Ξανά στην Πολωνία και τη black metal σκηνή της που εδραιώθηκε την προηγούμενη δεκαετία με δισκάρες και συγκροτήματα που ξεπέρασαν πολλές προσδοκίες. Όπως ήταν λογικό, δημιούργησαν μεγάλο ρεύμα στη χώρα τους, με συγκροτήματα που άλλα κυκλοφόρησαν αξιόλογες δουλειές και άλλα όχι.
Οι Odraza είναι ένα από τα αξιόλογα συγκροτήματα, που όμως έμειναν στη Β’ κατηγορία του ήχου, καθώς ηχητικά ακολουθούν κυρίως τα χνάρια των Furia, Biesy, Grusja και Kriegsmachine. Αυτό το ΕΡ μας έρχεται μόλις ένα χρόνο από την κυκλοφορία του “Rzeczom” και με αιφνιδίασε πλήρως, επειδή το συγκρότημα αποφάσισε να πειραματιστεί ολοκληρωτικά εδώ και να δοκιμάσει κάτι εντελώς διαφορετικό από το συνηθισμένο ήχο του.
Το πρώτο από τα δύο κομμάτια, το οποίο και διαρκεί είκοσι λεπτά, ξεκινάει με synths και samples, δημιουργώντας σινεματικά soundscapes και στη συνέχεια μπλέκονται στη σύνθεση στοιχεία από post, ambient και industrial electronics. Όλα μαζί προσπαθούν να χτίσουν μια ατμόσφαιρα με σινεματική ροή, η οποία είναι σκοτεινή και αποπνικτική. Βοηθάνε σε αυτό σε σημεία και τα horror synths. Το κομμάτι στη συνέχεια εξελίσσεται περισσότερο σε drone/ambient, μέχρι που έρχεται ένα έντονο ξέσπασμα με blast beats και «κακόκεφες» μελωδίες, πριν καταλαγιάσει την καταιγίδα του με synths πένθιμης απόχρωσης σε ζωηρούς τόνους.
Το δεύτερο κομμάτι είναι πιο «βατό» (συγκριτικά με το πρώτο εννοώ, μην το εκλάβετε κυριολεκτικά), καθώς διαρκεί «μόλις» εφτά λεπτά και δεν έχει τόσες πολλές και έντονες εναλλαγές, είναι πιο μονόπαντο αλλά εξίσου δύστροπο και δύσπεπτο. Σύμφωνα με το συγκρότημα πάντως, αυτή η δουλειά αντικατοπτρίζει τις επιπτώσεις της πανδημίας στην κοινωνία. Θα έλεγα ότι συμφωνώ, το ηχητικό αποτέλεσμα είναι τόσο στριφνό και δυστοπικό που εύκολα μπορεί να γίνει τέτοια σύγκριση.
Πάντως, η ιδιαιτερότητα του δίσκου είναι τέτοια που ενώ συνήθως λέμε ότι τέτοιες δουλειές απευθύνονται κυρίως στους φανατικούς οπαδούς των συγκροτημάτων, εδώ σε καμία περίπτωση δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όσοι ακολουθούν στενά το σχήμα, έχουν συνηθίσει σε κάτι τελείως διαφορετικό από όλες τις απόψεις. Αυτή η δουλειά είναι τόσο πολύ πειραματική, που παρ’ όλο που είναι πετυχημένη, δύσκολα θα την εκτιμήσει κάποιος αν δεν είναι εξοικειωμένος στους συγκεκριμένους πειραματισμούς. Το αποτέλεσμα είναι πως αυτή η δουλειά απευθύνεται σε πολύ περιορισμένο κοινό.
6,5/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
