Δεν έχω ξανά ακούσει ποτέ μου κάτι παρόμοιο. Το νέο album των Bioplan είναι μία μίξη σχεδόν όλων των ειδών που ξέρω. Στοίχημα πως απλά το κατέταξαν σε progressive για να μην μπερδέψουν κόσμο.
Για να λέμε και τα πράγματα όπως είναι, έπαιξε τεράστιο ρόλο το γεγονός ότι οι Bioplan δεν είναι παρά ένα project του Σουηδού τραγουδιστή Andi Kravljaca, ο οποίος επιστράτευσε άλλους έξι μουσικούς και δημιούργησαν μαζί αυτό το τρομερό album. Και επειδή μπερδεύτηκα και εγώ, σε αυτόν τον δίσκο ο Andi δεν τραγουδά, παίζει όμως μπάσο και πλήκτρα, όπου δεν σολάρει κάποιος άλλος. Είχε επίσης την ιδεάρα να φτιάξει έναν τέρμα 80s δίσκο που να πιάνει όλα τα είδη μουσικής της εποχής εκείνης.
Επειδή λοιπόν οι ταλεντάρες που συντέλεσαν στη δημιουργία αυτού του album πρέπει να αναφερθούν, ξεκινάμε τις αναφορές. Από το έκτο έως και το δέκατο κομμάτι, μπάσο παίζει ο Άγλλος Rich Hinks (Aeon Zen, Annihilator). Το solo στα πλήκτρα στο πέμπτο κομμάτι έχει αναλάβει ο Harri Koskela. Τέλος, στο έβδομο κομμάτι, που το θεωρώ το πιο κοντινό σε metal από όλο τον υπόλοιπο δίσκο, στα πλήκτρα βρίσκονται οι Andreas Söderin (Seventh Wonder) και Pekka Laitinen (Soulset) και στις κιθάρες οι Emil Pohjalainen (Amberian Dawn) και Alistair Bell (Aeon Zen). Τόσοι ήταν οι μουσικοί λοιπόν που ένωσαν τις δυνάμεις τους για να ακούσουμε εμείς αυτή την μουσική που χαρακτηρίστηκε ήδη ως «μουσική που θυμίζει το soundtrack του Miami Vice» και όποιος το είπε έχει δίκιο.
Γενικά θεωρώ πως αυτό τον δίσκο οποιοσδήποτε μουσικόφιλος και να τον πάρει θα του αρέσει. Άλλοτε είναι πιο jazz, άλλοτε πιο electro pop και άλλοτε απλά είναι κάτι δικό του. Που εντωμεταξύ δεν το πιάνω ιδιαίτερα γιατί όλοι οι μουσικοί που συνεργάστηκαν σε αυτό τον δίσκο είναι σε metal μπάντες και το αποτέλεσμα μόνο metal δεν είναι. Καλά, όχι ότι είναι και κακό, απλά λέμε. Είναι βασικά πάρα πολύ καλό. Και ας μην έχει στίχους.
8/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]
