Μια από τις ιστορικότερες μπάντες του NWOBHM και δική μου αγαπημένη, επέστρεψε στην ενεργό δισκογραφία με έναν εκπληκτικό δίσκο. Ο λόγος λοιπόν για τους Cloven Hoof, κυκλοφορούν τον έβδομο δίσκο της καριέρας τους, ο οποίος φέρει τον τίτλο “Who Mourns for the Morning Star?”. Ο καλός μου φίλος, Lee Payne, δέχθηκε να μιλήσει και να πει πράγματα γύρω από αυτόν και όχι μόνο…
Γεια σου Lee, συγχαρητήρια για την κυκλοφορία της τελευταίας σας δουλειάς με τίτλο “Who Mourns for the Morning Star?”. Είναι μακράν η καλύτερη έκδοση από το “A Sultan’s Ransom”. Πώς αισθάνεστε τώρα που βρίσκεται εκεί έξω;
Σε ευχαριστούμε για το κομπλιμέντο, πάντα σκεφτόμασταν πως αυτό το άλμπουμ ήταν κάτι ξεχωριστό, αλλά μέχρι να κυκλοφορήσει ποτέ δεν ξέραμε πώς θα ληφθεί. Τώρα που βρίσκεται έξω και λαμβάνοντας κριτικές, είναι ένα υπέροχο συναίσθημα.
Τι είδους σχόλια έχετε λάβει τόσο από τους οπαδούς όσο και από τον Τύπο;
Η ανατροφοδότηση που λάβαμε από τους fans και τον Τύπο ήταν συντριπτική, 9 και 10 από τα 10, δεν θα μπορούσαμε να ελπίζουμε για μια καλύτερη αποδοχή. Αυτή η υποστήριξη συνεχίστηκε στα live μας και όλοι μας έδειξαν τόση θετικότητα! Μας έδωσε τη σφραγίδα αποδοχής τόσο στο άλμπουμ όσο και στη νέα σειρά, στην οποία ελπίζαμε και σίγουρα μας έδωσε μία θέση πίσω στον χάρτη, προσφέροντάς μας μια πραγματικά σταθερή πλατφόρμα για να χτίσουμε περαιτέρω.
Ποιες είναι οι σημαντικότερες διαφορές, σύμφωνα με την δική σου γνώμη, ανάμεσα στο “Who Mourns for the Morning Star?” και “Resist Or Serve”;
Το “Who Mourns for the Morning Star?” συνεχίζει από όπου το “Resist Or Serve” σταμάτησε, έχουμε λάβει μερικές φανταστικές κριτικές και οι fans αγάπησαν το άλμπουμ. Με την προσθήκη του George και του Danny υπάρχει αναπόφευκτα μια διαφορετική αίσθηση στο νέο άλμπουμ, διαφορές που πιστεύουμε ότι θα δημιουργήσουν την καλύτερη μας κυκλοφορία, έως και σήμερα. Το πλήρες ηχητικό πλάτος της μπάντας διερευνάται και υπάρχουν επικά κομμάτια δίπλα σε πιο σκληρά νούμερα που χτίζουν και καλύπτουν ένα πλήρες φάσμα διαθέσεων και ατμόσφαιρων, συνδυάζει όλες τις καλύτερες ποιότητες του σήματος-κατατεθέν Cloven Hoof, αλλά παίζεται με ακρίβεια και τη φωνητική παράδοση. Είμαστε πίσω στη βάση μας, παίζοντας με την καρδιά και πιστεύουμε πως αυτό φαίνεται. Κάθε τραγούδι είναι διαφορετικό κι όμως ταιριάζει. Θέλουμε να δείξουμε από πού προερχόμαστε μουσικά και να ανοίξουμε το δρόμο για μελλοντικό προορισμό. Είναι μια πολύ συναρπαστική κυκλοφορία και είμαι θετικός πως οι οπαδοί θα συμφωνήσουν στο ότι είναι το καλύτερο μας άλμπουμ. Νομίζω ότι το νέο άλμπουμ δεν απευθύνεται μόνο στους οπαδούς της NWOBHM, αλλά και στους οπαδούς του Ευρωπαϊκού Ρower Μetal καθώς και σε ένα αμερικανικό ακροατήριο, υπάρχει κάτι για όλους.
Η μπάντα παρουσίασε μια αλλαγή σύνθεσης σε αυτό το άλμπουμ. Τι συνέβη και τα προηγούμενα μέλη αναχώρησαν;
Έχουμε μερικές φανταστικές κριτικές και οι οπαδοί αγαπούσαν το προηγούμενο άλμπουμ μας “Resist Or Serve”, αλλά γίναμε θύματα της δικής μας επιτυχίας, υποθέτω. Δεν γνώριζε το υπόλοιπο της μπάντας, ο τραγουδιστής μας, Joe, εκείνη την εποχή, είχε κάνει οντισιόν για εκείνη την τηλεοπτική εκπομπή «The X-Factor» και το management των Judas Priest αποφάσισε ότι θα έπρεπε να έχει σόλο καριέρα μακριά από το heavy metal. Δεν μπορούσα να καταλάβω αυτή την απόφαση καθώς ο Joe ήταν metal πέρα για πέρα, αλλά τον έπεισαν πως έτσι θα βγάλει περισσότερα χρήματα. Παίξαμε απίθανες συναυλίες μαζί του στη μπάντα, όπως το Sweden Rock, όμως, με μια μεγάλη εταιρία διαχείρισης που τον επηρέασε, αποφάσισε να επικεντρωθεί σε μια mainstream αγορά μαζί με τον πρώην drummer μας, τον Jake. Ο Chris κι εγώ τους ευχόμαστε όλη την τύχη του κόσμου φυσικά, αλλά βάζουμε την heavy metal και τους Cloven Hoof πρώτους … πάντα! Για να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τη μπάντα ενωμένη, παίξαμε ως υποστηρικτικό συγκρότημα γι ‘αυτόν, αλλά ήταν μια χαμένη μάχη πραγματικά. Ο Joe ήταν απλά φοβερός κιθαρίστας και ποτέ δεν ήθελε, πραγματικά, να είναι ο τραγουδιστής, αλλά τα κατάφερε εξαιρετικά. Έθεσε τον πήχη τόσο ψηλά φωνητικά στο “Resist Or Serve” και μόνο ο Matt πλησίασε την απόδοσή του σε αυτό το ρεκόρ. Το “Deliverance” και το “Brimstone And Fire” ήταν υπέροχα. Nτροπή που ο Joe ασχολήθηκε με αυτό το σόου και άλλοι που του έλεγαν τι να κάνει. Παρόλο που χάσαμε δύο σπουδαίους μουσικούς λόγω διαφορετικών προγραμμάτων, όλοι παραμένουμε σπουδαίοι φίλοι. Ο Joe συνεχίζει τη σόλο καριέρα του, ενώ ο Jake περιοδεύει στην Ευρώπη και την Αμερική αυτή τη στιγμή με βρετανικά εναλλακτικά συγκροτήματα.
Πώς έγινε η επιλογή των συγκεκριμένων νέων μελών; Για παράδειγμα, οι George & Danny, που είναι ήδη γνωστοί από τη συμμετοχή τους στους Aska….
Πρώτα συναντήθηκα με τα παιδιά όταν ήταν να παίξουμε στο Keep it True στη Γερμανία. Ο George κι ο Danny έπαιζαν με τηνAska και ήταν στη σκηνή ακριβώς πριν από εμάς. Περνούσα από συνεντεύξεις σχεδόν όλο το πρωί, έτσι σκέφτηκα να ακούσω την μπάντα που προηγείται από εμάς. Αρχικά ήθελα να ακούσω τον ήχο τους, αλλά όταν άκουσα την φωνή, ήμουν απόλυτα παρασυρμένος! Όλη τη ζωή μου είχα ένα όραμα στο κεφάλι μου για το πώς θα ακούγονται οι Cloven Hoof. Φαντάσου το σοκ που υπέστη μόλις άκουσα τον George να τραγουδάει με full voice, φαντάζει υπέροχα. Ο ντράμερ ήταν εξαιρετικός και κράτησε τον χρόνο σαν ανθρώπινο μετρονόμο. Καθώς οι συμπτώσεις το έφεραν, ενώ αλλάζαμε για το set μας, ήρθε στο καμαρίνι και μας αυτός ο τύπος και ζήτησε να μιλήσει με τον Lee Payne; Είπε ότι ήταν ο μεγαλύτερος μας fan και ότι ήθελε να του υπογράψουμε κάποια άλμπουμ. Δεν ήταν άλλος από τον υπέροχο τραγουδιστή που μόλις παρακολούθησα! Τον τσιμπήσαμε αμέσως! Στο τέλος του φεστιβάλ συμφωνήσαμε μια μέρα να δουλέψουμε μαζί, όταν η στιγμή θα ήταν σωστή. Λοιπόν, τώρα αυτή η μέρα έφτασε κι εμείς θα την αξιοποιήσουμε στο έπακρον.
Όσον αφορά τον Luke Hatton, πώς ήρθατε σε επαφή;
Ο Luke Hatton μας συστήθηκε από τον Simon Lees των Budgie. Μπήκε στην μπάντα λίγο πριν από το show μας στο Sweden Rock το 2014. Το κιθαριστικό του έργο στο “Who Mourns for the Morning Star?” νομίζω πως μιλάει από μόνο του – ένα πραγματικό ταλέντο.
“Who Mourns for the Morning Star?”… Ποια είναι η ιστορία πίσω από τον τίτλο; Είναι ένα concept album ή τα τραγούδια είναι ανεξάρτητα στιχουργικά;
Δεν είναι ένα concept album, αλλά θέλουμε να σκεφτόμαστε πως τα τραγούδια που επιλέξαμε να φτιάξουμε σε ένα άλμπουμ κρέμονται μαζί καλά για να λειτουργήσουν τόσο ως άλμπουμ, όσο και ξεχωριστά.
Τι είδους θέματα αντιμετωπίζει το νέο άλμπουμ;
Καλύπτει θέματα μέσα στα τραγούδια που καλύπτουν το διάστημα, τον αποκρυφισμό, τον παγανισμό, τον μυστικισμό και το μύθο. Μερικά παραδείγματα θα ήταν: το
“Ι Talk to the Dead” είναι για τη νεκρομανία και την αναγέννηση πτωμάτων. Τι θα συνέβαινε αν οι νεκροί είχαν ακόμα συνείδηση που πλέει στο μεγάλο πέρα και οι νεκρομάντες μπορούσαν να μιλήσουν με τον αποθανόντα. Πόσο απίστευτο θα ήταν, αν μπορούσαν να φέρουν ένα πτώμα πίσω για να κάνουν την προσφορά τους; Αυτή η ιδέα με ανατρίχιασε στο πίσω μέρος του λαιμού μου, γι ‘αυτό έπρεπε να το βάλω σε ένα τραγούδι. Το “Morning Star” είναι μια ιστορία με αρχή,μέση και τέλος και έτσι προσπάθησα να το αποδώσω με μουσικά περάσματα και κινήσεις. Η ιστορία της πτώσης του Διαβόλου από τη χάρη, αφού είναι ο πιο εκλεπτυσμένος άγγελος του Θεού, είναι ισχυρή. Έχοντας ένα μάτι για την ουράνια ανώτερη δουλειά όπως ήταν, είναι μια ανθρώπινη αδυναμία. Πολλοί μπορούν να αναγνωρίσουν και να έχουν ενσυναίσθηση με αυτό, αλλά όλος ο πατέρας το θεώρησε άξιο τιμωρίας με αιώνια εξορία από τον ουρανό. Λίγο σκληρό, δεν νομίζεις; Δεν υπάρχει συγχώρεση αν τολμήσεις να είσαι λατρευτός ως ο πιο όμορφος άγγελος; Είναι η ματαιότητα το μεγαλύτερο έγκλημα στη δημιουργία; Σίγουρα ένα υπέρτατο ον θα μπορούσε να επιδείξει συμπόνια σε κάποιο σημείο … όχι για το “Lucifer Morning Star”, καταδικασμένο να κυβερνά το χειρότερο μέρος στον Κόσμο. Βλέπω τον διάβολο σε όλα αυτά ως φυλακισμένο που πρέπει να εκτίσει ποινή, τίποτα περισσότερο. Υπάρχει κάτι ηρωικό σε αυτή την ατυχή μοίρα με κάποιο τρόπο. Σε όλη το τραγούδι προσπαθώ να πω την ιστορία από την οπτική του διαβόλου για το πώς αποζητά την συγχώρεση και να επιστρέψει στον ουρανό για να πάρει τη σωστή θέση του. Όταν δεν το παίρνει από έναν εκδικητικό Θεό, τον δίνει και τον καταδικάζει. Ελπίζω ο καθένας να το απολαύσει!
Όσον αφορά τη μουσική και τους στίχους της μπάντας, ποιος ασχολείται με αυτούς; Είναι μια ομαδική δουλειά;
Λόγια και μουσική για όλα τα τραγούδια του Cloven Hoof είναι από τον Lee Payne. Η πλειοψηφία του υλικού Cloven Hoof είναι Sci-Fi, βασισμένο στο τρόμο, αλλά πάντα υπάρχουν ορισμένοι που ασχολούνται με αστικά θέματα αληθινής ζωής. Γνωρίζουμε ότι ο πραγματικός κόσμος είναι σκληρά άδικος και πεζός, σωστά; Είναι λοιπόν καλό να ξεπεράσουμε το εδώ και τώρα και να διερευνήσουμε φανταστικούς κόσμους, εναλλασσόμενα σύμπαντα και όνειρα. Πάντα προσπαθώ να πω μια ιστορία με τους στίχους που γράφω, σκεπτόμενος τον Metal που έγραψε κάποιος για εμάς κάποτε, κάπως έτσι κι εγώ.
Πού ηχογραφήσατε, μιξάρατε και επεξεργαστήκατε το άλμπουμ; Ποιος ήταν υπεύθυνος για όλη τη διαδικασία;
Οι κιθάρες και το μπάσο ηχογραφήθηκαν σε ένα στούντιο στα West Midlands και τα drums και η φωνή ηχογράφηκαν σε ένα τοπικό στούντιο του George και του Danny στο Τέξας των ΗΠΑ. Η μίξη και το mastering έγινε στη Γερμανία με το High Roller Records να αναλαμβάνει συνολικά την παραγωγή του άλμπουμ.
Έχετε δουλέψει ξανά με τον συγκεκριμένο παραγωγό στο παρελθόν;
Ο Patrick W. Engel είναι φαν των Cloven Hoof από το πρώτο EP, αλλά με το να είναι οπαδός της μουσικής μας ή όχι, ο Patrick αγαπά αυτό που κάνει και ποτέ δεν αποτυγχάνει να παραδώσει metal που να είναι αδιάλυτο και γεμάτο ακατέργαστη δύναμη. Φέρνει επίσης το φως και τη σκιά στα επικά κομμάτια με την ίδια εξειδίκευση, ένας πραγματικό μάστορα. Εργάστηκε μαζί μας στο “Resist Or Serve” και δεν θα διστάζαμε να συνεργαστούμε μαζί του ξανά στο επόμενο Cloven Hoof άλμπουμ.
Ο Alexander von Wieding δημιούργησε επίσης ένα τεράστιο έργο τέχνης. Πες μας μερικά πράγματα για αυτό.
Ο σχεδιαστής είναι ο Alexander Von Wieding όπως δηλώνετε, έκανε επίσης το εξώφυλλο για το “Resist Or Serve”. Ο Alex είχε ένα από τα πρώτα αντίγραφα του νέου άλμπουμ “Who Mourns for the Morning Star?” και άκουσε τα κομμάτια και διάβαζε τους στίχους για να εμπνευστεί. Με ρώτησε επίσης τι είχα κατά νου. Ήθελα να δω τον Lucifer αφού εκτοξεύτηκε από τον ουρανό, από έναν εκδικητικό θεό, που μεταμορφώθηκε από άγγελο σε δαίμονα και κρατάει το κλειδί στην είσοδο της Κόλασης. Ο Alex άφησε τότε τη φαντασία του να τρέξει άγρια. Είναι ο τέλειος καλλιτέχνης για τους Cloven Hoof!
Έχετε ήδη κάνει κάποια shows για να προωθήσετε το νέο άλμπουμ επί σκηνής … Πώς πήγαν;
Στις 25 Αυγούστου παίξαμε στη λέσχη Blast from the Past με τους Riot V στο Βέλγιο και στις 26 Αυγούστου παίξαμε στο Trueheim στη Γερμανία. Υποσχεθήκαμε δολοφονικές εμφανίσεις και από την ανατροφοδότηση που λάβαμε από τους οπαδούς εκείνες τις βραδιές, αλλά και μετά από τις συναυλίες, δεν τους απογοητεύσαμε. Τα βίντεο και οι φωτογραφίες που εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο τις επόμενες μέρες μας έδωσαν πραγματικά μεγάλη χαρά, εκτιμούμε ειλικρινά την προσπάθεια προώθησης από φωτογράφους, δημοσιογράφους κλπ. να δώσουν την έκθεση του φεστιβάλ στην ευρύτερη metal κοινότητα. Στις 7 Οκτωβρίου παίξαμε στο British Steel Saturday Night Festival στο Fismes της Γαλλίας και έχουμε μια 4η περιοδεία στην Ισπανία που ολοκληρώνεται τον Νοέμβριο, και μάλιστα θα είναι το τέλος ενός αρκετά πολυάσχολου έτους.
Σχετικά με την Ελλάδα; Οι θαυμαστές σας εδώ να σας περιμένουν; Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από τα Ελληνικά σόου;
Η Ελλάδα είναι και θα είναι πάντα εξαιρετικά σημαντική για τους Cloven Hoof είναι σαν να επιστρέφουμε σπίτι, γιατί πάντα αγαπούσα τη χώρα και τους μύθους της. Έχουμε κάνει πολλά live στην Ελλάδα στο παρελθόν και απολαύσαμε κάθε λεπτό, οι φαν μας ήταν τόσο πιστοί με τα χρόνια. Ένα συγκεκριμένο gig sticks στο μυαλό μου, ήταν η τελευταία φορά που παίξαμε στο Up the Hammers Festival το 2012, το κλαμπ ήταν γεμάτο έως και τα τα δοκάρια με μια θάλασσα από τζην και δερμάτινα, όλοι να φωνάζουν “Clo-ven-hoof! Clo-ven-hoof!” Τραγουδώντας από τις καρδιές τους όλους τους κλασικούς, ήταν μια πραγματικά φοβερή νύχτα. Πρόσφατα μοιραστήκαμε μια σκηνή με τους Heathens from the North και συγκεκριμένα τον κιθαρίστα τους, τον Μανώλη Καραζέρη, στο φεστιβάλ Trveheim, μιλήσαμε μαζί του για να επιστρέψουμε στο Up the Hammers, γι ‘αυτό προσέξτε …. Επίσης το AN Club στην Αθήνα και το 8ball στη Θεσσαλονίκη έχουν υπέροχες αναμνήσεις για εμάς. Θα φτάσουμε στην Ελλάδα το 2018, έχετε το λόγο μου.
Ποιες είναι οι μελλοντικές σου προσδοκίες, τόσο προσωπικά όσο και μια μπάντα;
Οι Cloven Hoof θα χτίσουν στην επιτυχία του “Who Cries for the Morning Star”. Αισθανόμαστε τώρα ότι έχουμε την τέλεια σύνθεση και θα κάνω τα πάντα για να διατηρήσω τη σταθερότητα που μέχρι τώρα δεν είχαμε. Νομίζω ότι με τον Chris μαζί μας εδώ και 7 χρόνια και όλους να τα πηγαίνουν τόσο καλά και να απολαμβάνουν τους εαυτούς τους στο δρόμο, δεν βλέπω κανένα λόγο για τον οποίο αυτή η μπάντα να μην μπορεί να συνεχιστεί για χρόνια. Ελπίζουμε να συνεχίσουμε να προωθούμε το άλμπουμ μας στο δρόμο όλο το 2018 γύρω από, κι όχι μόνο, την Ευρώπη, αλλά και τις ΗΠΑ και τη Νότια Αμερική. Θα δουλεύουμε επίσης για ένα νέο άλμπουμ το επόμενο έτος. Έρχονται συναρπαστικές στιγμές!
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, Lee. Κλείσε την συνέντευξη, όπως θες…
Όπως είπα προηγουμένως, θα κάνω προτεραιότητα την εξασφάλιση της επιστροφής μας στην Ελλάδα. Οι Έλληνες φαν είναι από τους πιο πιστούς και φανατικούς της NWOBHM στον κόσμο, θέλουμε να είμαστε μέρος τους ξανά. Τα λέμε του χρόνου.
Νίκος Σιγλίδης
Μετάφραση: Στέλλα Τριανταφύλλη
http://www.clovenhoof.net/
https://www.facebook.com/clovenhoof1979/
Band Members:
George Call – Lead Φωνητικά
Lee Payne – Μπάσο
Luke Hatton – Κιθάρα
Danny White – Τύμπανα
Chris Coss – Κιθάρα
Discography:
Cloven Hoof, 1984
Dominator, 1988
A Sultan’s Ransom, 1989
Eye of the Sun, 2006
The Definitive Part One , 2008
Resist or Serve, 2014
Who Mourns for the Morning Star?, 2017
