Oι Vuolla, μετά από ένα EP (“At The Edge Of The Mist” 2011) και ένα single (“Rivers In me” 2012), υπογράφουν με τη γερμανική εταιρία Scwardorn ένα χρόνο νωρίτερα και κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ. Το φινλανδικό συγκρότημα από την περιοχή Jyväskylä οπωσδήποτε έχει επιρροές απο τους συμπατριώτες Swallow The Sun, αλλά και από Katatonia και πρώιμους Anathema.
Στην πραγματικότητα θα διακρίνει κανείς διάφορα στοιχεία στη μουσική τους, όπως για παράδειγμα μελαγχολικό και – πάντα στην περίπτωσή τους – ατμοσφαιρικό post rock στις πρώτες νότες του χαμηλοκουρδισμένου “Death Incredible”. Λίγο αργότερα πάντως και μετά το μυστηριώδες riff του κομματιού, όπως και στο “Emperor” που ακολουθεί φαίνεται πιο ξεκάθαρα η κατά βάση doom/death metal προσέγγισή τους. Μπορώ να πω ότι τα φωνητικά της Kati Kallinen μου θύμισαν Draconian. Καθώς ακούς το δίσκο, ενώ προχωράει, θα διαπιστώσεις ότι οι Vuolla καταφέρνουν να συνδυάζουν πολύ καλά διάφορα στοιχεία, όπως post rock που έγραψα και πριν, ατμόσφαιρα, μελαγχολία, καθαρά γυναικεία φωνητικά και brutal. Με το “Rain Garden” μου ήρθαν στο μυαλό οι Leaves’ Eyes. Δείχνει νομίζω αρκετά από τα στοιχεία και τους συνδυασμούς που κάνει η μπάντα στο ντεμπούτο της. Και ολίγον από My Dying Bride. Υπάρχει και το σπαρακτικό “Shadow Layer” το οποίο είναι και το μοναδικό κομμάτι που επικρατούν πιο πολύ τα γυναικεία φωνητικά. Ένα φοβερό τραγούδι που σε ρίχνει περισσότερο.
Γενικά, το άλμπουμ αυτό με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις και προσωπικά απόλαυσα όλες τις στιγμές του. Χάθηκα ευχάριστα και στο εντεκάλεπτο “Rivers In Me”, στο “Film” με το πολύ όμορφο πιάνο και στο “Quiet Cold”. Παρόλο που όλα τα κομμάτια είναι μεγάλα σε διάρκεια, δεν κουράζουν και ο ακροατής δε το καταλαβαίνει αυτό, δε θα τον νοιάξει εάν ακούσει το δίσκο, απλά θα χαθεί στο μουσικό του ταξίδι και μέσα στην πυκνή ατμόσφαιρα που αυτό δημιουργεί! Με βεβαιότητα λέω, ότι μετά από καιρό, θα σου αρέσει και θα ξαναβάλεις το δίσκο, αν όχι όλα, τότε σίγουρα κάποια κομμάτια του.
8/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
