Σαν χθες θυμάμαι να βγαίνει το “Surgical Steel” (2013) το οποίο σηματοδοτούσε την επιστροφή των θρυλικών Carcass στα δισκογραφικά δρώμενα. Το γιατί είναι θρυλικοί το έχει γράψει η ιστορία, δεν χρειάζεται να αναφερθώ παραπάνω σε αυτό το θέμα. Κι όμως, έπρεπε να περάσουν οχτώ χρόνια από τότε για να δούμε νέο album από τη μπάντα αφού το έβδομο full-length τους θα βγει το 2021.
Τι ακριβώς είναι λοιπόν το “Despicable”; Ένα EP τεσσάρων κομματιών τα οποία δεν θα βρίσκονται στον επερχόμενο πλήρη δίσκο τους. Τους περίσσεψαν; Έχουν διαφορετικό ύφος από τα υπόλοιπα; Δεν ξέρω, πάντως για τους οπαδούς της μπάντας είναι ένα πρόγευμα αφού περίμεναν χρόνια για νέα μουσική. Κάτι παρόμοιο έγινε και με το “Surgical Remission/Surplus Steel” EP που βγήκε το 2014, ένα χρόνο μετά το “Surgical Steel”, και περιείχε τραγούδια που περίσσεψαν από το album. Η διαφορά εδώ είναι ότι παίρνουμε πρώτα το EP.
Ξεκινάμε με το “The Living Dead At The Manchester Morgue” (τι τίτλος!) το οποίο ξεκινάει mid-tempo και στη συνέχεια παίρνει το thrashy melodic death στυλ του “Surgical Steel” έχοντας και άλλο ένα mid-tempo πέρασμα προς το τέλος. Το “The Long And Winding Bier Road” που ακολουθεί έχει ξεκάθαρα mid-tempo χαρακτήρα, πάει προς το heavy metal, έχει αρκετή μελωδία και θυμίζει την “Swansong” περίοδο της μπάντας.
Το ίδιο σκηνικό περίπου επαναλαμβάνεται και στα επόμενα δύο τραγούδια του EP. Δηλαδή, το “Under The Scalpel Blade” έχει τα thrashy σημεία και θυμίζει την τελευταία δουλειά του σχήματος ενώ το “Slaughtered In Soho” κινείται πάλι σε μεσαίες ταχύτητες με πολύ έντονη μελωδία, heavy metal χαρακτήρα και φέρνει στο νου το “Swansong”. Εντύπωση μου προκάλεσε και το cowbell που χρησιμοποίησαν για λίγο.
Οι οπαδοί των Carcass λοιπόν που προτιμάνε τις πρώτες τους δουλειές και δεν είδαν με καλό μάτι την επανένωση, δεν χρειάζεται να ασχοληθούν. Όσοι συνεχίζουν να τους ακολουθούν, ας ρίξουν μια ακρόαση μέχρι να έρθει το επόμενο full-length. Προσωπικά μου άρεσε αλλά δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα κιόλας.
6,5/10
Γιώργος Τερζάκης
[email protected]
