Εδώ και ώρα κάθομαι και δεν ξέρω τι να γράψω. Τελικά αποφάσισα να ξεκινήσω την κριτική και να πω όλες τις σκόρπιες σκέψεις που υπάρχουν στο κεφάλι μου. Βλέπετε με τους Vektor έχω μια βιωματική σχέση. Όταν κυκλοφόρησε ο τελευταίος τους δίσκος, το “Terminal Redux” το 2016, πραγματικά δεν μπορούσα να σταματήσω να τον ακούω και να μιλάω για αυτόν όπου βρισκόμουν.
Με τον καιρό φυσικά άκουσα και όλες τις προηγούμενες δουλειές της μπάντας, για να καταλήξω στο συμπέρασμα, και εγώ δηλαδή με τη σειρά μου, πως οι Αμερικανοί είναι αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες μπάντες του ακραίου ήχου σήμερα. Ενώ η συναυλία τους τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, εκτός του ότι ήταν ένα σεμινάριο, αποτέλεσε και ένα άτυπο τέλος εποχής, όπως μάθαμε αργότερα. Παρακολούθησα και όλη την πτώση του DiSanto ως χαρακτήρα, είδα τη μπάντα να αλλάζει μέλη και διάφορα άλλα που δεν θα αναλύσω εδώ, όσοι ξέρετε την ιστορία της μπάντας, την ξέρετε, οι υπόλοιποι μπορείτε να ψάξετε.
Και ερχόμαστε στο σήμερα, για να μου στείλει ένας φίλος μήνυμα λέγοντας μου ότι οι Vektor έβγαλαν νέο τραγούδι. Και φτάσαμε αισίως στο κομμάτι που θα πρέπει να γράψω κάτι που να μοιάζει με κριτική. Το μυαλό μου βέβαια σκέφτεται «τι κριτικές και χαζομάρες ρε, για Vektor μιλάμε», αλλά ας όψεται το καθήκον. Άκουσα το EP. Και το ξανάκουσα. Και το ξαναματάκουσα. Για να καταλήξω στο εξής συμπέρασμα. Πρόκειται για το χειρότερο υλικό που έχουν γράψει οι Vektor μέχρι σήμερα.
Πώς γίνεται να βλέπεις αυτή τη βαθμολογία θα μου πεις τώρα και θα ‘χεις και δίκιο. Είναι το χειρότερο για τα δεδομένα Vektor. Ναι, δεν μου άρεσε που έριξαν το κούρδισμα. Ναι, δεν μου άρεσε που ο DiSanto βάρυνε τα κλασικά τσιριχτά φωνητικά του που ήταν σήμα κατατεθέν της μπάντας. Αλλά ειλικρινά, το προτιμώ από το να βλάψει τη φωνή του μόνιμα, γιατί αυτός ήταν και ο λόγος που η μπάντα χαμήλωσε το κούρδισμα εξάλλου.
Επίσης, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως η μπάντα κυκλοφόρησε ένα EP, το οποίο είναι στην ουσία μια πρόγευση σχετικά με το τι θα ακολουθήσει στον επερχόμενο δίσκο που ελπίζουμε να βγει σύντομα γιατί πέντε χρόνια είναι πάρα πολλά. Αυτό σημαίνει ότι η μπάντα δεν μπορεί να ξεσαλώσει συνθετικά γράφοντας δεκάλεπτους σιδηρόδρομους, χώρια που σε αυτό το σημείο που έφτασαν, με όλα όσα έγιναν, έπρεπε κάπως να δηλωθεί ότι υπάρχει ζωή στο στρατόπεδο των Vektor.
Οπότε αυτά τα δύο κομμάτια αυτό δείχνουν. Δεν αναδεικνύουν πλήρως τη δυναμική που έχουν οι Vektor σαν συνθέτες, βασικά δεν αναδεικνύουν ούτε το 20% της χημείας των DiSanto/Nelson αλλά είναι κλασσικής κοπής κομμάτια Vektor. Γρήγορα, με τρελές εναλλαγές στους ρυθμούς και σόλο που άλλες μπάντες δεν παίζουν σε όλη τους την καριέρα. Γιατί αυτοί είναι οι Vektor κυρίες και κύριοι. Μία μπάντα που ακόμα και στα χειρότερά της, πατάει κάτω όλες αυτές τις κοινότυπες νέες δήθεν μπάντες της thrash αναβίωσης που απλά αναμασάνε το παρελθόν χωρίς να προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό.
8,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
