Αχ, τα νιάτα… Σαν χτες μου φαίνεται που έβλεπα τους Disavowed να παίζουν μαζί με τους Cannibal Corpse στο An Club. Τελικά, η εν λόγω ισοπεδωτική συναυλία είχε γίνει πριν δεκατρία χρόνια και η συνειδητοποίηση αυτή με κάνει να αισθάνομαι σκατόγρια. Οι Disavowed πάλι, δεν φαίνεται να νιώθουν καθόλου έτσι. Κι ας έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τη δημιουργία τους. Για την ακρίβεια εικοσιτέσσερα, αν συμπεριλάβουμε επιπλέον την τετραετία που ουσιαστικά η ίδια μπάντα προϋπήρχε με το όνομα Nocturnal Silence.
Στο “Revocation Of The Fallen” ακούμε υπερτεχνικό brutal death metal κλασικού αμερικάνικου ύφους, αλλά κάποιες λεπτομέρειες προδίδουν την ευρωπαϊκή φινέτσα της μουσικής των Ολλανδών. Και κάπως έτσι, οι δικάσεις και οι χαρακτηριστικές αρμονίες των Suffocation συναντούν την τεχνική επιδεξιότητα των Carcass. Ο Robbe Kok των Obsidian και Arsebreed παραμένει βόθρος, διατηρώντας το ιδιαίτερο προσωπικό ύφος που ξεκίνησε στο “Perceptive Deception” και εξέλιξε στο “Stagnated Existence”.
Πέρα από τα growls του Robbe, το υπόλοιπο συγκρότημα εμφανίζεται εξαιρετικά σφιχτοδεμένο. Καθόλου περίεργο καθώς η συγκεκριμένη σύνθεση μελών έχει μακροημερεύσει για εντυπωσιακά μεγάλο διάστημα, εκτός από τη θέση στα τύμπανα, η οποία έχει αποτελέσει πολλάκις πονοκέφαλο για το σχήμα. Ο καινούριος drummer πάντως έχει εξαιρετικές επιδόσεις και φαντάζει ιδανική προσθήκη.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που διατηρείται εδώ, είναι το «ενήλικο» στιχουργικό περιεχόμενό τους, σε σχέση με τις υπόλοιπες μπάντες του ιδιώματος. Δηλαδή το συγκρότημα δεν εμπνέεται από την τετριμμένη θεματολογία τρόμου, αλλά από διάφορα φιλοσοφικά και επιστημονικά ζητήματα. Το γεγονός αυτό ταιριάζει γάντι με συνθέσεις όπως το “Therapeutic Dissonance”, που έκτος από τόνους καφρίλας, διαθέτουν επίσης την προοδευτική νοοτροπία των αείμνηστων Death στη δομή τους. Αν ήταν όμως να χαρακτηρίσουμε έναν δίσκο ως το απόλυτο ταίρι του “Revocation Of The Fallen”, θα ήταν το εξίσου υπερτεχνικό “Scepter Of The Ancients” των Psycroptic. Το κοινό στοιχείο των δύο αυτών συγκροτημάτων, που ταυτόχρονα τα ξεχωρίζει από την υπόλοιπη σκηνή, είναι ότι έχουν πραγματικά τραγούδια, με διακριτή δομή. Όχι απλά ένα τσίρκο δικάσεων και ταχύτητας, το οποίο μοιραία καταντάει μονότονο από ένα σημείο και μετά.
Άλλες μπάντες που αποτελούν σημείο αναφοράς για το συγκρότημα είναι οι Deeds Of Flesh, Dying Fetus και Disgorge, αλλά και οι συμπορευτές τους στην ολλανδική σκηνή Severe Torture και Pyaemia. Ο Joel Sta των τελευταίων κάνει τακτικά δεύτερα φωνητικά στις κυκλοφορίες των Disavowed, ρόλο που έχει ανταποδώσει με τη σειρά του ο “Pornstar K.” τόσο στους Pyaemia, όσο και στους Arsebreed που αποτελούν κοινό μουσικό project των δύο τραγουδιστών.
Δεν χρειάζεται να (ξανα)εφεύρει μια μπάντα τον τροχό για να κυκλοφορήσει έναν πολύ καλό tech death δίσκο. Αρκεί να έχει βρει το δικό της ύφος, κάτι που έχουν πετύχει απόλυτα οι Ολλανδοί. Γεγονός που κάνει κάθε κυκλοφορία τους απαραίτητη για τους φίλους του ιδιώματος ή όσους επιθυμούν να γίνουν τέτοιοι. Μπορεί να τους παίρνει λίγο παραπάνω χρόνο να την ολοκληρώσουν κάθε φορά, αλλά με κάτι τέτοιες δουλειές, είναι να ξανασυστήνεσαι.
8,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
