Πόσο ωραίο είναι να βλέπεις της παλιές καραβάνες της Ελληνικής σκηνής να συνεχίζουν με μεράκι το έργο τους. Τι και αν αυτά τα συγκροτήματα δεν είναι τα πιο δραστήρια στον κόσμο; Είναι ξεκάθαρο πως ότι κάνουν το κάνουν για πάρτι τους και με πολύ μεράκι. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Sorrowful Winds.
Σαν σχήμα υπάρχουν από το 1991 αν δεν κάνω λάθος. Άργησαν να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους με τίτλο “The Imminent Arrival” (1999) αλλά ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε και για άλλες εποχές. Έκτοτε έχουν βγάλει άλλα δύο άλμπουμ με πιο πρόσφατο το “Non Aligned” του 2014. Φέτος κάνουν comeback κάτω από την στέγη της Steel Gallery.
Οι εννιά συνθέσεις του “Deny Reality” πατάνε τα πενήντα δυο λεπτά. Το ξέρω πως το σχήμα πλασάρετε σαν power/prog αλλά στα μάτια και στα αυτιά μου ηχούσαν, και ηχούν, αμιγώς prog. Και όταν λέω progressive εννοώ αυτό το “παχύ” prog που ήταν πολύ της μόδας στα ‘90s; Είναι κακό αυτό; Πρακτικά όχι μιας και μιλάμε για γούστα.
Οι συνθέσεις χωρίς να είναι υπερβολικά πολύπλοκες δεν παύουν να είναι άκρως τεχνικές. Μπορεί κάποιους να τους μπουκώσει ο όγκος πληροφορίας που το σχήμα προσφέρει αλλά είπαμε: ‘90s progressive. Ο ήχος είναι αρκετά σκληρός, βοηθά σε αυτό και η παραγωγή. Μπορεί η φωνή να χρειαστεί λίγο συνήθεια αλλά σε γενικές γραμμές πιστεύω πως δένει πολύ καλά με την μουσική. Πέρα από το εναρκτήριο ομώνυμο εκτίμησα από την πρώτη ακρόαση το “Ocean Drown Me” αν και πιστεύω ότι το σχήμα άφησε το καλύτερο για το τέλος με το “Gone”.
Έχουν γράψει πολλά χιλιόμετρα όλα αυτά τα χρόνια οι Sorrowful Winds και το ταξίδι τους ήταν και μάλλον για πάντα θα είναι για λίγους. Το “Deny Reality” είναι έντιμο και καλοδουλεμένο. Αυτό μένει στο τέλος της μέρας και προσωπικά με καλύπτει.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
