Foscor στα ισπανικά σημαίνει σκοτάδι. Οι Καταλανοί πρεσβεύουν αυτή την έννοια μέσω της μουσικής τους από το 2004. Ξεκινώντας ως blackmetal μπάντα κυκλοφόρησαν τους δύο πρώτους δίσκους τους κάτω από αυτό το ιδίωμα. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας έβαλαν στο παιχνίδι avantgarde και progressive επιρροές. Από τον δίσκο “Those Horrors Wither” του 2014 και μετά, έκαναν στην άκρη τελείως το παρελθόν τους με τα καθαρά φωνητικά να αντικαθιστούν πλήρως τα black, τους ρυθμούς να πέφτουν αρκετά και ναδίνεται βάση περισσότερο στην ατμόσφαιρα που περικλείεται από postmetal και σκοτεινά στοιχεία. Το “Els Sepulcres Blans” μεταφράζεται ως “Οι Λευκοί Τάφοι” και είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας που ξεκίνησε δυο χρόνια πριν με το “Les Irreals Visions”, ενώ επίσης πέρυσι κυκλοφόρησε το “Les Irreals Versions”.
Μιας και δεν είχε τύχει να ξανακούσω την μπάντα πριν από αυτό τον δίσκο, μου έκανε εντύπωση το πόσο ταιριάζει η ισπανική γλώσσα με τη μουσική τους. Πετυχαίνουν το ίδιο με τους Sólstafir, το να θέλεις να τραγουδήσεις μαζί τους παρόλο που δεν καταλαβαίνεις τους στίχους. Και μιας και τους ανέφερα, σίγουρα υπάρχουν και κάποιες ομοιότητες, κυρίως στα φωνητικά και την ατμόσφαιρα. Πιασάρικα riffs δημιουργούν ένα τοίχος μελωδικότητας που παρασέρνει τον ακροατή στο ονειρικό ταξίδι τους. Εκτός από τους Sólstafir, θα σου θυμίσουν και λίγο Baroness, κυρίως στις κιθάρες και την παραγωγή. Όλη η δουλειά όμως περιβάλλεται από μια μοναδικότητα και τον χαρακτήρα της μπάντας να υπερβαίνει οποιαδήποτε ομοιότητα προανέφερα. Κορυφαίες στιγμές του δίσκου είναι το “Els Colors del Silenci”, το “Secrets” που θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως metal μπαλάντα και το “Cel Rogent”, όπου αν απογυμνώσεις τα τύμπανα και κάποιες απ’ τις κιθάρες από την υπόλοιπη μουσική, θα αναγνωρίσεις αμέσως τα πρώτα black metal βήματα του συγκροτήματος.
Το “Els Sepulcres Blans” έρχεται να δώσει μια νέα πνοή στο metal που έχουμε συνηθίσει και παράλληλα να μας δώσει την ευκαιρία να ανακαλύψουμε την υπόλοιπη δισκογραφία του συγκροτήματος. Τέλος, το μεγάλο ρίσκο του να μην τραγουδήσεις στα αγγλικά όχι μόνο επιτυγχάνεται αλλά θα πρέπει να δώσει έναυσμα σε ακόμα περισσότερες μπάντες να γράψουν στίχους στη μητρική τους γλώσσα.
8/10
Νίκος Δρακόπουλος
[email protected]
