Στα άδυτα του thrash μας πετάξανε οι Heart Attack, αν και, έχοντας περάσει όλη μου την εφηβεία ακούγοντας thrash, μπορώ να πω πως το “Stop Pretending” δεν είναι απόλυτα καθαρόαιμο thrash. Το πρώτο κομμάτι του δίσκου μου άρεσε πολύ και μου δημιούργησε μια πολύ ωραία εντύπωση για τη μουσική της μπάντας. Το δεύτερο με τίτλο “Face The Music” είχε μια παράξενη ισορροπία μεταξύ του χωσίματος και της υποτονικότητας. Κάπου στο 3:30 του κομματιού έφτασα και στο σημείο του ενθουσιασμού καθώς οι τύποι έκαναν την καλύτερη δουλειά και απέφυγαν από το να γίνουν γραφικοί. Επίσης δεν ντρέπομαι να πω πως οι κιθάρες είναι υπερβολικά καλοδουλεμένες και η απλούστερη ταμπέλα που μπορώ να βάλω είναι πως πρόκειται για σολάρες… Συνεχίζω με το “Sweet Hunting” όπου παίρνει μέρος και ο Shawter των Dagoba. Το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν κάποιος πιο ωμό, αλλά ο πρωτοφανής συγχρονισμός στο τέλος με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Στη συνέχεια για το “Lazarus” δεν έχω να πω πολλά πράγματα παρά μόνο πως το σόλο μου θύμισε κάτι από τη σύνθεση του Van Halen για το σόλο του “Beat It”. Όσο συνεχίζω την ακρόαση παρατηρώ πως οι ιδέες μειώνονται. Ναι μεν η μουσική είναι καλή αλλά δεν είναι αρκετά ξεχωριστή. Το “Down The Way” κάνει μια εισαγωγή που μου κλείνει γρήγορα το στόμα και ό,τι κακό ήμουν έτοιμη να ξεστομίσω διαγράφεται. Απλά το κομμάτι μόνο thrash δεν μου έφερε στο μυαλό. Για την ακρίβεια νόμιζα ότι επρόκειτο γι Gojira, το “Wasted Generation” από την άλλη μου έφερε στο μυαλό την πρόσφατη κυκλοφορία των Machine Head.. Κοινώς είναι πολλές οι επιρροές και αυτό είναι καλό αλλά απ’ ότι φαίνεται η μπάντα θέλει λίγο ακόμα χρόνο να ανακαλύψει τον εαυτό της. Ωστόσο τα βήματα που ακολουθεί είναι καλά και το “Stop Pretending” είναι αναμφισβήτητα μία δουλειά που πρέπει να εκτιμηθεί από το κοινό.
7/10
Ντένια Παλαιολόγου
