Το παιχνίδι της επανακυκλοφορίας χαμένων και δυσεύρετων albums συνεχίζει η Kathargo Records και εδώ ξεθάβει ακόμα μία δουλειά των Black Alice. Το δεύτερο album τους που έμελλε να είναι και το τελευταίο, ονομαζόταν “Sons Of Steel“ και αρχικά κυκλοφόρησε το 1988, στο ζενίθ της άνθισης των εμπορικών σχημάτων.
Βέβαια ο τίτλος του δεν ήταν και ο πιο αντιπροσωπευτικός, καθώς το περιεχόμενό του έπαιρνε μία τελείως διαφορετική στροφή συγκριτικά με το πολύ πιο heavy “Endangered Species” του 1983. Εδώ οι Αυστραλοί επηρεάστηκαν πλήρως από το όλο commercial κίνημα που μάστιζε το rock στο δεύτερο μισό των 80’s στην άλλη πλευρά της Υφηλίου. Τα riffs μαλάκωσαν, τα πλήκτρα αυξήθηκαν σε melodic rock βαθμό (βλέπε “Hard Lover“, “I‘m With You“) και η epic στιχομυθία γύρω βασιλιάδες, πολέμους και δερμάτινα μπουφάν γρήγορα έδωσαν τη θέση τους σε αγάπες, εραστές και ένα γενικότερο «όλα-καλά-θα-πάνε» κλίμα. Δεν είναι κακό. Και οι Virgin Steele το είχαν κάνει με το “Life Among The Ruins” λίγα χρόνια μετά. Εκείνοι όμως το είχαν κάνει με στυλ. Και δυστυχώς οι Black Alice ούτε Virgin Steele ήταν, ούτε το απαραίτητο budget διέθεταν, όπως είχα γράψει και για την προηγούμενη επανακυκλοφορία. Ωστόσο στο “Sons Of Steel” η μπάντα έδειχνε να αρέσκεται πολύ περισσότερο στο hard rock παρά στο heavy metal. Μουσικά τα κομμάτια κινούνταν σε hard ‘n’ heavy ρυθμούς παρόμοιους με εκείνους των Q5, Whitesnake (“1987” εποχής πάντα), έντονα Ozzy Osbourne και, γιατί όχι, Toto. Με λίγα λόγια ο δίσκος είχε και pop rock στοιχεία, χωρίς όμως να το ορίζουν ή να εξαρτώνται από αυτά. Πολύ μεγαλύτερα ονόματα είχαν δοκιμάσει κάτι αντίστοιχο και δεν τα είχαν καταφέρει. Τουλάχιστον το “Sons Of Steel“ ήταν τίμιο ως προς τη δομή και την προσέγγιση που επέλεξε.
Συμπερασματικά λοιπόν, αν ποτέ επιλέξετε να ασχοληθείτε με τα δύο μοναδικά albums των Black Alice, σοφότερο θα ήταν να το κάνετε πρώτα με το “Sons Of Steel“. Πέραν του ότι πήραν το ρίσκο να αλλάξουν τον ήχο (γεγονός που έτσι κι αλλιώς αποσπά σεβασμό) και σχεδόν όλη τη νοοτροπία τους γύρω από τους στίχους, εδώ συνέθεσαν και 5-6 κομματάκια που ακούγονται ευχάριστα. Παρ’ όλα’ αυτά, για αγορά θα το πρότεινα μόνο αν είσαι φανατικός συλλέκτης του σπάνιου ή αν το πετύχεις σε πραγματικά καλή τιμή.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
