Κοιτάζοντας το εξώφυλλο και τον τίτλο του δίσκου υπέθεσα πως μουσικά θα ανήκει σε ρωμαϊκά Themes η έστω τίποτα εξ ανατολής. Ξενέρωσα όμως με το που άκουσαν τα αυτιά μου αυτό το μετριότατο Hardcore / Thrashcore ή όπως αλλιώς το λένε. Το feeling ανατολικό-επικής μουσικής υπήρχε αμυδρά μόνο σε ένα κομμάτι τους οπότε και δεν υπολογίζεται καν. Το κακό όμως δεν σταματάει εκεί. Δεν υπήρχε ούτε ένα riff που να άξιζε την προσοχή κάποιου μιας και τα ίδια και τα ίδια έχουν παιχτεί από άλλα εκατό και βάλε συγκροτήματα. Από άποψη φωνητικών ο δίσκος είναι συνέχεια στο ίδιο μονότονο και άσκοπο γκάρισμα για δώδεκα κομμάτια χωρίς εναλλαγές καθόλου ,ότι πρέπει για να σου γίνουν τα νεύρα κρόσσια. Το μόνο που σώζει λιγάκι αυτόν τον δίσκο είναι το λεπτό στρώμα Thrash riffing που υπάρχει σε όλα τα κομμάτια και ο πιο ωμός ήχος σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα Core παρακλάδια που έχουν τις υπέρ-πλαστικές παραγωγές. Και να τον προσπεράσετε τον δίσκο δεν χάνετε και τίποτα μιας και το ίδιο aggressiveness θα το βρείτε σε άλλα διακόσια συγκροτήματα.
6/10
Ηλίας Μαρόγλου
