Ενδιαφέρουσα περίπτωση οι Throne Of Iron, όχι όμως για την μουσική τους αλλά για την ιστορία που κρύβεται πίσω από την ίδρυση τους. Το σχήμα λοιπόν ξεκίνησε σαν one-man project από τον Tucker Thomasson την βραδιά που πέθανε ένα από τα μουσικά του είδωλα: ο μεγάλος Mark Shelton. Την ίδια βραδιά λοιπόν, ο Thomasson αποφάσισε να συνδυάσει την αγάπη τους για τους Manilla Road και τα…RPG (όχι τα όπλα, τα επιτραπέζια).
Έκτοτε, από το 2018 δηλαδή, έχει κυκλοφορήσει ούτε λίγο ούτε πολύ: ένα demo, οχτώ (!) singles, μια συλλογή που περιλαμβάνει τα πιο πολλά από τα κομμάτια που κάποιος μπορεί να ακούσει και…αυτό εδώ. Δεν σχολιάζω τίποτα από τα παραπάνω, μιας και αφού έχουμε ελεύθερη αγορά ο καθένας κάνει αυτό που του αρέσει.
Μουσικά λοιπόν οι Throne Of Iron δεν λένε και πολλά πράγματα. Απλοϊκό heavy metal (για να μην πω εφηβικό) που το έχουμε ακούσει «ν» φορές και σε πολύ καλύτερη απόδοση. Μέτρια φωνητικά, μέτριες συνθέσεις, μέτρια παραγωγή…μια χρυσή μετριότητα. Οι σχέσεις τις μουσικής του σχήματος με αυτής των Manilla Road μάλλον πιο πολύ σαν ιδέα υπάρχουν παρά τίποτα άλλο.
Σέβομαι την αγάπη του Tucker και εκτιμώ το πάθος του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εθελοτυφλώ μπροστά στην πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι το “Adventure One” δεν έχει λόγο ύπαρξης, πόσο μάλλον αγοράς . Δεν ξέρω σε ποιους απευθύνεται, αλλά σίγουρα εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς.
3/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
