Το περιεχόμενο του άλμπουμ αντικατοπτρίζεται στην ποιότητα του εξώφυλλου. Αυτό. Εδώ θα έπρεπε να σταματήσω την παρουσίαση αλλά δυστυχώς θα έπιανα απλά χώρο στην σελίδα. Τα άλμπουμ με διασκευές πάντα μου τραβούσαν το ενδιαφέρον. Κάποια από αυτά μου άρεσαν πολύ κάποια άλλο όχι και τόσο.
Τον James Rivera πιστεύω τον ξέρουν όλοι. Ο εκκεντρικός τραγουδιστής έχει γράψει ιστορία στην σκηνή και θεωρείται, δικαιότατα, ένας από τους πιο σημαντικούς τραγουδιστές στην άλλη πλευρά της λίμνης. Η φωνή των Helstar, και όχι μόνο, μας έχει δώσει τόσα φοβερά άλμπουμ ενώ σχετικά πρόσφατα τον είδαμε και ζωντανά εδώ στην Ελλάδα. Το συγκεκριμένο project έχει βάση τα ’80s και το new wave/dark wave. Ο τραγουδιστής παίρνει περισσότερο ή λιγότερο γνωστές συνθέσεις της εποχής και τις επιμεταλλώνει.
Ως εδώ καλά. Δεν είναι λίγα εξάλλου τα συγκροτήματα του κινήματος που έχουν δει τραγούδια τους στο παρελθόν να παρουσιάζονται ξανά από metal σχήματα, βλέπε “Enjoy The Silence” από Lacuna Coil και άλλα πολλά. Εδώ ο James διασκευάζει συνθέσεις όπως το εναρκτήριο “Black Celebration” των Depeche Mode, που είναι και το πιο ενδιαφέρον κατά την άποψη μου, ή το “Everybody Wants To Rule The World” από Tears For Fears, θα ήθελα να ακούσω το “Shout” αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που το έχουν διασκευάσει.
Οι συνθέσεις αυτές καθ’ αυτές έχουν μια μικρή θέση στην ιστορία. Από εκεί και πέρα το αν σας αρέσουν οι εκτελέσεις του Rivera είναι καθαρά προσωπικό θέμα. Εμένα το άλμπουμ με κούρασε. Πέρα από μια δύο καλές στιγμές το βρήκα αδιάφορο και πρόχειρο. Με τέτοιο υλικό θα περίμενα το σχήμα να του αλλάξει τα φώτα αλλά απλά πρόσθεσε ηλεκτρικές κιθάρες και την φωνή του Rivera από πάνω. Δάκρια προκαλεί και το artwork που θαρρώ ότι πρέπει να είναι έργο κάποιοι ανιψιού από τα μέλη του σχήματος.
Αν είστε από αυτούς που μαζεύουν ότι έχει το όνομα του James λογικά θα το έχετε ήδη αγοράσει. Δεν πιστεύω ότι σαν δουλειά έχει κάποια ιδιαίτερη αξία και πολύ δύσκολα θα επιστρέψω σε αυτήν για μια ακόμα ακρόαση.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
