Η περίπτωση των νεοσύστατων Βρετανών Atlas δεν είναι ιδιαίτερα πρωτοφανής. Γνήσιοι λάτρεις των ’80s melodic rock ήχων και με πλήρη συνείδηση της underground ύπαρξής τους πορεύονται εδώ και ένα χρόνο στα σοκάκια της Β’ κατηγορίας. Έχοντας τσιμπήσει ένα αξιέπαινο συμβολαιάκι με την ανερχόμενη “μαμά” του μελωδικού ήχου AOR Heaven και τη συμμετοχή ως support act στους συντοπίτες και αρκετά πιο γνωστούς Vega (με παράκληση από την ίδια τη μπάντα), θα έλεγε κανείς πως βρίσκονται σε καλό δρόμο. Η παρθενική τους δουλειά ωστόσο, περιπλέκει κάπως τα πράγματα.
Εκ πρώτης όψεως, το “In Pursuit Of Memory” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άλλο ένα AOR δισκάκι της σειράς, που απλά “ψιλοενώνει” παλιά ονόματα όπως Toto και Journey με άλλα μεταγενέστερα τύπου W.E.T. και Work Of Art, μιας και στα δύο τελευταία οι νότες του απορρέουν και λίγη “σουηδίλα” στην παραγωγή. Αυτό που ίσως το σώζει από το χαντάκωμα εντοπίζεται με λίγη παραπάνω προσοχή στις progressive αναφορές, αν και εφόσον επιλέξεις να απομονώσεις τα άφθονα synthesizers και τα “χαρούμενα” αλλά μάλλον άψυχα (πλην του “Lock And Key“) refrains. Ερμηνευτικά δε θα συναντήσεις κάποια έκπληξη, αν και ο Craig Wells τραγουδάει με τόσο αρμονικό τρόπο που δε σε κάνει να βαριέσαι. Είτε μιλάμε για ψυχοπονιάρικη μπαλάντα ή για καθαρές δυναμικές hard rock συνθέσεις. Η συνολική εικόνα όμως είναι και αυτή που μένει στο τέλος, η οποία δυστυχώς είναι χλιαρή. Εδώ φαίνεται το άγχος και η αμηχανία του πρώτου δίσκου. Είναι η κλασική κατάσταση μπάντας που προσπαθεί να βρει τα βήματά της και κάπου στην πορεία το χάνει. Αν και είναι η αλήθεια, παρ’ όλα αυτά το δικαιολογώ απόλυτα.
Κάθε αρχή και δύσκολη, λοιπόν, για τους Atlas και την πρώτη επίσημη κυκλοφορία τους. Το καλό βέβαια είναι πως λάθη δεν υπάρχουν πολλά και είναι αντιμετωπίσιμα. Σίγουρα δεν είναι άξιοι αγοράς, τουλάχιστον για τώρα. Έχουν όμως σποραδικά λίγες και καλές ιδέες πάνω στις οποίες μπορούν να χτίσουν κάτι καλύτερο στο μέλλον.
5/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
