Έπειτα από μία καριέρα που μετράει επτά χρόνια από την ίδρυσή τους, οι Φινλανδοί doom metallers Mansion καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους επίσημο full-length έχοντας προσφέρει πρώτα πληθώρα EPs και singles. Ο επιμένων όμως νικά και αυτό εδώ το ντεμπούτο δείχνει να κάνει απόσβεση.
Ακούγοντας τα slow/mid-tempo riffs και τα στοιχειωτικά piano themes θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να το πει και καθαρά doom δίσκο αν δεν είχε τόσα πολλά κοινά σημεία με μεταγενέστερες μπάντες αντίστοιχου ημί-doom τύπου όπως είναι οι Avatarium, οι Hex Thoth και λιγότερο αισθητά οι The Devil‘s Blood. Η occult αισθητική είναι παρούσα λεπτό προς λεπτό και στα πέντε συνολικά κομμάτια διάρκειας 42 λεπτών θυμίζοντας έστω και περιστασιακά κάτι από το παλιό καλό epic doom. Όντας Φινλανδοί είναι μανούλες στο να παίρνουν ένα φαινομενικά απλό concept γύρω μία τοπική θρησκευτική υποκατηγορία που ασκούνταν κυρίως από παιδιά-κήρυκες (κάτι σε φάση “Children Of The Corn” φαντάζομαι) και να το μετατρέπουν σε ατμοσφαιρική ονείρωξη για οπαδούς τόσο του doom, όσο και του dark ambient. Τρεμάμενα βιολιά, μακάβριες χορωδίες και μία Alma να ηχεί περισσότερο ως ιέρεια και λιγότερο ως ερμηνεύτρια είναι τα κυριότερα συστατικά με τα οποία το “First Death Of The Lutheran” έχει σοβαρές προοπτικές επιτυχίας. Αν και ορισμένοι μονοκόμματοι ρυθμοί ενδέχεται να συγκριθούν με αντίστοιχους των Bathory στις πιο viking metal εποχές τους, ωστόσο οι Mansion ουδεμία σχέση έχουν με οτιδήποτε σουηδικό. Όσον αφορά τα κομμάτια, εδώ θα μείνεις παραπάνω από ευχαριστημένος καθώς έχουν φροντίσει οκτάλεπτες και δωδεκάλεπτες συνθέσεις να κυλάνε νεράκι. Και αυτό γίνεται κυρίως λόγω έμπνευσης. Καλύτερα όλων τα “The Eternal” (αν όχι το καλύτερο) και “1933” που ενώνουν την άψογη ενορχήστρωση με τις άριστες και ελαφρώς κοπιαρισμένες Candlemass επιρροές.
Μπορεί να έχουν αρκετό δρόμο ακόμα για την πολυπόθητη αναγνώριση, αλλά με αυτήν εδώ την κυκλοφορία οι Mansion κάνουν το καλύτερο δυνατό πρώτο βήμα στο να γίνουν μία σεβαστή και αναγνωρίσιμη μπάντα στο ευρύ κοινό. Άλλωστε θέλει πολύ θράσος για να παίξεις κάτι που πάει κόντρα στο είδος που πρεσβεύει η χώρα σου.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
