Metal-core με μελωδικά death metal στοιχεία από το Ηνωμένο Βασίλειο. Υπέρμετρος ενθουσιασμός, μερικά heavy riffs, πετούμενα τύμπανα, οργισμένοι έφηβοι που μόλις σχόλασαν από το ωδείο και πολλά χασμουρητά. Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Εν έτει 2009 αν η τόλμη σου φτάνει στο σημείο να κάτσεις να απαριθμήσεις το πλήθος τέτοιου είδους μπαντών, πιθανότατα θα συνεχίσεις με το μέτρημα κάπου μέχρι το 2012 και όχι τίποτα άλλο, αλλά θα σε κόψει και το τέλος του κόσμου στη μέση!
Ένας εκ των απείρων δίσκων λοιπόν που δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον παρά μόνο εάν δεν έχεις κανένα άλλο μέτρο σύγκρισης. Και ως συνήθως δεν είναι ότι δεν παίζουν καλά οι πιτσιρικάδες αλλά όπως και να το κάνουμε το “Humanity” ακούγεται βαρετό από τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα, κουραστικό στα επόμενα 30 και ενοχλητικό εάν περάσεις στο δεύτερο κομμάτι του δίσκου. Υπάρχουν ανά σημεία κάποια ψευτο-τεχνικά μέρη (έτσι ρε αδερφέ για τη ποζεριά!), κλασσικές φωνητικές εναλλαγές αλλά σε grayscale επίπεδα και μια αίσθηση ότι τους τρώει μαύρη ζήλια για τους ανερχόμενους και ελπιδοφόρους The Black Dahlia Murder (θέλω κι εγώ πετυχημένο δίσκοοοο!!). Σωθήκαμε…
3/10
Αγγελική Καπίρη
[email protected]
