Έξι σχεδόν χρόνια μετά το “Black Hole” οι Σουηδοί stoners επέστρεψαν με το “III”. Με μπροστάρη τον Eduardo Rodriguez Fernandez στις κιθάρες και τα φωνητικά και το rhythm section των Par Hallgren και Christian Lundberg σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα, η μπάντα μετρά δεκαετή πορεία στον χώρο. Τα τραγούδια στο σύνολο τους είναι αρκετά ισορροπημένα και το album κατά κύριο λόγο στηρίζεται σε mid-tempo συνθέσεις με γήινα κιθαριστικά riffs και αξιομνημόνευτα solos.Στο οπισθόφυλλο του album το λέει ξεκάθαρα: “Τεράστιες μελωδίες, fusion κιθάρες και funky ρυθμοί έρχονται να σου συντρίψουν το κεφάλι σε σημείο πραγματικής ηδονής. Έτσι δρουν τα ναρκωτικά!”. Η μπάντα κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός και κατά κάποιο τρόπο έχει διοχετεύσει όλη της τη δύναμή σε κάθε ένα από τα δέκα τραγούδια που θα ακούσεις εδώ. Όσοι γουστάρετε μπάντες όπως οι Queens of the Stone Age, Kyuss, Soundgarden αλλά και Cream, Colour Haze είμαι σίγουρος πως θα σας αρέσει και αυτό εδώ. Το εναρκτήριο “Zoetrope” ανοίγει με τα τύμπανα να δίνουν τον ρυθμό οδηγώντας σε έναν αρχετυπικό stoner ήχο με όλο αυτό το fuzzy κιθαριστικό riffing και τις τυπικές μπασογραμμές. Τα φωνητικά του Fernandez δεν είναι κάτι το συναρπαστικό απλά δένουν όμορφα με τη μουσική χωρίς να την υπερκαλύπτουν. Το “Golden Dawn” είναι ένα από τα πιο heavy τραγούδια που θα ακούσεις στο “III” με ένα αξέχαστο βασικό riff, πομπώδη μπασογραμμή και ακόμα πιο εντυπωσιακό solo. Το “Marrow Soup” είναι από τις πιο χαλαρές και ψυχεδελικές στιγμές του album αλλά ξεχωρίζει γι’ αυτή του την ανεμελιά και το σχεδόν “Hazy” riff του. Είναι ότι πιο κοντινό στους Colour Haze αλλά παρόλα αυτά δεν χάνει τον Sunshine-χαρακτήρα του. Το “Beneath the Song” είναι το πιο δυνατό χαρτί και ότι καλύτερο άκουσα στο “III”.Φοβερές εναλλαγές funky, fusion ρυθμών κι ένα βασικό μονολιθικό riff που και νεκρούς ανασταίνει. Πέρα από τις καλύτερες στιγμές που προανέφερα και οι υπόλοιπες συνθέσεις είναι αρκετά καλές με τα πάνω και τα κάτω τους και σε γενικές γραμμές το “ΙΙΙ” είναι μια χαρά album-άκι και πολύ καλή επιλογή για τους stoner-άδες!
7/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
