Όποιος ψάχνει, λένε, βρίσκει. Και αυτό έγινε με την Cult Metal Classics και τους Αμερικάνους Mesheen. Ρε μπαγάσες, που πάτε και τους ξετρυπώνετε; Όπως καταλαβαίνετε, εδώ δεν μιλάμε για μια ακριβώς νέα δουλειά αλλά για την δικαίωση ενός συγκροτήματος που είδε το ντεμπούτο του να κυκλοφορεί μετά από πολλά χρόνια.
Οι Mesheen λοιπόν ξεκίνησαν από τις στάχτες των Tyton και συγκεκριμένα από τους Bobby Tait (τύμπανα) και Joey Scott (κιθάρες). Μάζεψαν και άλλα μέλη και πίσω στο 1992 κυκλοφόρησαν δύο demos. Υπέγραψαν με ευρωπαϊκή εταιρία, μπήκαν στο στούντιο, ετοίμασαν το ντεμπούτο τους και όπως πολλές φορές συμβαίνει η δισκογραφική έκλεισε. Μετά πλάκωσε και το grunge και…fast-forward στο 2020 και η Cult Metal Classics τους εντόπισε και πλέον έχουμε αυτό το άλμπουμ στα χέρια μας.
Αν κάποιος αναλογισθεί ποια σχήματα μεσουρανούσαν την περίοδο εκείνη στην Αμερική, έχει μια καλή εικόνα πριν ακούσει καν μια νότα. Οι Mesheen παίζουν ένα αρκετά ευχάριστο μελωδικό heavy που χρωστά πολλά στον ήχο του σε σχήματα όπως οι Queensrÿche, Dokken αλλά και Savatage. Τα πιο πολλά ρεφραίν είναι αρκετά εμπορικά και σίγουρα τουλάχιστον δυο-τρία κομμάτια τους θα μπορούσαν να γίνουν και επιτυχίες. Κομμάτια όπως το εναρκτήριο “Fight For The Peace”, ναι ξέρω, “A Matter Of Time” και “Next Generation” δεν πιστεύω ότι μπορεί να αφήσουν κάποιον οπαδό του στυλ αυτού ανεπηρέαστο.
Από την άλλη, δεν μπορώ να πω ότι ο τραγουδιστής τους Ted Heath είναι και η καλύτερη φωνή. Σαν αποτέλεσμα πιστεύω ότι σε κάποια τραγούδια τραβά το υλικό προς τα κάτω. Επίσης, παρότι το υλικό έχει υποστεί μια επεξεργασία δεν κρύβει τα χρονάκια του, αν αυτό είναι κάτι που σας ενοχλεί. Στην εποχή του το “A Matter Of Time” θα ήταν μια συμπαθητική κυκλοφορία με δυνατές στιγμές. Σήμερα είναι μια ματιά σε ένα χρονοντούλαπο της μουσικής ιστορίας και μιας περιόδου που προσωπικά αγαπώ πολύ.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
