Φαίνεται πως μονάχα καλό του έκανε η αποχώρηση του από τις τάξεις των Hammerfall. Ο λόγος για τον Stefan Elmgren, ο οποίος μαζί με τον παλιό του συνοδοιπόρο Anders Johansson στα τύμπανα και τους εξαιρετικούς Mike Andersson (Cloudscape) στα φωνητικά, Tommy Larsson (ex Heed) στο μπάσο & CJ Grimmark στις κιθάρες, κατάφεραν να μας δώσουν πολύ καλά δείγματα με το περσινό τους ντεμπούτο ονόματι “One”. Πλέον ο Grimmark έχει αποχωρήσει και με τον Stefan Rosqvist η μπάντα έχει πάει κυριολεκτικά σε ένα “Next Level”. Από μουσικής πλευράς τα πράγματα έχουν αλλάξει, με το νέο δίσκο να ακούγεται πιο μεστός και “in-to-the-point” σε σχέση με το ντεμπούτο. Θεωρώ ότι σε αυτό βοήθησε και η όλη παραγωγή/μίξη/master του δίσκου με τον Anders Theander των Roastinghouse Studios να χαρίζει ένα διαυγή και κρυστάλλινο ήχο στο “Next Level”, κάτι που για εμένα δεν είχε καταφέρει τόσο καλά ο αναχωρήσαντας CJ Grimmark στα Area 52 (το mastering είχε γίνει όμως από τον Θεό Peter In De Betou στα Tailor Maid Productions Studios). Από τις 13 συνθέσεις μπορώ να πω ότι ξεχώρισα αρκετές, μιας και δεν θεωρώ ότι είναι ένα album το οποίο περιέχει κάποιο filler. Το εναρκτήριο “Broken Dreams” αποτελεί το καλύτερο δυνατό εισαγωγικό κομμάτι, στο “Break It, Crack It, Destroy It” υπάρχει μια ψαρωτική εισαγωγή ala “Guardians Of Asgaard” των Amon Amarth στο πιο ελαφρύ, το “Back To Life” θα μπορούσε κάλλιστα να ανήκει στο track list του “Chapter V: Unbend, Unbowed, Unbroken” των Hammerfall. Το “Karma” με τα galloping riffs του και την Heavy εισαγωγή του σίγουρα μπορεί να είναι concert anthem, το “Whispers” είναι ένα δυνατό κομμάτι με άψογο ρεφραίν όπου σε κάποια φάση ψάρωσα με τον Mike Andersson αφού νόμιζα πως τραγουδούσε ο Apollo Papathanasio των Firewind. Ο ύμνος του δίσκου ακούει στο όνομα “Hate… Love… Drop It!” με τον τσαμπουκαλίδικο του αέρα και τις ανατολίτικες σκάλες του ενώ από κοντά του είναι και το “Mysterious Ways”, ένα κομμάτι αργόσυρτο με επίσης ανατολίτικο vibe που κάθε μπάντα θα ήθελε στο δίσκο της ενώ οι δύο μπαλάντες, “Smile At The World” & “Strongest Thing Of All”, απλά άψογες. Το μόνο που με “χαλάει” στην όλη δουλειά είναι το layout μιας και είναι στο ίδιο vibe με τον προηγούμενο δίσκο. Πέντε λέξεις απλά περιγράφουν το δίσκο: “Swedish Metal At It’s Finest!”. Αξίζει να δαπανήσετε τα χρήματα σας γι’ αυτόν.
8/10
Νίκος Σιγλίδης
