Πάντα ένα album των Gojira είναι ένα πολυαναμενόμενο γεγονός. Οι τεράστιοι Γάλλοι είναι μια μπάντα που δεν μπορείς να βάλεις εύκολα κάτω από μία συγκεκριμένη ταμπέλα, γιατί απλά αποτελούν κατηγορία από μόνοι τους και αυτό το δείχνουν σε κάθε τους κυκλοφορία. H διάθεση για πειραματισμό, η συνθετική δεινότητα και το μεγάλο ταλέντο που διαθέτουν τους έχουν κάνει πλέον μια από τις μπάντες που θα μείνουν σίγουρα στην ιστορία της μουσικής μας. Μετά από τέσσερα χρόνια αναμονής από το προηγούμενο πόνημα τους, “L’Enfant Sauvage”, ήρθε η ήρα να ακούσουμε το νέο album τους που φέρει τον τίτλο “Μagma”.
Σε αυτό το album επιχειρούν – πολύ πετυχημένα – να κάνουν έναν δίσκο που να είναι προσιτός σε ένα ευρύτερο κοινό χωρίς όμως να κάνουν συμβιβασμούς στον ήχο τους, πράγμα που φάνηκε όταν ακούσαμε για πρώτη φορά το “Stranded” που ίσως είναι το πιο hit κομμάτι που έχουν κάνει ποτέ. Ο ήχος και η όλη παραγωγή είναι υποδειγματικά, με κιθάρες που τσακίζουν μαζί με πολύ όμορφη και ισορροπημένη χρήση των εφέ. Τα τύμπανα του Mario Duplantier – ένας από τους καλύτερους σύγχρονους drummers – ακούγονται εξαιρετικά όπως πάντα άλλωστε. Ο τύπος είναι «χταπόδι» και μόνο αυτός θα μπορούσε να χτίσει τον πραγματικά μοναδικό τρόπο απόδοσης του rhythm section.
Τα φωνητικά του Joe Duplantier παρουσιάζουν πιο μεγάλη ποικιλομορφία από ποτέ. Υπάρχει μεγάλη εναλλαγή από καθαρά, thrash, brutal μέχρι και χορωδιακά. Η φωνή και οι ερμηνείες είναι ίσως το μεγαλύτερο ατού του δίσκου. Εδώ δεν έχουμε επίδειξη ικανοτήτων και καφρίλα για την καφρίλα αλλά κατάθεση ψυχής από τον Joe, πράγμα που φαίνεται και από τους στίχους που έχουν γίνει αρκετά προσωπικοί και φορτισμένοι, κρατώντας ταυτόχρονα το στοιχείο της κοινωνικής/περιβαλλοντικής ανησυχίας που τους χαρακτήριζε πάντα στιχουργικά. Συνθετικά όπως προανέφερα, ο δίσκος είναι πιο εύκολος στο αυτί αλλά χωρίς να χάνει σε προσωπικότητα, πειραματισμό και ποικιλία στις ιδέες και τις διαθέσεις. Υπάρχουν από πιο μελωδικές στιγμές μέχρι αρκετά σκοτεινά και heavy σημεία, με το προοδευτικό στοιχείο να είναι πάντα παρόν.
Όλο το album ακούγεται πολύ ευχάριστα και έχει πολύ ωραία ροή και δεν μπορώ να βρω κακό κομμάτι ή filler, πράγμα που προσωπικά θεωρώ σημαντικό για έναν δίσκο. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια, αυτά θα ήταν το “Silvera” με τις απίστευτες κιθάρες, το hit-άκι “Stranded”, το στοιχειωμένο “Pray”, το ατμοσφαιρικό “Low Lands” και το καρα-heavy “Only Pain”. Το “Magma” κατά την άποψή μου αποτελεί ένα ακόμα διαμάντι στην σπουδαία δισκογραφία των Gojira. Είναι ένα album που σίγουρα ικανοποιεί τους χρόνιους οπαδούς τους και σίγουρα θα φέρει νέους. Είναι ένα καλό ξεκίνημα για κάποιον που δεν τους έχει ακούσει ποτέ και θέλει να μπει στον κόσμο τους, οπότε το προτείνω ανεπιφύλακτα!
9,5/10
Κώστας Βλεπάκης
[email protected]
