Οι Nefandus αποτελούν ένα από τα πιο cult ονόματα στη σουηδική σκηνή του underground black metal. Όπως λένε και οι ίδιοι, και για να ξέρουμε και τις μας γίνεται άλλωστε, σκοπός τους είναι να διαδώσουν το φώς του Εωσφόρου και να κηρύξουν το λόγο του. Αυτά με τη θεματολογία. Η μπάντα υπάρχει από το μακρινό 1993 οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για παλιοσειρές. Το γεγονός δε ότι μέσα σε αυτά τα 21 χρόνια έχουν, μαζί με τον φετινό, μόνο τρείς δίσκους καταδεικνύει ακριβώς το γεγονός των προσεκτικών τους κινήσεων σε αυτό το τομέα. Από τη κυκλοφορία του “Death Holy Death” το 2009, και μετά στη μπάντα έχουν μείνει μόνο ο Balphegor (Ofermod, Serpent Noir; γενικά δεν έχει αφήσει σατανίλα για σατανίλα που να μην είναι μπλεγμένος) και Ushatar (Deathqintet,ex- The Legion, ex-Sargatanas Reign) με την προσθήκη πλέον session μουσικών, εν έτει 2014, για τη συμπλήρωση του line up. Ενώ γνώριζα τη μπάντα εδώ και πολλά χρόνια σαν όνομα εν τούτοις τώρα έρχομαι σε επαφή με το υλικό τους. Καταρχήν αν περιμένετε πρωτοτυπία, το ξεκαθαρίζουμε από τώρα, να πάτε αλλού. Το black metal τους μίζερο, αργό, πνιγερό και καταραμένο, σέρνεται αιώνια με κάποιες εκλάμψεις ταχύτητας στο όρια του λίγο πιο πάνω από το mid tempo. Σημεία αναφοράς της μπάντας είναι σαφώς οι πιο αργές και σίγουρα όχι οι αμιγώς black metal ημέρες των Darkthrone από τη μία και εκείνο το παίξιμο των Mayhem στο “Buried By Time And Dust” από το θρυλικό “De Mysteriis…”. Αργές μελωδίες απλώνονται με τρόπο εξαθλιωμένο και βασανισμένο για να προσδώσουν ποικιλία στο άκουσμα. Αυτά με τα αντικειμενικά χαρακτηριστικά. Επειδή όμως τη κριτική τη φόρτωσαν σε μένα αυτή είναι η άποψη μου. Θεματολογικά με έχουν χάσει τελείως, αλλά αυτό συμβαίνει με πολλούς, οπότε ακόμη και το παρακάμπτουμε. Μουσικά τώρα το όλο image που πλαισιώνεται με πολύ ταιριαστή, είναι η αλήθεια, προς τούτο μουσική, με αφήνει παγερά αδιάφορο καθώς μου λείπει πάρα πολύ η ποικιλία ρυθμών και κυρίως οι ταχύτητες. Το μόνο θετικό, οι διάσπαρτες μελωδίες οι οποίες δείχνουν και μια πολυπλοκότητα στη σκέψη ακριβώς όπως και στους Opeth, πράγμα που μου αρέσει. Όσο είμαι σίγουρος για τα γούστα μου, άλλο τόσο είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει κόσμος και ειδικά οι πιο παλιοί που θα τους γουστάρουν. Για μένα δεν μπορεί να πάρει παραπάνω από…
6/10
Τάσος Δεληγιάννης
