Μπορεί να παρομοιαστεί η ακρόαση του συγκεκριμένου δίσκου με μια επίσκεψη σε ένα ναό, ή με παρακολούθηση μιας τελετουργίας. Μια ιδιαίτερη δουλειά από το συγκρότημα αυτό. Με ένα εκκλησιαστικό πέρασμα στην αρχή, δίνουν μια θρησκευτική ατμόσφαιρα και οδηγούν τον ακροατή κατευθείαν στο δεύτερο κομμάτι «Die Angeklagten» με ακουστικά όργανα, αργή ατμοσφαιρική μουσική, για κρουστά απλούς χτύπους και τη φωνή να αφηγείται. Το «To enslave and Destroy» ξεκινάει με κλάματα, χορωδιακά γυναικεία φωνητικά και τα κρουστά αναλύονται περισσότερο. Η μουσική τους δεν είναι κακή, αλλά θα μπορούσε να φρικάρει κάποιος λόγω της ιδιαιτερότητάς τους. Το όλο πλάνο θυμίζει ατμοσφαιρική και εκκλησιαστική μουσική. Η φωνή δεν έχει μελωδία, ακούγεται σαν από μεγάφωνο ή σαν από μια μακρινή εποχή. Άμα συγκεντρώσει κανείς την προσοχή του στο χτύπο των κρουστών μπορεί και να μουρλαθεί. Και αυτό γιατί όλα τα κομμάτια φαίνεται να χτυπούν στον ίδιο παλμό και οι συνθέσεις τους βασίζονται στην επανάληψη. Συμπερασματικά, ο δίσκος είναι για συγκεκριμένα γούστα.
7/10
Ήλια Τσάρα
