Νέα μπάντα, παλιοί μουσικοί. Σίγουρη επιτυχία…μάλλον. Σε αυτή την περίπτωση δεν είμαι ακριβώς σίγουρη, αλλά το νέο album των Greyhawk, είναι σίγουρα ένα ευχάριστο νέο, στην heavy metal μουσική. Το album, που αποτελείται από έντεκα κομμάτια (δέκα αν βγάλουμε την αρχική εισαγωγή) και διαρκεί συνολικά σαράντα τέσσερα λεπτά είναι συνολικά η δεύτερη κυκλοφορία της μπάντας, από την ίδρυσή της το 2018, μετά το περυσινό EP “Ride Out”.
Και είναι ένα κλασικός heavy metal δίσκος. Αφενός γιατί είναι όντως κλασικό heavy metal, αφετέρου γιατί δεν έχει τίποτα το πρωτοποριακό ή καινοτόμο μέσα του. Αλλά ακόμη και έτσι είναι σε γενικές γραμμές ένας πάρα πολύ καλό άκουσμα.
Για να είμαι ειλικρινής στα πρώτα τραγούδια δεν συμπάθησα καθόλου τα φωνητικά. Ενώ όλη η μπάντα ακουγόταν φοβερή, η προσπάθεια του τραγουδιστή να βγάλει ψηλές, μου χαλούσε το σύνολο. Από το τρίτο-τέταρτο κομμάτι ξεκινάει η φάση να γίνεται τέρμα καλύτερη και πραγματικά για μένα ο τραγουδιστής έχει τόσο υπέροχες χαμηλές που οι ψηλές απλά δεν χρειάζονται. Για τα υπόλοιπα μέλη δεν μιλάω πολύ γιατί όπως προείπα είναι ένας προς έναν άψογοι σε όλα τα κομμάτια
Θέλω όμως σε αυτό το σημείο να ασχοληθούμε συγκεκριμένα με ένα κομμάτι, το έκτο του δίσκου “R.X.R.O.”, το μόνο instrumental μέσα σε αυτόν. Τι αριστούργημα είναι αυτό; Οι αρμονικές, ο ρυθμός, τα solos. Είναι απλά όλα απίστευτα. Και φανταστείτε το λέει αυτό ένας άνθρωπος που σιχαίνεται με πάθος οτιδήποτε δεν έχει φωνητικά (ουπς). Οπότε για να το λέω μάλλον έχει κάτι αυτό το κομμάτι…
Άλλα πολύ τίμια κομμάτια στον δίσκο, είναι το “The Rising Sign” και το “Don’t Wait For The Wizard” που το κόβω να μπαίνει άνετα στη λίστα με τα αγαπημένα μου. Γενικότερα όποιος σέβεται και ακούει κλασικό heavy/power metal τύπου Iron Maiden, Dio, Yngwie Malmsteen νομίζω θα ενθουσιαστεί με τους Greyhawk.
8/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]
