Τρία χρόνια μετά την τελευταία τους μέτρια δουλειά και καμιά δεκαετία και βάλε μετά από την τελευταία καλή και αξιόλογη δουλειά τους (που για μένα ήταν το “Helpyourselfish” χωρίς να είναι και κάτι το ιδιαίτερο πάλι) οι Δανοί D-A-D κυκλοφορούν ΠΑΛΙ μια μετριότητα με κάποια καλά σημεία. Έχουμε το γνωστό κουαρτέτο μουσικών που έχει μείνει απαράλλαχτο εδώ και δώδεκα χρόνια και η μουσική της μπάντας παραμένει στους γνωστούς υπεραπλουστευμένους Hard Rock – Rock n’ Roll ρυθμούς της με ελάχιστα πλέον Punk στοιχεία και με περισσότερο Sleaze και Stoner καταβολές αυτή την φορά. Για την ακρίβεια άμα φανταστείς μπάντες σαν τους Kyuss να παίζουν Sleazιές είναι πολύ εύκολο να φανταστείς περί τίνος πρόκειται το όλο album. Τώρα το μόνο που πραγματικά κάνει μία αισθητή διαφορά σε αυτήν την κυκλοφορία είναι τα φωνητικά τα οποία είναι αρκετά ευχάριστα αλλά μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα έχουμε μια σταθερή ρυθμική γραμμή από μεριάς ντράμς και μπάσου και μερικές καλές αναλαμπές σε ορισμένα σολίδια. Ηχητικά είναι το σημείο που οι D-A-D θυμίζουν περισσότερο Stoner μπάντα καθώς οι κιθάρες είναι παραμορφωμένες με μπόλικο Fuzz όπως το ίδιο ισχύει και για το μπάσο με το τελικό αποτέλεσμα να βγάζει αυτόν τον πολύ χαρακτηριστικό ήχο του ιδιώματος. Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι από θέμα στιχουργικό η μπάντα σταθερά έχει χαβαλετζίδικο χαρακτήρα πράγμα που φαίνεται και από τον τίτλο του άλμπουμ. Για όσους δεν ξέρουν η μπάντα αρχικά λεγόταν Disneyland After Dark αλλά έφαγε μήνυση από το Μίκυ και την υπόλοιπη παρέα… Οπότε μαντέψτε τι να λέει ο τίτλος. Μερικά κομμάτια που έτσι κάπως ξεχώρισαν για μένα από το συφερτό ίσως να έιναι το εναρκτήριο, το ‘The Place Of The Heart’ και το έτσι πιο κουλτουριάρικο, μπαλαντοειδές ‘We All Fall Down’. Κάποια κάπως καλύτερη αίσθηση μου άφησαν επίσης το ‘Drug Me To The Curb’ και το ‘Fast On Wheels’ (με κουπλέ κλεμμένο από ‘Whiskey In The Jar’). Εν κατακλείδι μου φαίνεται ότι πρόκειται για άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια της μπάντας να ξεφύγει από τα τετριμμένα και να επαναδραστηριοποιήσει το κοινό της εκτός Δανίας.
5.5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
