Φανταστείτε ότι οδηγείτε σε έναν έρημο δρόμο, μέσα από ένα σκοτεινό δάσος και με τις τελευταίες ακτίνες του ηλίου να περνάνε μέσα από τα δέντρα. Άλλες φορές οι ακτίνες ξεπηδάνε έντονες μέσα από τα ξέφωτα του δάσους, άλλες φορές χάνονται εντελώς από την πυκνότητα των δέντρων και άλλες φορές λαμπυρίζουν παιχνιδιάρικα μέσα από τα φύλα τους και της σταγόνες της πρόσφατης βροχής. Κάπως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί το ντεμπούτο των Bask, “American Hollow”. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να μπεις σε μια διαδικασία κριτικής όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ένα δίσκο σαν το “American Hollow”. Και είναι δύσκολο γιατί τα συναισθήματα που βγαίνουν είναι τόσα πολλά και τόσο ωραία που απλά δεν μπορούν να περιγραφούν. Θα κάνω όμως την προσπάθεια μετά από τις απαραίτητες συστάσεις. Οι Bask μας έρχονται από το Asheville (North Carolina) της Αμερικής και περιγράφουν οι ίδιοι τη μουσική τους σαν stoner metal, post-rock και doom με βάση την αμερικάνικη folk μουσική. Εγώ θα προσθέσω και ένα άλλο στοιχείο, το progressive. Και όχι δεν εννοώ το progressive με τις τεχνικές συνθέσεις που δεν καταλαβαίνεις τι σου γίνεται, αλλά με την έννοια ότι οι Bask σπρώχνουν το ιδίωμα του stoner, post-rock, doom σε καινούργιες κατευθύνσεις. Αν θα έπρεπε να σημειώσω οπωσδήποτε κάποιες επιρροές, αυτές θα ήταν οι Black Sabbath και Led Zeppelin, αλλά είναι πολύ δύσκολο να τις αφομοιώσεις αφού ο δίσκος από αλλού ξεκινάει και καταλήγει σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια. Η μελαγχολία είναι αυτή που επικρατεί μέσα στο “American Hollow”, αλλά είναι μια γλυκιά μελαγχολία διανθισμένη με πολύ όμορφες μελωδίες. Ο δίσκος ανοίγει με το “High Mountain Pass” που είναι η πιο καθαρή έκφανση του stoner που θα ακούσουμε στο δίσκο και ίσως το πιο δυνατό κομμάτι του, το οποίο σπάει προς το τέλος σε ένα πιο groove ρυθμό με απίστευτες κιθαριστικές μελωδίες κάνοντας τη γέφυρα στο ομώνυμο κομμάτι που ακολουθεί, πιο ομαλή. Οι ταχύτητες πέφτουν στο “American Hollow”, το οποίο ξεκινάει σαν μια ατμοσφαιρική μπαλάντα η οποία εξελίσσεται σε ένα πολύ δυνατό doom κομμάτι το οποίο στο τέλος του εισάγει κάποια suicidal depressive black metal στοιχεία με τα screams στα φωνητικά να είναι απλά ανατριχιαστικά. Στη συνέχεια ένα 8-λέπτο Instrumental κομμάτι στο οποίο κάνουν εμφάνιση τα πρώτα τεχνικά (progressive) στοιχεία για τους Bask. Παρόλη τη μεγάλη διάρκεια του κομματιού, σε κρατάει σε αμείωτο ενδιαφέρον αφού από τα τεχνικά στοιχεία το κομμάτι απογειώνεται με απίστευτες κιθαριστικές μελωδίες, ενώ τα suicidal depressive στοιχεία κάνουν πάλι την εμφάνιση τους, με κάποια blastbeats στα τύμπανα, προς το τέλος. Από τα κορυφαία κομμάτια του δίσκου. Το “Shake the Soot from Your Boots” που ακολουθεί, ενώ ξεκινάει ήρεμα, είναι ίσως το πιο σκληρό κομμάτι του δίσκου με τις doom και stoner επιρροές να μπλέκονται με πρωτότυπο τρόπο. Εδώ γίνονται κάπως εμφανείς και οι επιρροές από Black Sabbath και Lynyrd Skynyrd. Συνεχίζοντας με το “A Man’s Worth”, οι επιρροές από Lynyrd Skynyrd είναι εμφανείς και το κομμάτι θυμίζει μπαλάντες σαν το “Freebird” και το “Simple Man” χωρίς σε καμιά στιγμή να αντιγράφει το προαναφερθέντα. Πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική μπαλάντα με τις μελωδίες να ρέουν από τα ηχεία και με ένα πανέμορφο σόλο κιθάρας να κλείνει το κομμάτι, ξεχωρίζοντας στο δίσκο. Αλλά το καλύτερο οι Bask το κράτησαν για το τέλος. Το “Endless Summer” δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα. Η ατμοσφαιρικότητα του, οι μελωδίες του και η γλυκιά μελαγχολία που σου αφήνει, είναι το ιδανικό κλείσιμο για το “American Hollow”. Θυμίζοντας μου την αθωότητα του “All I Want Is You” των U2 το τραγούδι αγγίζει τα 9 λεπτά, κάνοντας με να αγαπήσω κάθε νότα του από το πρώτο άκουσμα. Το κομμάτι είναι ήρεμο σε post rock φόρμες και απλά σου παίρνει την ανάσα με τις μελωδίες του, ειδικά στο κλείσιμό του. Με ευκολία το κορυφαίο του δίσκου. Η σύνοψη; Έχουμε να κάνουμε με ένα διαμάντι. Οι Bask φαίνεται να έχουν δώσει και το τελευταίο λιθαράκι της ψυχής τους για τη δημιουργία του δίσκου. Ο Ray Worth κάνει τρομερή δουλειά στα φωνητικά και προσαρμόζεται εύκολα σε κάθε ιδίωμα που οι Bask θέλουν να εντάξουν στη μουσική τους. Ο Zeb Wright ντύνει φανταστικά με τις μελωδίες του στη κιθάρα, τα τραγούδια και αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να είσαι βιρτουόζος για να γνωρίζεις το όργανο τόσο καλά. Ο Jesse Van Note κάνει στιβαρή και σιωπηλή δουλειά στο μπάσο ενώ ο Scott Middleton ως άλλος John Bohnam στα τύμπανα απλά παραδίδει μαθήματα δυναμικού και ρυθμικού drums. Όσον αφορά τους οπαδούς του stoner και του post rock δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα τους αρέσει ο δίσκος. Οι υπόλοιποι πρέπει οπωσδήποτε να τον ακούσετε, έχοντας ανοικτό το μυαλό σε όσα θα σας παρουσιάσουν οι Bask, και πιστέψτε με θα βγείτε κερδισμένοι. Το μόνο παράπονο ότι αν η παραγωγή παρέπεμπε σε πιο metal ήχους, ίσως να ήταν ακόμα καλύτερος ο δίσκος, ακουστικά. Από εκεί και πέρα αν οι Bask συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό τότε σίγουρα θα ακούσουμε πολύ περισσότερα από αυτούς. Ένας κορυφαίος δίσκος για το 2014 που θα ζήλευαν πολλά μεγάλα συγκροτήματα του είδους.
9/10
Δημήτρης Σταύρος
