Η αλήθεια είναι ότι έψαχνα αφορμή για μια συνέντευξη με τον Ιωάννη Αναστασσάκη (ή Ioannis Anastassakis όπως αναγράφεται στα εξώφυλλα των κυκλοφοριών του) και η αφορμή ήρθε όταν έλαβα ένα e-mail σχετικά με την πρώτη Ελληνική κιθαριστική συλλογή “Elite Guitar Coaching – Rising Stars Vol.I”, ο πλήρης τίτλος της, που έχει επιμεληθεί o ιδιος. Συνολικά δέκα πέντε νέοι Έλληνες κιθαρίστες ανάμεσα τους και ο Ιωάννης Αναστασσάκης, παρουσιάζουν από μια σύνθεση τους ενώ υπάρχει και ένα “τζαμάρισμα” από την Greek Guitar Power σαν τελευταίο τραγούδι της συλλογής. Ο Ιωάννης με σπουδές στο εξωτερικό έχει φτιάξει εδώ και αρκετά χρόνια την Greek Guitar Power, από την οποία έχουν αναδειχτεί αρκετοί νέοι Έλληνες κιθαρίστες και συνεχίζουν να βγαίνουν διαρκώς νέα ταλέντα, ενώ ηγείται και του Elite Guitar Coaching, μια online πλατφόρμα διδασκαλίας μέσω της οποίας κοουτσάρει μαθητές από όλον τον κόσμο! Επίσης ο Ιωάννης εκτός από την rock μουσική διαπρέπει και στην flamenco! Στην συνέντευξη που θα διαβάσετε παρακάτω σίγουρα θα βρείτε πολλά ενδιαφέροντα σημεία ο Ιωάννης Αναστασσάκης είπε πολλά και αρκετά από αυτά εκτός ερωτηματολογίου!
Πες μας για την συλλογή “Elite Guitar Coaching – Rising Stars Vol.I” που επιμελήθηκες.
Είναι η πρώτη από τις συλλογές από τα διαφορετικα projects που ετοιμάζω για τα επόμενα χρόνια. Επίσης είναι η πρώτη instrumental συλλογή που κυκλοφορεί στην Ελλάδα με Έλληνες κιθαρίστες! Όλοι οι συμμετέχοντες είναι μαθητές μου, δεκαπέντε κιθαρίστες μαζί με εμένα, ενώ υπάρχει και ένα Jam στο οποίο συμμετέχουν διάφοροι πρώην και νυν μαθητές μου, από το 2008 και μετά. Για να εξηγήσω, το “Elite Guitar Coaching” είναι μια online πλατφόρμα διδασκαλίας στην οποία διδάσκω – αν και προτιμώ τον όρο κοουτσάρω – κιθαρίστες, άσχετα από το που βρίσκονται γεωγραφικά. Έχουμε μέλη από όλον τον κόσμο, μέχρι και από την Αυστραλία και την Σιγκαπούρη! Στο συγκεκριμένο CD , που είναι το “Vol.I” υπάρχουν αποκλειστικά Έλληνες κιθαρίστες, παιδιά από όλη την Ελλάδα – από την Λάρισα, Σπάρτη, Αλεξανδρούπολη, Κρήτη, Βόλο, Πάτρα κλπ.Αν όλα πάνε καλά στην επόμενη συλλογή δεν θα συμμετέχουν μόνο Έλληνες κιθαρίστες αλλά κιθαρίστες από όλον τον κόσμο. Ο λόγος που έγινε το όλο εγχείρημα είναι ο εξής. Τα παιδιά που ασχολούνται με την ηλεκτρική κιθάρα και βελτιώνονται πρέπει να σκεφτούν ποιο θα είναι το επόμενο βήμα τους – και είναι πολλά αυτά τα επόμενα βήματα και με πολλά έξοδα – η ηχογράφηση δίσκου το τρέξιμο που ακολουθεί, μετά για εξώφυλλα, κυκλοφορία, προώθηση και πολλά ακόμη. Έτσι είπα στους μαθητές μου, “τα αναλαμβάνω εγώ όλα αυτά σαν executive producer της συλλογής και εσείς γράφετε απλά το τραγούδι σας! Χρησιμοποίησα λοιπόν κάποιες “ακρές μου” π.χ για να δοθεί το sponsoring από την EMG και εδώ και λίγο καιρό η συλλογή βρίσκεται παντού! Amazon, iTunes και έχουν αρχίσει και οι πρώτες πωλήσεις! Πάντως, 90% ή και παραπάνω από τις πωλήσεις είναι από το εξωτερικό, δηλαδή οι ξένοι ακροατές αγοράζουν μια Ελληνική συλλογή, πράγμα που σημαίνει ότι η συγκεκριμένη συλλογή πετυχαίνει μέχρι στιγμής τον στόχο της, που είναι η προώθηση των μαθητών μου στο εξωτερικό!
Θα γίνει κάποιο tour για την προώθηση του CD;
Τour γίνεται κάθε χρόνο με το Greek Guitar Power, την κιθαριστική ομάδα που έχω από το 2008. Μέσα στο tour αυτό, ο καθένας από τους συμμετέχοντες, προμοτάρει την τελευταία του δουλειά σε όλη την Ελλαδα. Το φετινό tour έχει αρχίσει εδώ και τρείς εβδομάδες, έχουμε πάει σε Χαλκίδα και Βόλο, και συνεχίζουμε με Ιωάννινα, Πρέβεζα, Ναύπλιο και ίσως και Πάτρα. Όπως ανέφερα, τα tour του Greek Guitar Power άρχισαν από το 2008. Τότε, στην πρώτη “μορφή” του Greek Guitar Power, συμμετείχαν πολλοί μαθητές μου, οπως οι Constantine, Gus Drax, George Emmanuel, JIm Nassios και άλλοι. Με το Greek Guitar Power κάνουμε μονοήμερα η διήμερα σεμινάρια, όπου πηγαίνουμε σε επαρχιακές πόλεις και σκοπός μας είναι να έρθουν οι νέοι κιθαρίστες να δουν τέσσερεις – πέντε πολύ καλούς μουσικούς να κάνουν κάποια σεμινάρια και να δουν κάποια πιθανώς καινούργια πράγματα. Είναι πιο πολύ clinic/masterclass δηλαδή, αλλά το βράδυ τα παιδιά παίζουν live το υλικό τους δηλαδή ο Theodore Kalantzakos παίζει τα κομμάτια του, ο Sinnik τα δικά του κλπ. Μέσα στο 2013, θα κυκλοφορήσει και ένα ακόμα instrumental CD, αυτή τη φορά με μόνο τα μέλη του Greek Guitar Power.
Ο Διαγωνισμός στον Βόλο πως πήγε;
Πολύ καλά πήγε και φέτος! Οι συμμετοχές δεν ήταν τόσες πολλές όπως πέρυσι που είχε γίνει πραγματικά πανικός, αλλά ήρθε πολύς κόσμος για να παρακολουθήσει, που για μένα είναι πολύ σημαντικό. Ήρθαν αρκετά παιδιά από επαρχία που έπαιξαν πολύ καλά, αλλά το παιδί που συγκέντρωσε την υψηλότερη βαθμολογία ήταν ο Γιώργος Νταντάλιας, από την Αθήνα, ο όποιος έπαιξε ένα κομμάτι από Kiko Loureiro άψογα! Γενικά, η όλη διοργάνωση έχει ένα πολύ παρείστικο κλίμα και αυτός είναι ο σκοπός του όλου θέματος. Ένας νέος κιθαρίστας δεν θα έπρεπε να κάθεται να παίζει σπίτι του μόνος του, πρέπει να βγει έξω να τον γνωρίσει κόσμος, να γνωρίσει κόσμο και να δικτυωθεί. Έχει πολύ ενδιαφέρον το ότι κάποιοι νομίζουν ότι είναι “υπεράνω”, ενώ στην πραγματικότητα απλά υπάρχει υπερβολικός, και κατά την γνώμη μου, αδικαιολόγητος φόβος. Μιλάω με ένα κιθαρίστα από τον Βόλο μέσω Facebook από το 2009, μου λέει “θέλω να έρθω να σε γνωρίσω” του απαντώ “θα είμαι στην πόλη σου έλα να με βρεις”, και εδώ και τέσσερα χρόνια ούτε έχει πλησιάσει. Και ρωτάω εγώ, ΠΩΣ γίνεται να πάρεις “σοβαρά” έναν άνθρωπο που ενώ στην πόλη του, δίπλα στο σπίτι του, γίνονται καθαριστικά σεμινάρια, συναυλίες και διαγωνισμοί ηλεκτρικής κιθάρας αυτός δεν πατάει ποτέ, ούτε καν για να γνωριστεί με τους εμφανιζόμενους; Εγώ πάντως δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω σοβαρά. Και γενικότερα έχω παρατηρήσει ότι ο κόσμος “πλησιάζει” με λάθος τρόπο τους μουσικούς π.χ τον Bob Katsionis, τον Theodore Ziras, εμένα – και αυτό γίνεται σχεδόν συνέχεια. Θυμάμαι μια φορά είχα ποστάρει κάτι φωτογραφίες με κάποιες κιθάρες Ibanez που είχε φτιάξει η εταιρεία για εμένα, χωρίς να της ζητήσω προσωπικά κάτι τέτοιο, απλώς επειδή συνεργαζόμαστε εδώ και αρκετά χρόνια το έκαναν και ήταν και παρά πολύ καλές μάλιστα. Οπότε ανέβασα και εγώ τις φωτογραφίες στο Facebook να τις δούνε οι φίλοι, οι μαθητές κλπ, σε δέκα λεπτά, έρχεται από άγνωστο άτομο, μήνυμα του στυλ: “Έλα αγορίνα, ωραία η φάση που σου έκατσε με την Ibanez, πως θα γίνει να χωθούμε και εμείς;”. Επαναλαμβάνω, εννοείται ότι με τον τύπο δεν είχαμε ξαναμιλήσει, ούτε τον είχα καν ακουστά, ούτε φίλοι στο Facebook δεν ήμασταν. Πάντως, το μήνυμα αυτό το κράτησα για να το δείχνω στους μαθητές μου ως παράδειγμα προς αποφυγήν! Το τρελό γέλιο είναι όταν έρχεται κάποιο χαζό μήνυμα στον Bob (Katsionis) στο Facebook. Αφού, όποτε είμαστε σε ηχογράφηση και σκάει κάποιο “περίεργο” μήνυμα, τα παρατάμε όλα και αρχίζουμε τα γέλια!!! Ο Bob για κάποιο λόγο, κάθεται και τους “ξεμπροστιάζει” προσωπικά και απαντάει πάντα πολύ έξυπνα και καυστικά. Προσωπικά, εγώ δεν ασχολούμαι. Αν δω κάτι που το θεωρώ κακόβουλο και κακοπροαίρετο, απλώς θα πατήσω το κουμπάκι που λέει delete, και ούτε θα το ξανασκεφτώ. Αν συνεχιστεί (σπάνια), στην χειρότερη περίπτωση, θα κάνω ένα block και στο λογαριασμό του και τέρμα αλλά σίγουρα δεν θα μπω στην διαδικασία να απαντήσω. Με το Facebook έχουμε γίνει ένα απέραντο καφενείο, κάθεται ο οποιοσδήποτε δεκαέξαχρονος που ΙΣΩΣ ξέρει να παίζει δυο riff και κρίνει τον Bob ο οποίος έχει αποδείξει εδώ και χρόνια την αξία του σε 30 διαφορετικά projects…
Στο site σου αναφέρεις για μια καινούργια κυκλοφορία με τίτλο “Tabula Rasa” που θα κυκλοφορούσε το 2012 κάτι που δεν έγινε όμως. Τι συνέβη τελικά;
Όντως δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη… “Tabula Rasa” ήταν ο τίτλος του CD αλλά σκέφτομαι και 1-2 άλλες επιλογές τίτλου. Με τον Bob δούλεψα και πάλι, αφού είμαι και πολύ ικανοποιημένος από την γενικότερη συνεργασία μας. Το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα είναι αποτέλεσμα κοινής δουλειάς, μισό δικό μου, μισό του Bob, ο οποίος είναι βέβαια ο record engineer και μου σπάει τα νεύρα γιατί παίζει όλα τα όργανα, δεν σου κάνω πλάκα! Μια φορά είχα βγει έξω να πάρω καφέ και γυρνώντας στο studio βρίσκω τον Bob να ηχογραφεί ρυθμική κιθάρα, και του λέω: “Ελπίζω να μην θυμάσαι ότι είναι δικός μου δίσκος!”. “Ναι” μου λέει “τα takes φτιάχνω”! Γουστάρω πολύ που παίρνει προσωπικά την δουλειά, δεν έχουμε μαλώσει ποτέ μεταξύ μας. Όλες οι ηχογραφήσεις έχουν γίνει από τον Bob, για μίξη-mastering θα δούμε ακόμα, δεν έχω αποφασίσει. Έχω βρει έναν φανταστικό καλλιτέχνη για εξώφυλλο και παραμένουν ακόμα κάποια guest solos. έχω ήδη δυο solos από πολύ καλά ονόματα, αλλά θέλω δυο ακόμα. Ένας ακόμα βασικός λόγος που πήγε πίσω το προσωπικό μου άλμπουμ είναι ότι ήθελα να χτίσω και να προωθήσω όσο καλύτερα γίνεται το “Elite Guitar Coaching”. Πιστεύω ότι έχει γίνει καλή δουλειά αλλά δεν είμαι ποτέ ικανοποιημένος.
Διαβάζοντας, βλέποντας συνεντεύξεις από top μουσικούς, σχημάτισα την εντύπωση ότι η ζωή τους και η καθημερινότητα τους είναι εξαιρετικά πειθαρχημένη. Standard ώρες μελέτης, όχι αλκοόλ και πολλά άλλα. Είναι έτσι τα πράγματα;
Τον καιρό που μαθαίνεις που πας να φτιάξεις το κιθαριστικό σου επίπεδο, πρέπει να είναι κάπως έτσι! Υπάρχει βέβαια ένα άτομο στα εκατό που λόγω του εξαιρετικού ταλέντου που θα διαθέτει μπορεί να φτάσει σε υψηλό επίπεδο χωρίς τόσο σκληρή δουλειά – αλλά οι υπόλοιποι ενενήντα εννιά πρέπει να ιδρώσουν πολύ! Όταν φτάσεις σε αρκετά υψηλό επίπεδο μπορείς να “χαλαρώσεις” λίγο, τουλάχιστον στο θέμα της μελέτης. Εξαρτάται πάντα που θέλεις να φτάσεις π.χ ο Theodore Ziras κυκλοφορεί κάθε δυο χρόνια νέα δουλειά, παραδίδει συνέχεια μαθήματα και πιστεύω ότι ακολουθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα! Γενικά η επιτυχία περνάει από την πειθαρχεία και την οργάνωση. Όταν μαθαίνεις να παίζεις κιθάρα, πρέπει να ρίχνεις επταώρα-οχταώρα μελέτης, όταν φτάσεις όμως στο επιθυμητό επίπεδο με ένα ημερήσιο μισάωρο ποιοτικής μελέτης είσαι μια χαρά μιλώντας για “συντήρηση” υψηλού επίπεδου.
Έχεις σπουδάσει στην Αμερική παρακολουθώντας σεμινάρια από πολύ διάσημους μουσικούς. Ποιός σου έκανε την καλύτερη εντύπωση σαν χαρακτήρας;
Ο Steve Vai! Είναι απίστευτα φιλικός και διασκεδαστικός τύπος, φοβερή περίπτωση. Με το πρόγραμμα που είχε εκείνη την εποχή, τους Whitesnake, τα CD που ετοίμαζε, Live DVDs, πίστευα ότι πρέπει να είχε τόσο φορτωμένο πρόγραμμα και με τόση ακρίβεια σχεδιασμένο που θα ήξερε μέχρι και τι ώρα ακριβώς θα πάει για μπάνιο, και όμως τον ρώτησα ποιό είναι το δυνατό του σημείο απαντάει εντελώς φυσικά “να σπαταλάω τον χρόνο μου”, εκεί έμεινα άφωνος!
Ο καθηγητής μουσικής πρέπει κατά κάποιον τρόπο να διαμορφώνει και χαρακτήρες εκτός από το να μαθαίνει μουσική τα νέα παιδιά;
Κοίτα, σίγουρα πρέπει να προσπαθήσεις. Αλλά, αν έχεις χαλίκια και βράχο δεν μπορείς να βγάλεις διαμάντια, μιλώντας σε θέμα χαρακτήρα πάντα. Σίγουρα υπάρχει μια γενικότερη κακή νοοτροπία στον τομέα της ηλεκτρικής κιθάρας. Τρομερό παράδειγμα είναι μαθητές μου που κατά καιρούς με βλέπουν εμένα (το καθηγητή τους) ανταγωνιστικά – ενώ εγώ προσπαθώ να τους βοηθήσω να πετύχουν τους (ΔΙΚΟΥΣ τους) στόχους τους. Αλλά για να σου πω την αλήθεια, πια δεν με επηρεάζει. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και μετά ζει με αυτές.
Πως μπορεί ένας νέος κιθαρίστας να φτιάξει έναν δικό του ήχο και να μην θυμίζει κάποιον άλλο διάσημο κιθαρίστα;
Με το να έχει κάποιον ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ καθηγητή να τον βοηθάει στην εξέλιξη του. Τώρα πια, μέσω του internet, όλος ο κόσμος έχει πρόσβαση σε τεράστια ποσότητα κιθαριστικής ύλης, όποτε αν σου αρέσει υπερβολικά πχ ο Malmsteen και δεν βρεθεί κάποιος coach η δάσκαλος να σου πει μελέτα και κάτι άλλο, τότε λογικό είναι να ακούγεσαι σαν τον Malmsteen! Ο κιθαρίστας δεν το καταλαβαίνει αυτό, είναι σαν να προσπαθήσεις να χτίσεις το σπίτι σου μόνος σου η να φτιάξεις το αμάξι σου χωρίς να ζητήσεις την βοήθεια των ανθρώπων που ξέρουν να κάνουν την συγκεκριμένη δουλειά. Αλλά όπως είπα και νωρίτερα, αυτά είναι τα λάθη που πληρώνονται αργότερα.
Συνηθίζουμε να λέμε όταν βγαίνει ένα cd από Ελληνικό συγκρότημα – εκτός από τα τέσσερα – πέντε μεγάλα ονόματα – εντάξει καλό είναι για ελληνικό συγκρότημα. Δεν πρέπει να σταματήσει αυτή η νοοτροπία;
Πρέπει αυτό που κυκλοφορεί στην Ελλάδα να είναι ισάξιο με αυτό που κυκλοφορεί στο εξωτερικό. Κοίταγα στο Facebook fan page μου και από τους 12.000 περίπου fans που έχω, 1600 άτομα είναι από την Ινδονησία. Αυτό σημαίνει ότι το επόμενο μου άλμπουμ μπορεί να πουλήσει σε εκείνη την χώρα 50-100 κομμάτια, όποτε, όπως καταλαβαίνεις φυσικά και πρέπει να είμαστε εξίσου καλοί με τους υπόλοιπους.
[Σε αυτό το σημείο είχαν τελειώσει οι ερωτήσεις μου αλλά μιας και ο Ιωάννης είχε ακόμη λίγη ώρα μέχρι το επόμενο μάθημα του μου είπε αρκετά ακόμη ενδιαφέροντα πράγματα χωρίς να χρειάζεται ερωτήσεις. Διαβάστε κάποια εξαιρετικά ενδιαφέροντα σημεία..]
“…το χειρότερο χαρακτηριστικό των Ελλήνων μουσικών είναι η “οπαδοποίηση”. Έχουν την εντύπωση ότι οι (σχετικά) γνωστές μπάντες η κιθαρίστες “τραβάνε ζόρια” μεταξύ τους και νομίζουν ότι έτσι πρέπει να κάνουν και εκείνοι. Έχω ζήσει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ παραδείγματα – ανθρώπους να πουλάνε τις κιθάρες τους επειδή είδαν κάποιον “αντίπαλο” να παίζει το ίδιο όργανο και πολλά, πολλά, εξίσου θλιβερά άλλα..“
“…Συχνά έρχονται νέες μπάντες και μου λένε “θέλουμε να κάνουμε καριέρα”, και ρωτάω “τι έχετε κάνει μέχρι στιγμής;”. Μου λένε έχουμε παίξει σε ενα rock club στην Αθήνα και θέλουμε να παίξουμε και σε άλλα. Θα το πω και ας διαφωνήσουν αρκετοί αλλά είμαι εντελώς κατά αυτής της άποψης μια μπάντα πρέπει να παίζει live στην Ελλάδα μόνο για δυο λόγους: ο πρώτος είναι να παίζουν για το κέφι τους όποτε γουστάρουν, ο δεύτερος πρέπει να είναι για να “δεθεί” η μπάντα και για να γυρίσει ένα καλό video, το οποίο θα αναδεικνύει το υλικό της. Δεν πιστεύω τα Live στην μουσική σκηνή της Αθήνας μπορούν να χτίσουν καριέρα. Αν κάποια μπάντα που θέλει να κάνει καριέρα στο εξωτερικό, εκεί πρέπει να προσπαθήσει να παίξει. Τρανό παράδειγμα οι Firewind, παίζουν μια-δυο φορές τον χρόνο μάξιμουμ στην Ελλάδα…”
“…Όταν ξεκίνησα να παίζω κιθάρα δυσκολεύτηκα να βρω καθηγητές που να ξέρουν να κάνουν αυτά που ήθελα να μάθω. Βρήκα δυο – τρείς με μεγάλη δυσκολία. Ο ένας δεν είχε διδάξει ποτέ και δεν είχε καμία απολύτως μέθοδο. Οι άλλοι είχαν το κακό ροκσταριλικι και από τον πρώτο μήνα με έβλεπαν ανταγωνιστικά, οπότε δεν άντεξα να κάτσω. Όταν τελείωσα με τις σπουδές μου στην Αμερική, ήθελα να δείξω στα παιδιά που θα ξεκινούσαν να μαθαίνουν κιθάρα τα βασικά και ακόμη παραπάνω με σαφήνεια. Βέβαια υπάρχουν πάντα οι “ξερόλες” και το “Ράδιο Αρβύλα” που διαδίδουν π.χ πάει ένας πιτσιρικάς δεκατέσσερων-δεκαπέντε χρόνων να πάρει κιθάρα και λέει θα ξεκινήσω μαθήματα με τον Bob, η τον Θοδωρή Ζήρα η τον Θοδωρή Καλαντζάκο, ο ξερόλας θα πει “που θα πας μωρέ το hard rock/heavy metal δεν χρειάζεται δάσκαλους μουσικής!”. Μετά από τέσσερα-πέντε χρόνια θα έρθει ο πιτσιρικάς σε εμένα η σε κάποιον άλλο δάσκαλο και θα έχει χάσει αυτά τα χρόνια που με την βοήθεια κάποιου που ξέρει την δουλειά του σίγουρα δεν θα πήγαιναν χαμένα με τέσσερα-πέντε χρόνια μαθημάτων φτάνεις σε πολύ καλό επίπεδο…”
“…Ιδανικό είναι την εντατική μελέτη στο όργανο να την κάνεις όσο είσαι νέος, παράδειγμα οι George Emmanuel και Constantine που ήρθαν όταν ήταν δεκατριών-δεκατεσσάρων χρόνων για να τους βοηθήσω, με αποτέλεσμα στα δεκαοχτώ τους να είναι εντελώς έτοιμοι! Έτσι, από μικροί άρχισαν να παίζουν σε πολύ καλά συγκροτήματα, με τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν μπορείς να πας πενήντα χρόνων και να λες τώρα μόλις έχω φτιάξει μια μπάντα, ας ξεκινήσουμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε!…“
“…το Elite Guitar Coaching είναι οι τωρινοί μου μαθητές στην ηλεκτρική κιθάρα, ενώ στο Greek Guitar Power είναι τα παιδιά που κατά κάποιον τρόπο τους “σταμάτησα” εγώ, γιατί είχαν φτάσει σε ένα σημείο που τους λέω “σταματήστε εσείς για να μάθει και κανείς άλλος να παίζει!…”
“… υπάρχουν μερικοί ακόμα βασικοί λόγοι που λέω στα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με την κιθάρα να μην καθυστερούν να ξεκινήσουν. Όταν είσαι πιτσιρίκας κανείς δεν σου λέει τίποτα αν μελετάς κιθάρα οκτάωρα. Όταν φτάσεις όμως είκοσι πέντε-είκοσι επτά χρόνων, αρχίζει η γκρίνια από την οικογένεια να βρεις μια σταθερή δουλειά η από την κοπέλα σου να σοβαρευτείς η και να παντρευτείτε και άλλα τέτοια! Αν καταφέρεις (λέμε τώρα) να βρεις δουλειά, με τα δεκάωρα που θα δουλεύεις, που να βρεις όρεξη και δύναμη για μελέτη μετά; Επίσης ακούω κάποια παιδιά να λένε: όταν τελειώσω με τις σπουδές μου θα μελετήσω πιο πολύ κιθάρα. Λάθος, όταν τελειώσεις με τις σπουδές σου θα πρέπει να πας φαντάρος αν δεν έχεις πάει, μόλις τελειώσεις με το στρατό θα πρέπει μετά να ψάξεις να βρεις δουλειά και τέρμα ο χρόνος. Οπότε, όσο νωρίτερα, τόσο το καλύτερο…”
“…Γενικά τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με την μουσική δεν έχουν ιδέα για το πως λειτουργεί η μουσική βιομηχανία. Για παράδειγμα, ο Gus G είναι ο πιο γνωστός Έλληνας κιθαρίστας και super rock-star, παίζει με τον Ozzy και είχε από πριν φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα με τους Firewind. Από την άλλη εγώ απλά διδάσκω, κάνω διδακτικά φεστιβάλ/σεμινάρια και γράφω Instrumental μουσική. Ενώ είμαστε σε αλλά μονοπάτια και εκείνος είναι απείρως πιο γνωστός παγκοσμίως, έχουμε σχεδόν τα ιδία sponsoring! Πάρα πολύς κόσμος με ρωτάει “πως γίνεται αυτό;”. Δεν καταλαβαίνουν καθόλου ούτε τα βασικά του πως λειτουργεί η μουσική βιομηχανία. Να φανταστείς, μου έρχονται μπάντες για promotion και δεν ξέρουν καν τις διαφορές μεταξύ booking agent, manager, promoter, producer – τα βαφτίζουν όλα manager!”
“…Ο Bob αν θυμάμαι καλά γύρισε όλο του τον δίσκο πίσω γιατί η εκτύπωση δεν ήταν καλή και του ήρθε άλλη παρτίδα, ο Theodore Kalantzakos κυκλοφόρησε τον δίσκο του μόνο digital, πολύ καλή κίνηση….”
Φραγκίσκος Φραδέλος
http://www.facebook.com/ioannisanastassakis?ref=ts&fref=ts
http://www. greekguitarpower.com
http://www.eliteguitarcoaching.com
Discography
2001 – Live At The Greek National Opera
2004 – Flamenco Live At Ioannina
2006 – Flamenco Journal
2007 – Suspension Disbelief
2009 – Orbital Attempt
