Από το Μπάρι της Ιταλίας μάς έρχεται η δυάδα των Duocane. Ένα συγκρότημα το οποίο μετράει λίγους μήνες ζωής, καθώς δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2019. Μέσα σε αυτό το σύντομο διάστημα, έχουν κυκλοφορήσει δύο EPs, με το δεύτερο να είναι το “Sudditi”, το οποίο μας απασχολεί σε τούτη εδώ την κριτική.
Κάθε καλοκαίρι στο χωριό συναντάμε πολλούς Ιταλούς και είναι όλοι τους έξω καρδιά οι άνθρωποι και τους συμπαθώ πολύ. Μπορούν και τα παιδιά από τους Duocane να έρθουν όποτε θέλουν να τους κεράσουμε κανένα κουμκουάτ, αρκεί να μην χρειαστεί να μας παίξουν.
Αρχικά, νομίζω πως το “Sudditi” πάσχει από κρίση ταυτότητας. Ακούγοντάς το, ήμουν διαρκώς σε μια φάση να αναρωτιέμαι τι ακριβώς ήταν αυτό που παιζόταν στα αυτιά μου. Το κύριο χαρακτηριστικό των Duocane, ωστόσο, είναι ότι τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούν κατά 99% είναι το μπάσο και τα τύμπανα ή διάφορα άλλα κρουστά.
Αυτή η πειραματική διάθεση, που κάποιες φορές γινόταν πιο εναλλακτική ή ακόμη και – με λίγη παραπάνω φαντασία – ψυχεδελική, νιώθω ότι είναι μια πολύ καλή ιδέα αλλά χάνει στην εκτέλεση. Αυτό γιατί, μετά από πέντε κομμάτια που συνολικά διαρκούν λιγότερο από μισή ώρα, δεν μένει τίποτα ουσιαστικό στο μυαλό, παρά μόνο μια ηχητική «ακαταστασία».
Ακαταστασία, γιατί θεωρώ ότι όλα τα στοιχεία που αποτελούν το “Sudditi”, όπως η μπόλικη παραμόρφωση στο μπάσο, τα φωνητικά που πότε ήταν ομορφούλικα και καθαρά και πότε απλώς φωναχτά, ακόμη και οι περιστασιακές εμφανίσεις βιολιού και βιόλας, ήταν τοποθετημένα σε σημεία που δεν έρχονταν σε ισορροπία. Μου φάνηκε πως όχι μόνο δεν έδεναν μεταξύ τους αλλά πως ήταν πεταμένα εκεί μέσα απλώς για να υπάρχουν.
Μιας και αναφέρθηκα παραπάνω στη διάρκεια του EP, κάτι τελευταίο που δεν με ενθουσίασε ήταν η διάρκεια των κομματιών. Δύο από αυτά, ξεπερνούσαν τα εφτά ή πλησίαζαν τα εννέα λεπτά και πραγματικά δεν βρήκα λόγο που να χρειαζόταν να γίνει αυτό. Εάν είχαν κρατηθεί κι αυτά πιο σύντομα σαν τα υπόλοιπα, πιστεύω θα ήταν πολύ καλύτερα.
Για να κλείσω, θα ξαναπώ πως γενικά οι Duocane πορεύονται προς μια πολύ ενδιαφέρουσα πειραματική κατεύθυνση, αρκεί να μπορέσουν να βελτιωθούν σε αυτό. Δεν βρίσκω λόγο να μην το κάνουν, άλλωστε, καθώς ούτως ή άλλως βρίσκονται ακόμη στην αρχή. Το “Sudditi”, πάντως, δεν κατάφερε να ενθουσιάσει.
3/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com
