Λίγο αδικαιολόγητη αυτή η μανία της Massacre Records με τις επανακυκλοφορίες των Laaz Rockit. Ακόμα ένα album της δισκογραφίας τους, το Nothing’s Sacred, ήρθε για να αντικρίσει ξανά το φως μετά από καμιά δεκαοχταριά χρόνια, μάλλον με σκοπό να μας θυμίσει ότι το κλασικό old-school thrash είναι ακόμα ζωντανό. Δεν αμφιβάλω για αυτό και σίγουρα είναι καλό να μην ξεχνάμε τις κλασικές αξίες, αλλά εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω αυτό το ξεθάψιμο. Στην ουσία της υπόθεσης όμως. Αυτό που έχουμε εδώ είναι ένας σαφέστατα πιο δυνατός και γρήγορος δίσκος, συγκριτικά με τις δύο επανακυκλοφορίες που προηγήθηκαν. Αποτελεί την πέμπτη ολοκληρωμένη δουλειά της μπάντας, που αρχικά είχε κυκλοφορήσει το 1991, εμπλουτισμένη αυτή τη φορά με τρία bonus κομμάτια, που δίνουν ένα extra κίνητρο για αγορά. Σε γενικές γραμμές η γεύση που αφήνουν τα κομμάτια αυτού του δίσκου είναι κάτι σαν συνδυασμός από πρώιμους Metallica και Slayer. Την προσοχή μου τράβηξε εύκολα το πολύ δυνατό ”Green Machine”, αλλά και το σχετικά doomy ”Nobody’s Child”. Με λίγα λόγια έχουμε ωραία riffάκια, μπόλικα solos και τα κατάλληλα ”σάπια” φωνητικά που μπορούν να σας κινήσουν το ενδιαφέρον. Αν εκτιμάτε το είδος και θέλετε να ακούσετε κάτι άλλο πέρα από τις κλασικές thrash μπάντες, δεν χάνετε τίποτα να του αφιερώσετε λίγο χρόνο.
7/10
Ηλίας Μαρόγου
