βινύλιο» μιας και είναι ένα από τα όνειρα που έχουμε, το να δούμε δουλειά μας σε 12”! Ίσως και νέα κομμάτια…
Αυτά από εμένα Χρήστο, ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Εύχομαι τα καλύτερα τόσο για το νέο album όσο και το μέλλον της μπάντας. Κλείσε αυτή τη συνέντευξη όπως επιθυμείς.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ στο GreekRebels και σε σένα προσωπικά για τη φιλοξενία και τη στήριξη. Η μουσική μας βρίσκεται σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες, είναι δωρεάν και μπορεί να τη βρει κάποιος στα links που βρίσκονται παρακάτω. Οποίος επιθυμεί να στηρίξει τη μπάντα, υπάρχει και το Bandcamp όπου μπορεί να βρει όλη τη δισκογραφία μας καθώς και merch.
Συνέντευξη: Γιώργος Τερζάκης
Facebook
Bandcamp
Spotify
YouTube
iTunes
Band Members
Άρης Λάμπος – Φωνητικά
Χρήστος Μπριντζίκης – Κιθάρες, Φωνητικά
Άγγελος Κομνηνός – Κιθάρες
Γιάννης Γιαννικόπουλος – Μπάσο
Θοδωρής Σταματιάδης – Τύμπανα
Discography
No Tomorrow, 2011
Gun, 2013
Crown, 2020
