Οι Witnesses μας έρχονται από τη Νέα Υόρκη και ανήκουν στο φάσμα του ατμοσφαιρικού και μελωδικού doom metal. Αποτελούν το πνευματικό παιδί του Greg Schwan, ο οποίος χειρίζεται και όλα τα όργανα. Από το 2016, που σχηματίστηκε η μπάντα, έχουν κυκλοφορήσει έξι ολοκληρωμένοι δίσκοι παρακαλώ, με τον τελευταίο, το “The Collapse”, να έχει κυκλοφορήσει πέρσι.
Φέτος, οι Witnesses επιστρέφουν, αλλά αυτή τη φορά με ένα EP, ονόματι “The Holy Water”, το οποίο περιέχει τρεις συνθέσεις με τη συνολική διάρκεια να φτάνει τα δέκα οχτώ λεπτά. Τη σύνθεση ολοκληρώνουν η Gabbi Coenen στα φωνητικά και ο Matt Kozar στην κιθάρα με τη χρήση ebow.
Στο “The Collapse” πέρα από τις στιγμές που η μουσική πατούσε σε αμιγώς doom metal μονοπάτια, με χρήση αργών αλλά δυνατών τυμπάνων και ηλεκτρικής κιθάρας, υπήρχαν και φάσεις όπου η μουσική γινόταν πολύ πιο ατμοσφαιρική και μινιμαλιστική, χωρίς τα βαριά riffs μιας ηλεκτρικής κιθάρας.
Στο “The Holy Water” ο Schwan ακολουθεί κατά κύριο λόγο αυτή την ατμοσφαιρική πορεία, χωρίς να εισχωρεί σε βάθος στην επικράτεια του doom metal. Θα ακούσουμε κάποια doom περάσματα, όπου τα τύμπανα θα γίνουν λίγο πιο έντονα και θα ακουστούν και δυνατοί και παραμορφωμένοι ήχοι από τα χτυπήματα των χορδών της κιθάρας, αλλά συνήθως αυτά διαρκούν λίγο και λειτουργούν ως ένα σύντομο ανέβασμα της έντασης, με μια πιο metal διάθεση.
Το κύριο, όμως, χαρακτηριστικό του δίσκου είναι η δημιουργία εντελώς αργών ambient ηχοτοπίων, με φουλ μινιμαλιστική νοοτροπία, όπου θα μπορούσες να πεις ότι το metal είναι απών. Πρόκειται για ένα ήρεμο και χαλαρό μουσικό ταξίδι, με την αιθέρια φωνή της Gabbi Coenen να εντείνει ακόμη περισσότερο την μελωδική και ατμοσφαιρική προσέγγιση του δίσκου.
Ίσως το “The Holy Water” να απευθύνεται αποκλειστικά στους οπαδούς της μπάντας και όχι σε εκείνους που δεν γνωρίζουν καθόλου τους Witnesses, και εξαιτίας της συνολικής διάρκειας και γιατί οι πρώτοι θα είναι πιο δεκτικοί σε αυτή την κατεύθυνση που έχει δώσει στη μουσική ο Schwan σε αυτό το EP.
Ένας οπαδός του doom metal που θα περιμένει να ακούσει doom, ίσως να απογοητευτεί και να αγνοήσει το EP τελείως. Όμως ένα άτομο με ανοιχτούς μουσικούς ορίζοντες μπορεί να απολαύσει αυτό το ατμοσφαιρικό ταξίδι, καθώς οι μελωδίες και τα ηχοτοπία, που αυτές και η γενικότερη ατμόσφαιρα έχουν φτιάξει, είναι όμορφα.
6,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
