Σχεδόν 2 χρόνια μετά το “Bilateral” και οι Νορβηγοί επιστρέφουν με μοναδικό σκοπό να προσφέρουν άλλο ένα αριστούργημα στην παγκόσμια rock δισκογραφία. Ένα άλμπουμ το οποίο όμως καμία σχέση δεν έχει με τα προηγούμενα άλμπουμ των ιδίων, όπως και όλα τα υπόλοιπα φυσικά. Νομίζω όμως πως έχω να ακούσω κάτι τόσο βαθιά συναισθηματικό και απίστευτα όμορφο, παρά την σκοτεινάδα του, από το “Alternative 4” των Αnathema. Φυσικά και δεν συγκρίνω και δεν πρέπει να συγκρίνω τις δύο μπάντες μουσικά γιατί δεν πρέπει. Αν θα έπρεπε να συγκρίνω κάποια μπάντα με τους Leprous αυτοί θα ήταν οι Opeth αλλά και πάλι θα έπεφτα σε μια τεράστια παγίδα… Από το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, το επιβλητικό “Foe”, έως την τελευταία νότα του “Contaminate Me” οι Leprous παραδίδουν μαθήματα progressive ομορφιάς και αρτιότητας. Χωρίς ιδιαίτερες πολυπλοκότητες και λοιπά μέλια καταφέρνουν να σε μαγνητίσουν και να χαθείς μέσα στο μουσικό ταξίδι που ονομάζεται “Coal” παρέα με την μαγευτική φωνή του Einar Solberg. Αν και όλο το άλμπουμ είναι πολύ καλό ξεχωρίζουν τα “The Cloak” και τα 9λεπτα έπη “The Valley” και “Echo”, ενώ με κομμάτια όπως τα “Contaminate Me” και “Chronic” σε γυρνάνε λίγο πίσω και σε προηγούμενες δουλειές τους. Η παραγωγή του άλμπουμ έγινε από τους Heidi Solberg Tveitan και Vegard Tveitan των Mnemosyne σε συνεργασία με τους Leprous. Η μίξη έγινε από τον Jens Bogren και τα master έγιναν από τον Tony Lindgren στα Fascination Street Studios (Kreator, Opeth, Symphony X κτλ). Έχω την γνώμη ότι μπορεί να μιλάμε για τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς. Απλά επειδή δεν μου αρέσει να λέω μεγάλα λόγια και επειδή έχουμε κάποιους μήνες μπροστά μας…
9/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
