Να πεθάνει ο χάρος ναούμ! Sorry για το επιφώνημα αλλά ακούγοντας τα παλικάρια από τη Γαλλία, ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό και έπρεπε να το βγάλω από μέσα μου. Το 2ο τους άλμπουμ είναι ένα κράμα ατμοσφαιρικού death συνοδευόμενο και από γυναικεία φωνητικά, με αρκετά στοιχεία ανατολίτικης μουσικής. Τι αρκετά εδώ που τα λέμε, το κύριο συστατικό του Salam είναι οι αμανέδες. Τόσο πολύ που σε σημεία είναι λες και ακούς το café Aman με λίγες δόσεις από Ιερά Οδό. Δεν έχω κάτι με τα ανατολίτικα, αλλά δεν αντέχω την υπερβολή και νομίζω και η πλειοψηφία των Ελλήνων μεταλλάδων. Έχοντας εμποτιστεί από μικρή ηλικία στους ήχους των τσιφτετελιών, έχω ένα κομβικό σημείο στην αισθητική μου που άμα ξεπεραστεί, ο εγκέφαλος μου δίνει την εντολή ¨ουστ από δω βρωμόσκυλα¨. Μπορώ να ευχαριστηθώ άνετα μουσική με ανατολίτικες κλίμακες, γραμμένες διακριτικά και όχι σαν να προσπαθούν να παίξουν heavy metal οι στροβιλιζόμενοι δερβίσηδες. Όταν πάντως δε προσπαθούν να το παίξουν μουλάδες, έχουν κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες, τα γυναικεία φωνητικά είναι γραμμένα όμορφα και η ατμόσφαιρα είναι ταξιδιάρικη. Όσοι γουστάρουν τους Orphaned Land με όλα τα παρελκόμενα προφανώς θα βρουν ενδιαφέρουσα τη δουλειά των Arkan.
5,5/10
Γιώργος Τσινάνης
