Η καλή τεχνική κατάρτιση κάθε μουσικού, αυξάνει τις επιλογές που έχει στη διάθεσή του να εκφραστεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως αν είσαι καλός κιθαρίστας θα γράψεις και καλά τραγούδια. Στη λούμπα της τεχνικής τους λοιπόν φαίνεται να πέφτουν οι Demona, με αυτό να είναι δυστυχώς ένα από τα προβλήματά τους. Ας τα πάρουμε λοιπόν απ’ την αρχή. Οι Demona, οι οποίοι ξεκίνησαν ως one-woman μπάντα από την κιθαρίστρια/τραγουδίστριά τους Tanza, μας παρουσιάζουν το δεύτερο άλμπουμ τους “Speaking With The Devil”, ένα speed/thrash άλμπουμ το οποίο προσπαθεί να μοιάσει στα «βιρτουόζικα» albums που “πατεντάρησε” ο Mike Varney την δεκαετία του ‘80. Ο ήχος του δίσκου είναι κολλημένος σ’ εκείνη τη δεκαετία με ότι αυτό συνεπάγεται, τα riffs μιμούνται και αναμασούν το παρελθόν χωρίς να προσδίδουν προσωπικότητα στην μπάντα, και οι δομές των τραγουδιών αποτελούνται από 3-4 riffs το πολύ, παιγμένα και ξεχειλωμένα για μπορέσουν να ονομαστούν τραγούδια. Ο στίχος αστείος και παιδικός ακόμα και για τα δεδομένα του ιδιώματος, και η φωνή της Tanza είναι ότι πιο εκνευριστικό και φάλτσο έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Σταγόνα στον ωκεανό αποτελεί το “The Sorcerer’s Escapade” και τα ωραία σολάκια που ακούγονται διάσπαρτα εδώ κι εκεί. Προσοχή λοιπόν! Το άλμπουμ απευθύνεται αποκλειστικά στους πολύ πωρωμένους οπαδούς του είδους που έχουν ακούσει τα πάντα και δεν έχουν διάθεση και όρεξη να ακούσουν άλλο είδος μουσικής.
5/10
Νίκος Κεφαλίδης
