Μπορεί τότε να μη το γνωρίζαμε, αλλά αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο album των Trouble με τον Eric Wagner πίσω από το μικρόφωνο. Μπορεί μετά την αποχώρησή του να είχαμε μέσα μας μια μικρή ελπίδα πως κάτι θα γίνει και θα επιστρέψει, ο θάνατός του όμως διέλυσε κάθε ελπίδα και δυνατότητα ενός τέτοιου reunion. Και δυστυχώς, αυτός ο κύκλος έμελλε να κλείσει με το πιο αδύναμο album του συγκροτήματος με τον Eric πίσω από το μικρόφωνο.
Δε βοήθησε και το γεγονός ότι και το προηγούμενο album, το “Plastic Green Head” ήταν κι αυτός αδύναμος δίσκος για τα δεδομένα του συγκροτήματος, με αποτέλεσμα την προσωρινή διάλυσή τους μέχρι το 2002 λόγω της ανύπαρκτης υποστήριξης και των μηδαμινών πωλήσεων, ακόμα και για τα δεδομένα του συγκροτήματος, αλλά με αυτό το δίσκο πήγαν όλα τόσο στραβά που είχαμε σαν αποτέλεσμα την αποχώρηση του Eric, πολύ παρασκήνιο και ένα συγκρότημα που για ένα διάστημα δεν ήξερε τι να κάνει.
Σε αυτό ευθύνεται κυρίως ο δίσκος, ο οποίος, ΟΚ, δεν είναι μάπα, αλλά, όπως προαναφέραμε, είναι ο πιο αδύναμος της μέχρι τότε πορείας τους. Αν το “Plastic Green Head” ήταν καλό αλλά άνισο λόγω κάποιων filler, αυτό εδώ είναι flat με ελάχιστες στιγμές που δε θυμίζουν όχι μόνο τα πολύ παλιά μεγαλεία, αλλά ακόμα και τα πιο κοντινά, συν fillers, συν ιδέες που δεν πολυταίριαζαν.
Μουσικά πάντως, ο δίσκος δε ξεφεύγει από τους δύο προηγούμενους, “Plastic Green Head” και “Manic Frustration”, αλλά είναι πιο ευθύς, με λιγότερους πειραματισμούς και μουσικές εξερευνήσεις, με περισσότερο sludgy/stoner κατεύθυνση, με το επίπεδο των συνθέσεων όμως να προδίδει τις καλές προθέσεις τους. Οι περισσότερες ιδέες δε βρίσκονται στα στάνταρ που μας είχαν συνηθίσει μέχρι τότε, ενώ δε βοήθησε και το αρχικό mix και master του δίσκου, με το remaster της επανέκδοσης να δίνει μεγάλη βελτίωση στον ήχο.
Αν υπάρχει όμως ένας καλός λόγος για να αγοράσετε το δίσκο (εκτός κι αν τον έχετε ήδη), είναι το bonus CD το οποίο περιέχει μια live εμφάνιση του συγκροτήματος από το 2003 στην Στοκχόλμη, και οι πολύ φανατικοί οπαδοί θα αναγνωρίσουν πως πρόκειται για την ηχητική μεταφορά σε CD του live DVD “Live In Stockholm” το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 2006 και το οποίο δε βρίσκεται εύκολα πια. Για τους αρχάριους όμως, εννοείται πως, μιας και πρόκειται για την πιο αδύναμη κυκλοφορία τους, προφανώς πρόκειται και για τη λιγότερο αντιπροσωπευτική.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
