Ok. Τι άκουσα μόλις τώρα; Noise, hip – hop, electro, τίποτα, τον δαίμονα, τον άγιο; Δηλαδή, τι φάση; Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο κύριος, με το αστείο για τους Έλληνες όνομα, Augustin Rebetez είναι στην πραγματικότητα ένας visual artist, ο οποίος για πρώτη φορά μας αποκαλύπτει την φωνή (;) του και την εμμονή του για την αυτόματη γλώσσα με έντονη την επιρροή από την hip-hop, την οποία και πειράζει ο electronist Adil Coralic. Η συνεργασία τους αυτή βγήκε σε 10ιντσο βινύλιο με δύο κομμάτια τα “Side A” και “Side B”. Αυτό που άκουσα μοιάζει με έναν σαμάνο να μιλάει ακαταλαβίστικα, έναν εξωγήινο να προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον πλανήτη του, διάσπαρτα ταμπούρα αλλά και beats, περίεργα ηλεκτρονικά εφέ, μια downtempo ατμόσφαιρα και ένα γεια σου σκηνικό. Είναι αυτό μουσική θα αναρωτηθεί ο οποιοσδήποτε. Για μένα όχι. Υπάρχουν βέβαια και οι βαθυστόχαστοι που κοιτάνε έναν πυροσβεστήρα σε μια έκθεση μοντέρνας τέχνης και το ανακηρύσσουν το αριστούργημα του αιώνα, που θα πουν ότι αντιπροσωπεύει την μοντέρνα κοινωνία, μέσω της αρχιτεκτονικής του κάθε τραγουδιού και πόσο γκροτέσκ μπορεί να είναι ένα τραγούδι όσο είναι το στήσιμο μιας πόλης (πολύ μακριά ε;). Όπως και να έχει ποτέ μου δεν κατάλαβα την noise, αλλά ποια είμαι εγώ για να κρίνω; Αυτό είναι για εσάς τους κουλτουριάρηδες και τους hipsters. Για τους κοινούς θνητούς, απλά όχι.
2/10
Τένια Λάρδα
[email protected]
