Οι Βέλγοι speed metallers After All κυκλοφορούν τον δέκατο ολοκληρωμένο δίσκο τους, σε συνεργασία με την Metalville Records. Έχοντας στις τάξεις τους πλέον τον Mike Slembrouck (Immanent Distance, Iron Mask) πίσω από το μικρόφωνο του συγκροτήματος και με τριάντα χρόνια στη πλάτη, οι After All ευελπιστούν να πάνε ακόμη πιο ψηλά στη νέα δεκαετία που διανύουμε. Ο νέος τραγουδιστής λοιπόν, μαζί με τον drummer Bert Guillemont (ex–Hive Destruction, ex–Liar, ex–Sektor, Black Spirit, Strong Individual), ως δύο νέα μέλη, έχουν προσθέσει μια εντυπωσιακή δόση μελωδίας και έντασης στον ήχο του συγκροτήματος. Όπως σε όλα τα άλμπουμ των After All από το 2009 και έπειτα, την μίξη και το mastering έφερε εις πέρας ο Dan Swanö στο Unisound Studio.
Το νέο άλμπουμ “Eos” αποτελείται από μια εισαγωγή μερικών δευτερολέπτων και δέκα τραγούδια. Θα έλεγα πως είναι ένα κράμα thrash metal, speed metal, με φωνητικά από κάποιο NWOBHM συγκρότημα. Αφού τελειώνει η εισαγωγή, έρχεται σαν καταιγίδα το “Judas Kiss”. Η αλήθεια είναι πως μόλις ξεκίνησε να τραγουδά ο Mike Slembrouck, κάτι δεν μου άρεσε. Θα ήθελα λίγο πιο αγριεμένη φωνή με βάση τη μουσική που είναι ορμητική σε όλη τη διάρκεια του τραγουδιού. Τώρα ίσως να καταλάβατε αυτό που έγραψα πιο πάνω για NWOBHM. Καθώς ξεπερνώ τον αρχικό μου προβληματισμό, έρχεται ο δεύτερος που έχει να κάνει με τη μελωδία και τον ρυθμό του τραγουδιστή. Δεν μου ταιριάζει πολύ με την μουσική. Αυτό που μου άρεσε ήταν το ρεφραίν. Ακολουθεί το “Deceptor” με εντυπωσιακά riffs «διπλοπέταλα» στα τύμπανα και μια ατμόσφαιρα από old school thrash metal και ταυτόχρονα, φωνητικά που παραπέμπουν στην δεκαετία του 1980 και κάποιο heavy-power metal συγκρότημα. Ακολουθεί το “Kindred Spirits”. Ξεκινά εξίσου εντυπωσιακά, έχει ένα ρεφραίν που ταιριάζει αρκετά με το ύφος της μουσικής αλλά πάλι οι μελωδίες τραγουδιστή και μουσικής δεν μου ταιριάζουν ιδιαίτερα. Για παράδειγμα, είναι σαν Fates Warning σε πιο thrash metal ρυθμούς μουσικά και τη φωνή να τραγουδά στα επίπεδα που ξέρουμε αλλά χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση. Το επόμενο τραγούδι είναι το “Elegy Of The Lost”. Ξεκινά με μια εισαγωγή σαν άλλο “Flash Of The Blade” και συνεχίζει σε πιο συναισθηματικά μονοπάτια σε σχέση με τα προηγούμενα τραγούδια. Εδώ νομίζω ότι η φωνή του Mike Slembrouck ταίριαξε απόλυτα. Στη συνέχεια έχουμε άλλη μια Iron Maiden εισαγωγή και αναφέρομαι στο τραγούδι “Waiting For Rain” που θυμίζει έντονα το “The Aftermath”. Βέβαια η συνέχεια δεν έχει σχέση.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και τα υπόλοιπα κομμάτια, εκτός του τελευταίου που είναι μπαλάντα, δεν χρειάζεται να σας κουράζω άλλο. Νομίζω πήρατε μια γεύση και μπορείτε να ακούσετε και να κρίνετε μόνοι σας.
6/10
Ανδρέας Ζώρας
[email protected]
