Bryan Eckermann, με το που βλέπω το όνομα σκέφτομαι «ωραία, μάλλον θα είναι ένας καλλιτέχνης που παίζει blues rock». Βλέπω όνομα δίσκου “The 7th Sin”, λέω «εντάξει, λογικά ερωτική θεματολογία στίχων και χαρακτήρας μουσικής». Το αθώο μου μυαλουδάκι δεν θα μπορούσε να πέσει πιο έξω. Ο Bryan Eckermann είναι ένας solo καλλιτέχνης από το San Antonio του Texas και παίζει ένα μείγμα melodic black/death metal.
Καθαρές κιθάρες ξεκινάνε με μια υποτονική μελωδία, ακολουθώντας μοχθηρά φωνητικά, με τα synths στη συνέχεια να συνοδεύουν το βαρύ κύριο breakdown riff προδίδοντας ένα σκοτεινό ύφος που μας προϊδεάζει για το τι θα ακούσουμε μετέπειτα. Στα riffs επίσης προστίθεται ένα μεγάλο ποσοστό από μελωδίες μαζί με blast beats και tremolo picking. Σίγουρα όχι βρωμερό black metal από τα έγκατα της αβύσσου, όπως οι πρώτες κυκλοφορίες του είδους που συνάντησαν το φως της δημοσιότητας πριν χρόνια και έχουμε συνηθίσει σε αυτές, καθώς σε πολλά σημεία οι κιθάρες φέρνουν ένα νεοσύστατο ήχο στο τραπέζι, αλλά παραμένει ακόμα πιστό στις ρίζες και τα βήματα που χάραξαν μπάντες-ορόσημα για την εποχή μας.
Μέσα στη χρονιά ο Eckermann μας είχε δώσει μια πρόωρη γεύση του δίσκου με την κυκλοφορία πέντε singles με τίτλους “Pain Or Death”, “Tales Of The Past”, “Flesh And Steel”, “Graveyard Hymn” και “Morbid Beauty”, αφήνοντας το “Succubus” να κάνει το ντεμπούτο του σαν πρώτο κομμάτι. Το album επίσης περιέχει τέσσερις διασκευές, “Sold My Soul” των Mercyful Fate, “Nocternity” των Illnath, “Same Of Song” των Pain και “Night Comes Down” των Judas Priest.
Πλούσιο υλικό θα μπορούσε να πει κανείς, και πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση των αυθεντικών κομματιών με τη δική του προσωπική πινελιά που τα κάνει ξεχωριστά. Άξιο να σημειωθεί επίσης ότι ο Eckermann έγραψε ο ίδιος όλα τα όργανα (φωνή, κιθάρες, μπάσο, τύμπανα και πλήκτρα) για τον δίσκο όπως και στις προηγούμενες κυκλοφορίες του από το 2014 μέχρι σήμερα.
Ομολογώ πως η πρώτη μου επαφή με τον Eckermann μου άφησε καλές εντυπώσεις. Δεν είναι το black metal που έχω συνηθίσει εγώ ο ίδιος όπως ανέφερα παραπάνω καθώς σε πολλά σημεία ένιωθα το κεφάλι μου να κουνιέται μαζί με τον πιο αργό ρυθμό κάποιων τραγουδιών (όχι ότι είναι κακό αυτό), αλλά κρατάει τα βασικά χαρακτηριστικά του είδους σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Σίγουρα μια αξιόλογη δουλειά η οποία πιστεύω πως θα πρέπει να ακούσουν οι φίλοι του black metal.
6/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
