Έκτη δισκογραφική δουλειά για τους power metallers Cage, οι οποίοι έρχονται να μας κηρύξουν για την υπεροχή του ατσαλιού, so cliché! Αγνό NWOBHM, με γερή πρέζα από Judas Priest, King Diamond και ολίγη από Iron Maiden. Βαριά riffs, φαλτσέτα, τσιρίδες, αλλά και πιο σκληρά φωνητικά, δίκασον και άγιος ο Θεός και ο καλπασμός μπότας και μπάσου καλά κρατεί. Περνάει από όλα τα στερεότυπα της heavy power, τα οποία πραγματικά δεν μπορώ να αντέξω. Συγχωρήστε με απανταχού οπαδοί της power, απλά δεν μπορώ. Αλλά δέχομαι τα συγχαρητήρια σας που άκουσα το δίσκο τρεις (Ω, ναι!) φορές! Τα riffs και οι δομές των κομματιών είναι πολύ καλά, κλασσικά, αλλά ο δίσκος διαρκεί 1 ώρα και, και δεν παρουσιάζει κάτι καινούριο κατά τη διάρκεια, δεν έχει ποικιλία, είναι και ένα είδος που δεν αγαπώ και αυτό συμβάλλει ακόμα περισσότερο στην κριτική. Έπαθα πραγματικά OD από 12 γεμάτα κομμάτια. Για όλους τους οπαδούς της power, πιστεύω θα τον απολαύσετε το δίσκο, για όλους τους άλλους μην τον αγγίξετε καν!
5/10
Tένια Λάρδα
