Πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια από την κυκλοφορία του “Thrice Woven”, ενός δίσκου που, αν και πολύ καλός, έδειχνε μια μικρή συνθετική κόπωση αν και διατηρούσε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους. Το συγκρότημα που ηγείται πλέον του Cascadian black metal αγήματος (μιας και οι Agalloch δεν υφίστανται και οι Panopticon δεν είναι τόσο δημοφιλείς) έδειχναν κάπως εγκλωβισμένοι σε αυτό που δημιούργησαν και, ενώ κάνουν αυτό που κάνουν πολύ καλά, έδειξαν μικρά σημάδια αδυναμίας και επαναληψιμότητας μοτίβου.
Οπότε η περιέργειά μου αφορούσε το αν αυτή η μεγάλη αποχή θα τους βοηθούσε συνθετικά ή όχι. Το αποτέλεσμα; Ναι και όχι. Το “Primordial Arcana” είναι ανώτερο του “Thrice Woven” αλλά όχι και από την ανίερη πρώτη τετράδα. Το album ακούγεται πιο γήινο, πιο προσιτό για soundtrack για βόλτα σε δάσος, ακούγεται όμως κάπως σαν κόπια του εαυτού τους. Εδώ δεν υπάρχουν πειραματισμοί όπως στα δύο προηγούμενα (είτε σε μικρό βαθμό όπως στο “Thrice Woven” είτε σε μεγάλο όπως στο “Celestite” που ήταν πείραμα από μόνο του), παρά επιστροφή στις ρίζες και τη συνθετική ασφάλεια των πρώτων τεσσάρων δίσκων.
Κι αυτό είναι κάπως δίκοπο μαχαίρι, γιατί ακολουθώντας μια γνωστή και πετυχημένη συνταγή δε μπορείς να κάνεις λάθος, από την άλλη όμως μπορεί να κουράσεις κάποιους πιστούς οπαδούς σου. Ειδικά από τη στιγμή που έχουν εμφανιστεί πολλά συγκροτήματα που ακούγονται σαν τους Αμερικάνους και ειδικά με τις μεγάλες δισκογραφικές παύσεις τους αυτήν τη δεκαετία, με τον ήχο να έχει αρχίσει να ακούγεται παρωχημένος πια.
Βέβαια, οι Wolves In The Throne Room έχουν το μαγικό άγγιγμα και πατάνε κάτω την πλειοψηφία αυτών των συγκροτημάτων. Ένας απαιτητικός οπαδός όμως θα τόνιζε το γεγονός πως αρκετά σημεία μοιάζουν να έχουν γραφτεί στον αυτόματο και δε θα είχε άδικο. Ένας λιγότερο απαιτητικός οπαδός όμως θα του έλεγε να βγάλει το σκασμό και θα καθόταν να απολαύσει το δίσκο.
Εγώ είμαι κάπου στη μέση. Απόλαυσα το δίσκο, αναγνωρίζω όμως ότι αντικειμενικά είναι κατώτερος των πρώτων τεσσάρων. Κι αυτό είναι κάτι που ίσως κάνει τον κόσμο να ισχυριστεί ότι το συγκρότημα δεν είναι πια πρωτοπόροι. Από την άλλη, εγώ θα τονίσω ότι δεν υπάρχει ανάλογο συγκρότημα τέτοιου βεληνεκούς στο συγκεκριμένο ήχο πια. Κι ακόμα κι αν δεν είναι πρωτοπόροι με τη μουσική τους, συνεχίζουν να πατάνε κάτω τουλάχιστον το 80% των συγκροτημάτων.
8/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
