Χρυσή μετριότητα. Δύο λέξεις που πιστεύω ότι περιγράφουν με άριστο τρόπο το υλικό που περιλαμβάνει η νέα δουλειά των Velvet Viper. Η παρέα της Jutta Weinhold επιστρέφει με μια ακόμα δουλειά αλλά δυστυχώς και πάλι προσωπικά δεν πείθει για τις όποιες δυνατότητες υπάρχουν στο σχήμα.
Το “Nothing Compares To Metal”, μιλάμε για Oscar πρωτοτυπίας τίτλου, κυκλοφορεί δύο χρόνια μετά το επίσης μετριότατο “Cosmic Healer”. Η σύνθεση είναι η ίδια καθώς όλα δείχνουν ότι το συγκρότημα μάλλον έχει βρει τα πατήματα του από την επανασύνδεση το 2017 με ένα νέο line-up πλέον, μέχρι τότε είχαν αλλάξει δύο ομάδες μπάσκετ σχεδόν. Φυσικά σημείο αναφοράς ήταν πάντα η Jutta στο συγκρότημα.
Μια ώρα και πέντε λεπτά κρατά το άλμπουμ και αυτό από μόνο του το χαντακώνει. Πώς να το πω απλά, αν είχε διάρκεια τριανταπέντε – σαράντα λεπτά το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο. Αναπόφευκτα υπάρχουν πολλές μέτριες στιγμές. Σχεδόν όλες οι συνθέσεις τείνουν να κρατάνε παραπάνω από όσο έχει νόημα. Διαβάζοντας το Δελτίο Τύπου το συγκρότημα λέει ήθελε να δώσει χώρο στις συνθέσεις να αναπνεύσουν, κάτι που δεν έχει καμία απολύτως λογική μιας και σπάνια συναντάμε κάποια μορφή ανάπτυξης μέσα στα τραγούδια. Κουράστηκα και δεν μου έμεινε τίποτα στο τέλος.
Προσωπικά η φωνή τους Jutta μου αρέσει πολύ αλλά αυτό από μόνο του δεν βοηθά και πάρα πολύ. Οι όποιες καλές, συνθετικά, ιδέες υπάρχουν χάνονται μέσα σε έναν ωκεανό απλότητας και επανάληψης. Ναι, υπάρχουν και δυο – τρείς πολύ καλές συνθέσεις αλλά τι να το κάνεις; Ναι, ενδιαφέρον και το πείραμα με τους στοίχους στα Γερμανικά σε ένα κομμάτι. Ως εκεί όμως.
Στο τέλος της μέρας βρήκα το “Nothing Compares To Metal” ένα μέτριο άλμπουμ. Δεν ξέρω αν μπορούν να μας δώσουν και κάτι καλύτερο σαν συγκρότημα μετά από τόσα χρόνια.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
