O Jérôme Reuter κυκλοφόρησε μέσω του project του, Rome, το δέκατο έκτο full–length album του και έτσι μου δόθηκε η αφορμή να μιλήσω μαζί του ώστε να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από αυτό.
Γεια σου Jérôme! Καλώς ήρθες στο webzine μας και συγχαρητήρια για την κυκλοφορία το “The Lone Furrow”! Ποια είναι η ανταπόκριση μέχρι στιγμής;
Γεια σου Τζούλια, χαίρομαι που σε γνωρίζω. Ευχαριστώ! Η ανταπόκριση είναι πολύ καλή όσο έχω δει.
Δώσε μας πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία σύνθεσης και ηχογράφησης του album.
Μου πήρε λίγο χρόνο να συγκεντρώσω τα κατάλληλα τραγούδια για το θέμα που είχα στο μυαλό μου. Υπήρξε μεγάλη αμφιταλάντευση για το συγκεκριμένο. Στα μέσα της διαδικασίας για τη σύνθεση έκανα ένα ταξίδι στην Ιρλανδία το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα να κάνουμε μία ηχογράφηση με φίλους μου στο Δουβλίνο. Για το αποτέλεσμα του δίσκου με τον τίτλο “The Dublin Session”, χρησιμοποίησα μερικά από τα τραγούδια τα οποία αρχικά προορίζονταν για το επόμενο ολοκληρωμένο album. Τα υπόλοιπα μισά, με πιο ιρλανδικό στοιχείο στη φύση τους, γράφτηκαν εκείνη τη στιγμή. Όπως και να έχει, το “The Lone Furrow” άλλαξε πολύ στην πορεία του ενός με δύο χρόνων που το δούλευα.
Το “The Lone Furrow” κατέληξε να ακούγεται πολύ πιο σκοτεινό από τις τελευταίες σας κυκλοφορίες. Σε τι το αποδίδεις αυτό;
Δεν ήταν, πραγματικά, αυτός ο σκοπός μου. Εννοώ ότι δεν σχεδίαζα να το κάνω πολύ «φωτεινό» ή ιδιαίτερα «σκοτεινό» αλλά θεωρώ ότι βγήκε καλά ισορροπημένο. Ή τουλάχιστον όσον αφορά το γούστο μου.
Ποιος είναι ο σύνδεσμος μεταξύ του λυρικού θέματος του “The Lone Furrow” και της μοντέρνας εποχής;
Δεν θέλω να φανώ ντροπαλός για αυτό αλλά δεν είμαι σε επιχείρηση που δίνει οδικούς χάρτες. Οι άνθρωποι θα πρέπει να το βρουν μόνοι τους. Νομίζω ότι είναι αρκετά επεξηγηματικό από μόνο του έτσι κι αλλιώς.
Υπάρχει μία πληθώρα προσκεκλημένων στο album. Πώς επιλέχθηκαν;
Αυτοί είναι, στο μεγαλύτερο μέρος, φίλοι που γνωρίζω καιρό. Και χρησιμοποίησα την ευκαιρία να τους βάλω όλους μαζί σε ένα δωμάτιο. Ο Nergal και ο Alan ήθελαν να δουλέψουν μαζί μου εδώ και αρκετό καιρό και οι υπόλοιποι είναι , βασικά, συνταξιδιώτες που γνώρισα στον δρόμο μέσα σε αυτά τα χρόνια.
Ενώ νόμιζα ότι το εξώφυλλο του “The Lone Furrow” είναι αρκετά μινιμαλιστικό, βρήκα το εξώφυλλο του single “Ächtung, Baby!” αρκετά συναρπαστικό. Μπορείς να μας πεις περισσότερα για αυτό;
Όχι. Αλλά φαίνεται καλό, έτσι δεν είναι;
Το album έχει ένα δυνατό κινηματογραφικό χαρακτήρα. Θα σε ενδιέφερε ποτέ να συνέθετες τη μουσική επένδυση για μία ταινία;
Το έχω κάνει αυτό μερικές φορές και δεν με ενδιαφέρει πια. Οι Rome είναι πολύ κινηματογραφικοί στη φύση τους έτσι κι αλλιώς.
Εάν δεν κάνω λάθος, έχετε κυκλοφορήσει δεκαέξι album σε δεκαπέντε χρόνια. Πόσο εύκολο είναι να κρατάς αυτή τη συνέπεια; Υπάρχουν περίοδοι όπου νιώθεις ότι δεν έχεις έμπνευση;
Εξαρτάται από το τί θεωρείς album ή session ή side release, δεν έχει σημασία. Με ενδιαφέρει να συνεχίσω να δίνω ώθηση, να προχωράω μπροστά είτε για καλό είτε για κακό. Δεν πιστεύω στο «μπλοκάρισμα» του συγγραφέα. Αυτό είναι για τους ανθρώπους που κάθονται και περιμένουν τη μούσα. Πρέπει να τη δελεάσεις με το να δείχνεις απασχολημένος. Θα θέλει την «δική σου» προσοχή. Αυτό είναι πολύ καλύτερο από το να μάχεσαι εσύ για τη δική της.
Ποια θεωρείς ότι είναι η εξέλιξη των Rome σε αυτά τα δεκαπέντε χρόνια;
Βήμα, βήμα στο οτιδήποτε. Δεν ξέρω, αυτή είναι μία ερώτηση για έναν μουσικολόγο φαντάζομαι.
Πώς έχει βοηθήσει το Internet την δουλειά σας;
Μοιράζομαι αρχεία με τον studio engineer απευθείας. Είναι πολύ πιο γρήγορο από το να τα περνάς σε ένα CD. Ή τουλάχιστον έτσι μου λέει.
Πότε και πώς ένιωσες την ώθηση να φτιάξεις μουσική;
Δεν ξέρω ακριβώς τί ήρθε πρώτο, εγώ το να ακούω μουσική και να θέλω να γίνω μέρος αυτού του κόσμου ή το να θέλω να τραβήξω την προσοχή των κοριτσιών υποκρινόμενος τον ποιητή. Νομίζω ότι η αρχική ορμή ήταν ότι ήθελα να είμαι αυτός πάνω στη σκηνή, οπότε η μουσική φαινόταν η σωστή επιλογή ώστε να φτάσω εκεί. Ήμουν πολύ νέος.
Έχουν υπάρξει φήμες για σημάδια ανόδου του ακροδεξιού εξτρεμισμού στο είδος της neo–folk μουσικής. Ποιες είναι οι σκέψεις σου πάνω σε αυτό;
Αυτά είναι βλακείες! Η σκηνή (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν) δεν έχει αλλάξει. Είναι ο κόσμος που έχει αλλάξει. Και οι πολιτικές κατηγοριοποιήσεις έχουν γίνει κάπως εκδικητικές και τυχαίες μαζί με αυτό.
Έχει επηρεάσει η πανδημία σχέδια των Rome; Πώς νιώθεις εσύ προσωπικά για όλη αυτή την κατάσταση;
Φυσικά και τα επηρέασε. Ακυρώσαμε περίπου 100 ζωντανές εμφανίσεις εξαιτίας αυτού και έτσι όλοι παλεύουμε να το ξεπεράσουμε. Όσον αφορά τα αισθήματά μου…ποιος νοιάζεται! Είναι αυτό που είναι. Όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα, οι δυνατοί συνεχίζουν, όπως λένε. Αυτό είναι κάτι που θέλω να επιχειρήσω (γέλια).
Ποια θα είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Στοιχηματίζω ότι θα ακούσουμε νέα από εσάς σύντομα.
Ναι, φυσικά! Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να βγούμε από αυτό, να κοιτάμε μπροστά!
Δεν έχω τεμπελιάσει στο μεσοδιάστημα.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σου και τις απαντήσεις. Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις;
Όχι, είμαι εντάξει, σε ευχαριστώ πολύ!
Τζούλια Τσαγκάρη
Μετάφραση: Ελίζα Καπουράλου
Discography
Nera, 2006
Confessions D’Un Voleur D’Ames, 2007
Masse Mensch Material, 2008
Flowers From Exile, 2009
Nos Chants Perdus, 2010
Die Aesthetik der Herrschaftsfreiheit, 2011
Fester, 2012
Hell Money, 2012
Hate Us and See If We Mind, 2013
A Passage to Rhodesia, 2014
Coriolan, 2016
The Hyperion Machine, 2016
Hall of Thatch, 2018
Le ceneri di Heliodoro, 2019
The Dublin Session, 2019
The Lone Furrow, 2020
