Οι Neptune Is Dead μετρούν τρία χρόνια ύπαρξης και το “Chronos” αποτελεί το πρώτο πλήρες δισκογραφικό τους εγχείρημα. Κατάγονται από την Θεσσαλονίκη και είναι λάτρεις της σχολής Monster Magnet meets Black Sabbath meets Black Label Society. Ο κιθαρίστας του σχήματος, Θάνος Ουζουνούδης, μας μιλά για την πρώτη επίσημη κυκλοφορία τους.
Γεια σου Θάνο, συγχαρητήρια για το ντεμπούτο σας “Chronos”. Πώς νιώθετε τώρα που το ακούτε, έχοντας περάσει κάποιο διάστημα από την περίοδο των ηχογραφήσεων;
Γεια σου και σε σένα Χρύσα. Αρχικά, ευχαριστούμε θερμά για την πρόσκληση εδώ ως Neptune Is Dead, όπως και για τα καλά σου λόγια στην κριτική σου, που μας έκαναν να νιώσουμε περήφανοι. Μέχρι τώρα έχουμε λάβει πολύ θετικά σχόλια για τη δουλειά μας και αισθανόμαστε πολύ όμορφα. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μία αρκετά μεγάλη περίοδος που πιστεύαμε ότι δε θα τελειώσει ποτέ. Ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις και την παραγωγή με τον Γιώργο Στουρνάρα (Infected Studios/Mass Infection) τον Μάρτιο του 2019 και κυκλοφορήσαμε το δίσκο το Φεβρουάριο του 2021. Υπολογίζαμε να βγει ο δίσκος το 2020, αλλά τα πλάνα της ‘Covid’ χρονιάς ήταν διαφορετικά! Σχεδόν δύο μήνες μετά από την κυκλοφορία του “Chronos”, μπαίνουμε και εμείς σιγά σιγά στην θέση των ακροατών, και επιτέλους το ευχαριστιόμαστε! Μας δημιουργούνται νέα συναισθήματα, που δεν τα νιώθαμε ακούγοντάς το μηχανικά και επανειλημμένα όσο ηχογραφούσαμε. Σίγουρα σα δημιουργός, ακούγοντας τον πρώτο σου δίσκο μετά την κυκλοφορία του, σχεδόν πάντα θα σκέφτεσαι “χμ, εδώ θα μπορούσα να κάνω αυτό, εδώ ακούγεται καλύτερα εκείνο κλπ”, παρόλα αυτά είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα και τα ξεχνάμε όλα όταν μας δείχνει ο κόσμος ότι γουστάρει όσο και εμείς!
Ο Ποσειδώνας είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στη μυθολογία, καθώς είχε μια καλή πλευρά και μια, ας πούμε λιγότερο καλή πλευρά. Παράλληλα, σαν πλανήτης συνδέεται από κάποιους με τις τέχνες, τη φαντασία και τη διαίσθηση, αλλά και με τις ψευδαισθήσεις και την απάτη. Πώς εμπνευστήκατε το όνομα του συγκροτήματος;
Ψάχναμε όνομα συνεχώς, σε κάθε πρόβα, στην καφετέρια, ιδέες έρχονταν και έφευγαν, με κάποια κλαίγαμε απ’ τα γέλια για εβδομάδες. Με απλά λόγια θα σου έλεγα ότι ο Φρανκ (φωνητικά), πρότεινε το Neptune Ιs Dead και συμφωνήσαμε. Μεγαλώσαμε σε μια παραθαλάσσια περιοχή, που τυχαίνει να έχει ακόμα και γήπεδο του “Ποσειδώνα”, οπότε μας φαινόταν οικείο. Ο Μάνος (μπάσο) επίσης έφευγε στα καράβια κάθε χρόνο, και κάπως “νέκρωνε” αν θες και η μπάντα μαζί, γι’ αυτόν το λόγο μας βοηθούσε ο Άκης Τσιόκρης κάποιες χρονιές στο μπάσο. Εκτός των άλλων, από την αρχή παίζαμε σκληρή μουσική, οπότε το γεγονός ότι ένας μακρινός πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος είναι απλά νεκρός, για μας ακουγόταν τόσο heavy όσο θέλαμε. Στην παρούσα φάση ευτυχώς διαθέτουμε αρκετή φαντασία και έμπνευση για να συνεχίσουμε!
Συναντηθήκατε για πρώτη φορά το 2013, αλλά σχηματιστήκατε επίσημα το 2018. Μπορείς να μου πεις περισσότερα γι’ αυτό;
Ναι, οι Neptune Is Dead ξεκίνησαν το 2013 πίνοντας μπύρες σε ένα καλοκαιρινό beach bar κοντά στη Χαλκιδική, όταν έπεσε η ιδέα να κάνουμε μια μπάντα. Παρόλα αυτά, γνωριζόμαστε από πολύ παλιά μιας και είμαστε παιδικοί φίλοι. Κάποιοι από μας είχαμε και παλιότερα σχήματα μεταξύ μας. Για παράδειγμα, εγώ με τον Κώστα (τύμπανα) φτιάξαμε μαζί την πρώτη μας μπάντα όταν ήμασταν 13-14 χρονών, και παίζαμε Ξύλινα Σπαθιά, Green Day και Hard Rock Hallelujah (Lordi) στο υπόγειο της γιαγιάς του! Ο αδερφός μου, ο Γιώργος (κιθάρα), που εννοείται ότι παίζαμε μαζί το The Trooper στο δωμάτιο όσο μαθαίναμε κιθάρα, είχε επίσης μια progressive metal μπάντα με τον Μάνο παλιότερα. Οπότε, μετά χαράς ενώσαμε τις δυνάμεις μας και τρέξαμε στο στούντιο για τζαμάρισμα. Ξεκινήσαμε παίζοντας κάποιες διασκευές όπως το “Wires” από Red Fang, το “Macho Libre” από Planet Of Zeus, το “100°” από Kyuss, το “Stone” από Alice in Chains, όλα σ’ αυτό το είδος. Τότε κάναμε και το πρώτο μας live ως Νeptune Is Dead σε ένα event που διοργάνωναν τα Red House Studios για τις μπάντες που προβάρουν σ’ αυτούς. Έγινε στο Fix in Art, ένα σχετικά μικρό κλειστό χώρο στο Fix της Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο του 2013, και έπειτα, συνεχίσαμε να παίζουμε μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου του 2014. Μετά, λόγω οικονομικών και κοινωνικών κυρίως υποχρεώσεων το αφήσαμε τελείως στην άκρη. Φτάνοντας στο 2018, μας ξαναμπήκε η ιδέα να πάμε στο στούντιο, εφόσον ήμασταν όλοι εδώ και όλοι ψημένοι! Αρχίσαμε να γράφουμε συνέχεια, ο καθένας έκανε “το κομμάτι του”. Τον Οκτώβρη του ’18 μπήκαμε σε ένα live που ήταν πάλι διοργάνωση των Red House Studios, αυτή την φορά στο Eightball, με δικά μας μόνο κομμάτια και όχι διασκευές! Από κει και πέρα κάναμε κάποια live ακόμα, άλλα με τον Μάνο στο μπάσο, και άλλα με τον Άκη Τσιόκρη. Είχαμε κλεισμένο και live για 14/03 του ’20, το οποίο μέχρι και την τελευταία στιγμή δε ξέραμε αν τελικά θα διεξαχθεί ή όχι, μέχρι που ακυρώθηκε τελείως μιας και έκλεισαν όλα τότε για πρώτη φορά λόγω Covid.
Το εξώφυλλο είναι εντυπωσιακό. Πώς ήρθατε σε επαφή με τον Μάνθο Στεργίου;
Το εξώφυλλο είναι έργο της Ναταλίας Θανάσα, μιας πολύ ταλαντούχας φίλης μας και ήταν τόσο όμορφο και εντυπωσιακό και στην αρχική του μορφή. Εκφράζει απόλυτα την ατμόσφαιρα του δίσκου και αντικατοπτρίζει την ποικιλομορφία σκέψεων και συναισθημάτων από τα οποία δημιουργήθηκε το “Chronos”. Της αναθέσαμε την δημιουργία του εξωφύλλου βάσει ενός χειμάρρου πληροφοριών, ιδεών, στίχων και τίτλων κομματιών που είχαμε μέχρι τότε. Με τον Μάνθο επικοινωνήσαμε όταν ψάχναμε κάποιον να ολοκληρώσει και να ‘πακετάρει’ το έργο. Βλέποντας δουλειές του και εφόσον ο Κώστας είχε συνεργαστεί μαζί του στο παρελθόν, του στείλαμε το εξώφυλλο, και αυτός το ενσωμάτωσε με τον δικό του χαρακτήρα και φαντασία στο τελικό αποτέλεσμα, προσθέτοντας ακόμη περισσότερη ένταση στο εξώφυλλο. Με την μοναδική του δημιουργική ικανότητα, σχεδίασε επίσης το λογότυπο του συγκροτήματος και έχτισε ένα ολόκληρο concept με βάση την υπάρχουσα εικόνα, τελειοποιώντας το artwork.
Με εντυπωσίασε ο τρόπος που έχετε προσεγγίσει ένα δύσκολο ζήτημα σαν αυτό των εξαρτήσεων στο “Liquid Messiah”. Ποιός είναι υπεύθυνος για το στιχουργικό κομμάτι;
Το “Liquid Messiah” κατά την άποψή μου, είναι το πιο ‘grungy’ κομμάτι του “Chronos”, μιλώντας μουσικά. Ανέκαθεν η grunge έθιγε κάπως τέτοια ζητήματα και άλλοτε έμπλεκε με αυτά. Ο Φρανκ είναι υπεύθυνος για το λυρικό περιεχόμενο, όπως και στα περισσότερα αν όχι όλα τα κομμάτια του δίσκου. Ουσιαστικά, πραγματεύεται τις τελευταίες σκέψεις, ενός ανθρώπου εθισμένου στα πάθη του, προτού φύγει από τη γήινη ζωή. Υπάρχει και το μεταφυσικό στοιχείο καθώς κάποια στιγμή βγαίνει από το σώμα του και παρατηρεί τις ανεπιτυχείς προσπάθειες για να τον επαναφέρουν στη ζωή. Το να συνειδητοποιείς ότι εξαρτάσαι από διάφορους τεχνητούς μηχανισμούς που παράγουν “ευτυχία”, χαλάρωση και διαφυγή από την πραγματικότητα, είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να το επεξεργαστείς και να το δεχτείς.
Τα videoclip σας για τα κομμάτια “Narcissus In Vain” και “Liquid Messiah” είναι εξαιρετικά καλογυρισμένα, θυμίζουν ταινίες μικρού μήκους. Μπορείς να μας πεις περισσότερα για την ιδέα πίσω από το καθένα και το πως γυρίστηκαν;
Το “Narcissus in Vain” είναι το πρώτο single και video-clip μας. Θα έλεγα ότι τα video-clip κάνουν τον κόσμο να απορροφηθεί όπως ακριβώς και μία ταινία, μπορεί ο θεατής να νιώσει κομμάτι της δράσης. Οπότε θεωρήσαμε ιδανικό να κάνουμε ένα ως πρώτη παρουσίαση, προτού την κυκλοφορία του δίσκου. Αρχικά, είχαμε στο νου μας να βγει το κλιπ μαζί με τον δίσκο, αλλά η σκηνοθεσία και παραγωγή που ανέλαβε ο Τζιμ Γεωργοσόπουλος μαζί με τον συνεργάτη του τον Άλεξ ήταν τρομερή, που δεν μπορούσαμε παρά να το δημοσιεύσουμε με το που ήταν έτοιμο. Είχα ξανασυνεργαστεί με τα παιδιά στο κλιπ “Απέναντι στον όχλο” με τους The Ingredients, όπου παίζω μπάσο. Ο Τζιμ ήρθε με όλο τον εξοπλισμό του στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι και τα γυρίσματα έγιναν σε δυο μέρες. Την πρώτη μέρα γυρίσαμε τα πλάνα της μπάντας στο στούντιο, και όλη την επόμενη μέρα γυρίστηκε το σενάριο του Νάρκισσου με τους ηθοποιούς. Το σενάριο το είχαμε σκεφτεί από πολύ πιο πριν και είχαμε βρει τους κατάλληλους ανθρώπους για τους ρόλους, όπως και τα μέρη που έγιναν τα shootings. Ήταν μια ωραία εμπειρία παρότι κουραστική. Σίγουρα θα ξανακάναμε κάτι με τα παιδιά. Στην Ελληνική Μυθολογία, ο Νάρκισσος δεν ανταποκρίθηκε στο ερωτικό κάλεσμα της Νύμφης Ηχούς, την απέρριψε και πέθανε θαυμάζοντας τον εαυτό του στα νερά του ποταμού που χρησιμοποιούσε σαν καθρέφτη. Η χορεύτρια, μεταφορικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμβολίζει τη Νύμφη και οι μακιγιαρισμένοι χαρακτήρες τα αρνητικά συναισθήματα που πλημμυρίζουν το Νάρκισσο λίγο πριν το τέλος του, τους δαίμονές του αν θες. Εμείς θέλαμε να δημιουργήσουμε μια αλληγορία, να μιλήσουμε για το ναρκισσισμό ως παθογένεια και διαταραχή της προσωπικότητας. To “Liquid Messiah” από την άλλη, είναι δική μου δημιουργία. Όλο το κλιπ είναι πλάνα κάποιων δευτερολέπτων που βρήκαμε με τον Φρανκ στο διαδίκτυο από διάφορους καλλιτέχνες τα οποία παρέχουν δωρεάν. Με λίγο ψάξιμο μπορεί ο καθένας να βρει πληθώρα video υλικού, να τα τροποποιήσει ελεύθερα και να τα χρησιμοποιήσει όπως επιθυμεί. Στην ουσία φτιάξαμε μια ιστορία γύρω από τον εθισμό, με καθοδήγηση τους στίχους του Φρανκ. Έκανα το μοντάζ, το έδειξα στα παιδιά, ενθουσιάστηκαν και το δημοσιεύσαμε.
Μίλησε μας λίγο για τις επιρροές σας και τις μπάντες ή του μουσικούς που σας άρεσαν και θεωρείτε ότι διαμόρφωσαν τον ήχο σας.
Εννοείται πως ο καθένας μας φέρνει στη μπάντα τις δικές του επιρροές. Για παράδειγμα ο Φρανκ ακούει πιο πολύ Black Metal απ’ τους υπόλοιπους, εγώ πιο πολύ Punk, ο Κώστας προβάρει πιο πολύ Jazz και ο Μάνος με το Γιώργο είναι οι πιο “κλασσικοί μεταλλάδες”… Metallica, Opeth, Dream Theater, Gojira… Πολλές μπάντες είναι κοινές μας επιρροές βέβαια. Eίναι τόσα πολλά τα μουσικά ερεθίσματα που δεχόμαστε σε καθημερινή βάση μιας και ακούμε σχεδόν ασταμάτητα μουσική γενικά, από πολλά είδη, και πέραν της rock/metal. Αλλά είναι μπάντες του είδους που μας έχουν σημαδέψει με τα κομμάτια τους από παιδιά και είναι λες και ζούμε για να ακούμε τα album τους ξανά και ξανά. Ενδεικτικά αναφέρω συγκροτήματα όπως Black Sabbath, Iron Maiden, The Offspring, Rage Against Τhe Machine, Alice in Chains, Pantera, System of A Down και
συνεχίζουν… Ακούγαμε επίσης πολύ Mastodon, Kvelertak, Clutch, Baroness, Soundgarden, Planet Οf Zeus, Lamb Οf God, Porcupine Tree και άλλες θα έλεγα λιγότερο γνωστές μπάντες που κυκλοφορούσαν τότε τον πρώτο και δεύτερο δίσκο τους και μας άφηναν με το στόμα ανοιχτό, όπως επίσης και το YouTube tab με τα album τους.
Η κυκλοφορία σας είναι αυτοχρηματοδοτούμενη. Θεωρείτε ότι κάτι τέτοιο στις μέρες μας διασφαλίζει περισσότερη ελευθερία κινήσεων από καλλιτεχνικής αλλά και πρακτικής άποψης;
H αλήθεια είναι ότι είχαμε τα χρήματα στην άκρη ώστε να το κυκλοφορήσουμε μόνοι μας και το κάναμε. Πιθανόν και να μη μπορούσαμε να κλείσουμε μία καλή συμφωνία με εταιρεία, εφόσον έχουμε το καθημερινό μας ωράριο εργασίας και τα προγράμματά μας, τα οποία μπορεί να μην θέλαμε να διαπραγματευτούμε. Θα έλεγα πως έχεις την πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία να κάνεις ό,τι θες χωρίς κάποια πίεση χρόνου ή κάποιο deadline που ενδεχομένως θα είχες αν ήσουν στο roster κάποιας δισκογραφικής. Τα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο πολύ, υπάρχουν πολλά streaming platforms και πολλοί τρόποι να προωθήσεις τον εαυτό σου από μόνος σου. Σαφώς έχει τρέξιμο, γιατί όλο το promotion το κάνεις εσύ και είναι challenge για μια νέα μπάντα ειδικά σε αυτή την περίοδο που διανύουμε, όπου απουσιάζει η συναυλιακή δραστηριότητα. Προς το παρόν, έχουμε το Distrokid ως digital distributor και το Bandcamp. Δεν έχουμε συνεργαστεί ποτέ με κάποια δισκογραφική εταιρεία στο παρελθόν, οπότε κανείς μας δεν ξέρει ποια είναι πραγματικά τα θετικά και ποια τα αρνητικά. Πιστεύω πως σαν καινούργια μπάντα, είναι προτιμότερο να χτίσεις εσύ το κοινό σου και να διαχειρίζεσαι εσύ τους πόρους σου όπως κρίνεις και όπως σε βολεύει μέχρι να “μάθεις τα νερά”, προτού μια συμφωνία δίσκου να αποδειχθεί ωφέλιμη για την μπάντα. Ένα κανάλι στο YouTube με πολλούς followers του είδους, είναι κάτι πραγματικά δυνατό στις μέρες μας, μέσα από τo οποίo κάθε νέα μπάντα μπορεί να παρουσιάσει το υλικό της σε πολύ κόσμο.
Πώς βλέπετε την ελληνική σκηνή σήμερα; Ποιές είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει μια εγχώρια μπάντα;
Μέχρι τώρα η αντιμετώπιση της σκηνής είναι πολύ ενθαρρυντική. Βλέπεις μπάντες του είδους να αλληλοϋποστηρίζονται και να δίνουν συμβουλές, να βοηθούν η μια την άλλη, ο κόσμος προσπαθεί να στηρίζει όσο μπορεί, γενικά χαίρεσαι να είσαι ενεργό μέλος της. Tην τελευταία δεκαετία, η χώρα μας χαίρει τόσο μεγάλης εκτίμησης πλέον από το σύνολο του παγκόσμιου μουσικού κοινού, κάτι που παλιότερα έμοιαζε απίθανο. Bλέποντας εγχώριες μπάντες να έχουν πετύχει τόσα πολλά, όπως οι Rotting Christ, οι Planet Οf Zeus, οι 1000mods, οι Vodka Juniors, οι Nightstalker, οι Villagers of Ioannina City και άλλοι τόσοι, βρίσκεις στήριγμα και ελπίδα να κάνεις τα όνειρα, μουσική και την μουσική, ζωή. Βέβαια, ελάχιστα συγκροτήματα ζουν παράγοντας μόνο μουσική, οι περισσότεροι εργάζονται παράλληλα και είναι πολύ δύσκολο να αντεπεξέλθεις. Ειδικά σαν independent artist, εκτός από το κομμάτι τις μουσικής, πρέπει να διαχειρίζεσαι όλους τους λογαριασμούς, να έχεις νέα όλη την ώρα και είναι εξαντλητικό. Η πιο μεγάλη πρόκληση έρχεται συνήθως από μέσα. Υπάρχει κάτι σαν “κατάρα” που θέλει τις ελληνικές μπάντες να διαλύονται. Είναι δύσκολο να μένεις αισιόδοξος σε ένα απαισιόδοξο περιβάλλον. Πρέπει όλα τα μέλη να θέλουν πολύ αυτό που κάνουν χωρίς καμία πίεση και αναστολή. Πρέπει να είσαι διατεθειμένος να επενδύσεις, να ρισκάρεις και να αφιερώσεις.ώρες ατέλειωτες για ένα “γούστο”. Θα έλεγα ότι πρέπει να αποδεχθείς ότι θα χάσεις, τουλάχιστον την υπομονή σου, μέχρι να καταφέρεις κάτι.
Σε ευχαριστούμε πολύ για τις απαντήσεις. Κάποια μελλοντικά σχέδια της μπάντας ή οτιδήποτε άλλο θα ήθελες να αναφέρεις;
Μπα, κουράστηκα να μιλάω, δε θέλω άλλο ! (γέλια). Προς το παρόν προωθούμε τον δίσκο όπως μπορούμε. Αναμένουμε να γυρίσουν τα πράγματα στα φυσιολογικά επίπεδα και να μπούμε ξανά στο στούντιο με καινούργια κομμάτια και συνθέσεις. Ευχαριστούμε πολύ για την φιλοξενία. Ευχόμαστε και ανυπομονούμε να τα πούμε σε κάποιο live όταν αυτό καταστεί εφικτό.
Συνέντευξη: Χρύσα Γιουρμετάκη
Official Website
Facebook
YouTube
Instagram
Bandcamp
Spotify
Band Members
Φράνκ Λαμπαδαρόπουλος – Φωνητικά
Θάνος Ουζουνούδης – Κιθάρες
Γιώργος Ουζουνούδης – Κιθάρες
Μάνος Τζινιέρης – Μπάσο
Κωνσταντίνος Alex Νούλας – Τύμπανα
Discography
Chronos, 2021
