Η πεντάδα των Kratzer δημιουργήθηκε το 2012 στο Αμβούργο και έκτοτε συνδυάζει με μεγάλη μαεστρία το hardcore punk με το metal, φλερτάροντας με το crust. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει μόνο δύο splits, το ένα μάλιστα με τους Έλληνες Kvazar (το όνομα δεν μου έλεγε τίποτα και με μια γρήγορη αναζήτηση διαπίστωσα ότι έχουν διαλυθεί εδώ και χρόνια, οπότε τσάμπα χάρηκα), οπότε το “…Alles liegt in Scherben” είναι η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά.
Ο δίσκος ξεκινάει και νομίζεις ότι ο Marché, ο τραγουδιστής μας, θα βγει από καμιά οθόνη και θα μας δείρει. Ο τσαμπουκάς που αποπνέει ο δίσκος είναι αμείωτος και κατακλύζει τα πάντα. Παράλληλα, όμως, υπάρχουν στιγμές που αφήνει μια πιο μελωδική πλευρά να βγει στην επιφάνεια. Είναι ακριβώς εκείνες οι στιγμές που αφήνει να εννοηθεί ότι μπορεί να ξυπνήσει κι άλλα συναισθήματα, εκτός από το να μοιράζει απλώς αλύπητο ξύλο.
Παρά τη μικρή τους διάρκεια, όλα τα τραγούδια μπορούν να ξεδιπλώσουν και να επιδείξουν αυτή την παραπάνω αντίθεση. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα μπορούν να γυρίσουν από την καταιγιστική επίθεση στο χτίσιμο μιας ευχάριστης μελωδίας, όλα αυτά δίχως να χάνουν ούτε για μια στιγμή τον δυναμισμό και την ενέργειά τους που αναβλύζουν από παντού και μεταδίδονται απευθείας στον ακροατή.
Γενικότερα, δημιουργούν ένα ηχητικό περιβάλλον που δύσκολα περιγράφεται. Από την μία, δεν είναι η κλασική, παρανοϊκή τρέλα που συνήθως φέρουν οι κυκλοφορίες τέτοιου είδους αλλά από την άλλη δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εκείνες. Δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που είναι ιδιαίτερη και μόνο αν την ακούσεις θα καταφέρεις να το καταλάβεις περισσότερο.
Ωστόσο, θα ήταν σημαντική παράλειψη να μην αναφέρω και τον αρνητικό παράγοντα που προσωπικά εντόπισα. Αναλυτικότερα, ενώ το γεγονός ότι ως δίσκος έχει μια ομοιομορφία είναι σίγουρα κάτι το θετικό, πολλές φορές αυτή η ομοιομορφία πάει να ξεπεράσει τη λεπτή γραμμή που τη χωρίζει από την μονοτονία. Το αν τελικά το κάνει, πιστεύω ότι υπόκειται στην κρίση του καθενός. Εμένα προσωπικά σε κάποιες φάσεις με έχασε.
Το “…Alles Liegt In Scherben” είναι ένας πολύ καλός και ιδιαίτερος δίσκος, ειδικά αν σκεφτείς ότι είναι και το ντεμπούτο της μπάντας. Είναι αδυσώπητος αλλά διατηρεί και τις πιο μελωδικές αναλαμπές του. Επίσης, οι Kratzer γράφουν τους στίχους τους στην καλύτερη ξένη (για εμάς) γλώσσα που υπάρχει, δηλαδή τα γερμανικά, και αυτός είναι ακόμη ένας αρκετά σημαντικός λόγος για να τους συμπαθήσω.
6/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com
